จากกระทู้นี้ http://pantip.com/topic/31181753/comment25
ผมได้แสดง คห.แชร์ประสบการณ์ของเจ้าลาย ไว้  ทำให้ผมอยากรำลึกถึงมัน ถึงคุณความดีของมันที่ผมต้องจดจำ
ว่าครั้งหนึ่งเราได้เคยมีชีวิตผูกพันกัน
ลาย เป็นหมาไม่มีเจ้าของ ใช้ชีวิตอยู่ที่ตลาดสดกลางเมือง จ.ตาก ขอเ่ล่าต่อจากกระทู้ข้างต้นที่อ้างถึงนี้
พอเรามีสมาชิกคือ เจ้าลาย มาอยู่ด้วย เพื่อไม่ให้ัยืดเยื้อเกินไป ขอเล่าสรุปเอาก็พอ
- ลายหวงของมาก  ถ้าใครเข้ามาห้ามหยิบจับอะไร หากหยิบจะโดนมันงับมือทันที  แต่ก็งับแบบเตือนเท่านั้น
ไม่ได้งับเลือดสาดอะไร เอาแค่ขบ เบา เบา ( ชอบเองมากเ้จ้าลาย )
- หากมีคนมาบ้าน มันจะดูว่า เป็นเพื่อนหรือแขกของเราหรือเปล่า ถ้าเราแสดงอาการทักทายคุยด้วย  ลายมัน
เดินหลบไปนอน แต่ไม่ห่างจากตรงนั้น  แต่ถ้าไม่ไช่หรือมีใครบุกรุกยามใดก็ตาม  ลายจะเห่ากรรโชก กระโจน
เข้าใส่อย่างถวายหัวเลย ( ชาวบ้านแถบนั้นกลัวกันมาก )
- เ้จ้าลาย มีความเป็นสุภาพบุรุษ และรักเด็ก  เด็กเล็ก เจ้าลายจะไม่ทำอะไร หมดห่วงว่าจะโดนมันกัด 1000%
หากเด็กเล็กเข้ามาในบ้าน และซนหยิบจับสิ่งของ  ลายมันจะเอาปากงับแขนเด็ก เบา เบา แล้วพยายามคาบสิ่งของนั้น
เอากลับไปวางที่เดิม

หากเล่าต่ออีกบรรทัดจะยาวมากเพราะหลากหลายเรื่องราวแห่งความประทับใจ ขอแค่นี้พอ
และจะขอบอกว่า " ลาย แม้เจ้าจะเป็นหมาที่ไม่มีความสวยงามในรูปร่าง สีขนก็กระดำกระด่าง
แต่คนอย่างฉันจะไม่มีวันลืมแก ฉันมีความสุขเมื่อได้คิดถึงแก ลาย "