ต้องแยกกันอยุ่กับลูกสาว เพราะมีความจำเป็นต้องมาเรียนต่อ เป็นห่วงลูกมาก เพราะคิดว่าสามีอาจดูแลลูกไม่ดี บางครั้งก็เหมือนคิดไปเอง กลัวลูกจะไม่ได้รับการดูแลที่ดี เท่ากับอยู่กับตัวเอง ทั้งที่ก็ยังไม่แน่ใจว่าตัวเองดูแลลูกดีที่สุดหรือเปล่า บางทีออกจะไปแนวตามใจลูกซะมากกว่า ลูกสบายมากเมื่ออยู่กับเรา เราไม่เคยแยกกันเลย ดูลูกมีความสุขมาก ๆ แต่พอลูกต้องไปอยู่กับสามี กับคุณแม่สามี ดูลูกอยู่ในระเบียบวินัยมากขึ้น อาบนำ้ ทำการบ้าน นอนหลับเป็นเวลา แต่ดูลูกเครียด แต่เราก็สามารถไปหาลูกได้อาทิตย์เว้น แต่ปัญหาคือ เราเป็นห่วงลูกมาก กังวลกับลูกมาก ทั้งที่ก็รู้ว่ามากเกินไป จนบางทีไม่อยากทำอะไรเลย อยากเลี้ยงลูกอย่างเดียว..หุหุ เลยอยากขอคำแนะนำ ว่า ควรทำใจอย่างไร ไม่ให้ห่วงลูกสาวมากจนเกินไป..ขอบคุณค่ะ...
ทำใจอย่างไรเมื่อเป็นห่วงลูกสาวมาก..มากเกิ๊น....