กึ่งๆ ส่งการบ้าน ใครมีคำแนะนำ ก็ช่วยสงเคราะห์ด้วยครับ
เป็นภารกิจ ตามหา "อาการรู้" ที่หายไป
เรื่องก็คือ มันหายไปเมื่อไรไม่รู้ รู้อีกที ทำไมมันอึดอัด มันออกแรงเยอะเวลาเจริญสติฐานกาย
นับเวลาได้เป็นเดือนแล้วมั้ง แรกๆ ก็ดีครับ แต่หลังๆ ก็ไม่รู้ไปติดเพ่งอะไรยังไงอีท่าไหนครับ
ปกติก็ไม่ค่อยจะสติอยู่แล้ว ยามเจริญสติยังต้องเหนื่อยอีก นี่มันอะไรกัน
แต่ไม่รู้จะแก้ยังไง ถ้าไม่ทำเลย ก็ยิ่งไปกันใหญ่
จะลบสิ่งที่เคยฟังมาออกไปจากหัว ก็ไม่ได้
จะไปฟังธรรมเพิ่ม ก็ฟุ้งซ่านเข้าไปอีก
ครู อ.ไกล้ตัวก็ไม่มี
พึ่งมาโพล่งได้เมื่อวานนี้ กับ keyword... ใครเห็น? ใครคิด? ดูหน้าตามันซิ
หายเลย ป้าดโถ้ ใจเอ๋ย....
ก็ดีครับ ได้ปีนบันไดขั้น 1 ใหม่ จะได้เดินคล่องแคล่ว (บันไดคงแข็งแรงขึ้นบ้างนะ)
นึกถึงยามที่เราหลงไป กิเลสมันตามพวกกันมา ยาวเป็นพรวน ไม่รู้ตัว
พอรู้สึกตัว เจ้าธรรมฝ่ายดีก็ชวนตามๆ กันมาเหมือนกันนะครับ
กล่าวคือก่อนหน้านี้ ในช่วงเดือนที่ผ่านมา ความศรัทธา พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ได้ตกลงไป จนดิ่งเหว
ขี้เกียจสวดมนต์ ไม่แผ่เมตตา จิตวอกแว่กอกุศลบ่อยมากๆ นอนไม่หลับ ฝันร้าย
วันนี้ก็เลยเกิดศรัทธาฟูกลับมา มีความสงบเย็นขึ้นโดยอัตโนมัติ ไม่หดหู่ ไม่ฟุ้งซ่าน กลับบ้านเค้าจะสวดมนต์...
ก็รอชนกับบททดสอบถัดไปครับ
อ่านสาระจากพี่ๆ ในนี้แล้วคิดเอาเองว่าหลายๆ ท่านมีความเข้มข้นกันมากและปฏิบัติกันมายาวนานเลยทีเดียว
หวังว่าจะตัวเองจะทำได้เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ยังขาดการฝึกอธิษฐาน สัจจะ พวกนี้ครับ คงฝึกกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ยังทำไม่ได้ไปก่อน
อ่านแล้วมีกำลังใจเสมอ อนุโมทนาทุกท่านครับ
ตกบันได ขั้นที่ 1
เป็นภารกิจ ตามหา "อาการรู้" ที่หายไป
เรื่องก็คือ มันหายไปเมื่อไรไม่รู้ รู้อีกที ทำไมมันอึดอัด มันออกแรงเยอะเวลาเจริญสติฐานกาย
นับเวลาได้เป็นเดือนแล้วมั้ง แรกๆ ก็ดีครับ แต่หลังๆ ก็ไม่รู้ไปติดเพ่งอะไรยังไงอีท่าไหนครับ
ปกติก็ไม่ค่อยจะสติอยู่แล้ว ยามเจริญสติยังต้องเหนื่อยอีก นี่มันอะไรกัน
แต่ไม่รู้จะแก้ยังไง ถ้าไม่ทำเลย ก็ยิ่งไปกันใหญ่
จะลบสิ่งที่เคยฟังมาออกไปจากหัว ก็ไม่ได้
จะไปฟังธรรมเพิ่ม ก็ฟุ้งซ่านเข้าไปอีก
ครู อ.ไกล้ตัวก็ไม่มี
พึ่งมาโพล่งได้เมื่อวานนี้ กับ keyword... ใครเห็น? ใครคิด? ดูหน้าตามันซิ
หายเลย ป้าดโถ้ ใจเอ๋ย....
ก็ดีครับ ได้ปีนบันไดขั้น 1 ใหม่ จะได้เดินคล่องแคล่ว (บันไดคงแข็งแรงขึ้นบ้างนะ)
นึกถึงยามที่เราหลงไป กิเลสมันตามพวกกันมา ยาวเป็นพรวน ไม่รู้ตัว
พอรู้สึกตัว เจ้าธรรมฝ่ายดีก็ชวนตามๆ กันมาเหมือนกันนะครับ
กล่าวคือก่อนหน้านี้ ในช่วงเดือนที่ผ่านมา ความศรัทธา พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ได้ตกลงไป จนดิ่งเหว
ขี้เกียจสวดมนต์ ไม่แผ่เมตตา จิตวอกแว่กอกุศลบ่อยมากๆ นอนไม่หลับ ฝันร้าย
วันนี้ก็เลยเกิดศรัทธาฟูกลับมา มีความสงบเย็นขึ้นโดยอัตโนมัติ ไม่หดหู่ ไม่ฟุ้งซ่าน กลับบ้านเค้าจะสวดมนต์...
ก็รอชนกับบททดสอบถัดไปครับ
อ่านสาระจากพี่ๆ ในนี้แล้วคิดเอาเองว่าหลายๆ ท่านมีความเข้มข้นกันมากและปฏิบัติกันมายาวนานเลยทีเดียว
หวังว่าจะตัวเองจะทำได้เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ยังขาดการฝึกอธิษฐาน สัจจะ พวกนี้ครับ คงฝึกกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ยังทำไม่ได้ไปก่อน
อ่านแล้วมีกำลังใจเสมอ อนุโมทนาทุกท่านครับ