เราสูญเสียคนที่รัก รักแบบมากๆ แล้วทำใจยอมรับไม่ได้ ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะความผูกพันธ์ และก็สิ่งต่างๆที่เขาทำไว้กับเรามันดีเกินบรรยาย จนเราคิดว่าในโลกนี้ไม่มีใครรักเราเท่าเขาอีกแล้ว พอเขาตายมันก็เลยทำให

ปีก่อนเราสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก แต่ก็ยังเดินต่อไปถึงภายในรู้สึกว่าจิตวิญญาณของเราได้ตายลงไปแล้ว แค่ชีวิตยังมีอยู่ก็ต้องใช้ชีวิตต่อไปให้ดี ถึงเราจะคิดได้มันก็มีบางเวลาที่อยู่คนเดียวเราก็รู้สึกเจ็บปว

จิตที่บริสุทธิ์ ก็คล้ายๆกับน้ำทะเลมหาสมุทรอันกว้างใหญ่หาประมาณมิได้ สิ่งใดสิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นที่จิต ดับลงไปที่จิต อันนั้นเป็นเพียงกระแสของจิตที่แผ่รัศมีกิ่งก้านสาขาครอบคลุมโลกธาตุ มันก็คล้ายๆกับคลื่น

รู้สึกว่าช่วงนี้คิดมากและวิตกกังวลว่าคนในครอบครัวเราจะเป็นอะไรไปอยู่บ่อยๆแทบตลอดเวลาเลยครับ ยิ่งคุณแม่พึ่งนอนโรงพยาบาลไปไม่กี่วันนี้ ก็ยิ่งวิตกกังวลไปกันใหญ่ ไปเจออะไรก็คิดมากกลัวจะเป็นรางไม่ดีอยู่ตลอ

คือนี้เคยเลี้ยงหมาตัวหนึ่งซึ่งเราก็รักนางมากแต่เมื่อ4-5ปีก่อนนางโดนวางยาตาย เราร้องไห้หนักมาก พอมาปัจจุบันเมื่อมีคนพูดถึงนางหรือพูดชื่ออยู่ๆน้ำตาเราก็ไหลโดยที่ไม่ได้รู้สึกเศร้าอ้ะอ แล้วเวลาเรานึกถึงน้

อยากเล่าเรื่อง ๆ นึงให้ฟังกัน...........วันจันทร์ที่ผ่านมา ( 26/05/25 ) เกือบสูญเสียคนที่รักมาก ๆ ไป โคตรเจ็บปวดโคตรไม่อยากให้มันจริง แถมไม่มีอะไรที่ตัวเองทำได้เพื่อเค้าเลย วันจันทร์ที่ผ่านมาภรรยามีนั

ผมไม่เคยมีเหตุการณ์เสียคนที่รักมากๆมาก่อนตั้งแต่เกิดมา ผมก็รู้ดีว่าถ้าวันนั้นมาถึงความรู้สึกผมจะเป็นยังไง ซึ่งผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเลย เพราะผมไม่อยากจะมีความรู้สึกที่เหมือนกับการที่สูญเสียคนที่รักมา

ถ้าเราต้องสูญเสียคนรักของเราไป คุณคิดว่าแบบไหนทรมานใจมากกว่ากัน จากไปแบบไม่มีวันกลับมา ไม่ได้เห็นหน้าอะไรกันอีกแล้ว กับ จากเป็น จากไปแบบทั้งๆที่ใจรักและเจ็บ ยังสามารถเจอได้อีก แต่เขาก็ไปเป็นของคนอื่น

ขอถามเพื่อนๆทุกคนในพันทิบนะครับ มีช่วงหนึ่งผมเคยกลัวตาย กลัวเสียคนที่รักหรือสิ่งของ ทรัพย์สินเงินทอง บ้านรถ ของสะสมต่างๆ สิ่งพวกนี้ล้วนเป็นสิ่งที่เราหามาได้ยากลําบาก ถ้าจะตายก็แอบรู้สึกเสียดายนิดๆ เพร