ทำไมผมเจ็บแบบนี้

วันที่ผมรู้ว่าผมถูกแทงข้างหลังมาโดยตลอด ทำไมผมไม่เคยจำกับอดีตที่ผ่านมา
ทำไมผมถึงรักคนๆหนึงถึงเพียงนี้ ผมทุกอย่างจนสุดแรงที่ผมมีแต่มันก็ไร้ค่า
เงินมันซื้อทุกอย่างได้จริงๆเหรอ ผมไม่เคยหลับตาลงนอนได้ทั้งที่กายมันไม่ไหว
ผมอ่อนแอยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก ผมยื้อทุกอย่างแต่มันก็ไม่มีความหมาย
ผมยอมให้เค้าไปหาคนอื่นเพราะเค้าไม่แคร์ผมอีกแล้ว ผมยอมขับรถไปส่งเค้า
เพื่อไปหาคนอื่นทั้งที่ใจผมมันเจ็บเกินจะทนไหว ผมมันโง่สิ้นดี
ทั้งที่ผู้ชายคนนั้นมีลูกเมียอยู่แล้วแต่จะยอมเลิกเพื่อแฟนของผม
แฟนผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ไม่ดีอะไร แต่เมื่อเค้าสองคนมาเจอกันมันเปลี่ยนไป
เค้าจะไปใช้ชีวิตอยู่เมืองนอกด้วยกัน นี่คือคำพูดของเค้าที่บอกกับผม วันคืนที่ร่วมทุกข์
ร่วมสุขไม่มีความหมาย ข้อความที่ผมเห็นในlineมันยิ่งตอกย้ำว่าผมต้องเสียเธอไปแล้ว
ผมไม่อยากมาระบายอะไรแบบนี้ แต่ผมไม่สามารถบอกความจริงกับคนที่รู้จัก
ไม่อยากให้คนอื่นมองเค้าไม่ดี เลยไม่สามารถบอกคนที่รู้จักได้แม้กระทั่ง
พ่อกับแม่ กลายเป็นลูกเลวที่ต้องโกหกพ่อกับแม่ ผมขอโทษ