((กระทู้นี้ยาวมาก ตอนแรกว่าจะเขียนนิดเดียว แต่พอเขียนจบ ต้องย้อนมาเขียนจั่วหัวใหม่))
ขอบ่นเรื่องเพื่อนหน่อยเถอะ
เชื่อว่าทุกคนก็ต้องเคยมีปัญหากับเพื่อนบ้างแหล่ะ
เรื่องของผมมันอาจฟังดูไม่ใช่เรื่องที่น่าเก็บมาคิดเท่าไหร่ แต่ก็นั่นแหล่ะครับ
ตอนนี้ผมเรียนอยู่มหาวิทยาลัยแล้ว มีเพื่อนเป็นกลุ่มใหญ่สักหน่อย ราว ๆ 12 คนได้
จริง ๆ ภายนอกก็เหมือนจะดูสนิทกันดีนะครับ แต่เอาเข้าจริง ๆ แล้วนั้น
ทั้ง 12 คน ก็มีคนที่สนิทด้วยจริง ๆ อยู่ไม่กี่คน แล้วค่อยมารวมกันเป็นกลุ่มอีกที
เรื่องของเพื่อนคนนี้ที่ผมอยากเล่า ผมรู้สึก "เกลียด" ตอนแรกจะใช้คำว่าไม่ชอบ แต่มันไม่ใช่ ผมเกลียด
นายคนนี้เป็นคนที่เข้ากลุ่มช้าที่สุด เพราะรู้จักกันจริง ๆ ก็ปี 2 แล้ว โดนที่ผมเองนี่แหล่ะ
เป็นคนที่เริ่มสนิทกับมันเป็นคนแรก เพราะก่อนหน้านี้ตั้งแต่ปี 1 แล้ว ไม่เห็นว่ามันจะมีเพื่อนเลย
ด้วยความสงสารด้วย เห็นใจด้วย แล้ววันหนึ่งก็ได้นั่งข้างมันในคาบเรียนคาบหนึ่ง
เลยชวนคุยซะเลย จากนั้นก็พยายามถามอยู่ตลอด พยายามแนะนำเพื่อนให้รู้จักเยอะขึ้น
จนสุดท้ายมันก็กลายเป็นเพื่อนในกลุ่มคนนึงนั่นแหล่ะ
แต่พอรู้จักกันไปจริง ๆ แล้วรู้สึกมันคนนี้ มันเป็นคนที่คบใครต้องมองที่ผลประโยชน์เป็นอันดับแรก
(ผมก็ไม่รู้ว่าที่ยอมคุยกับผมนี่ ด้วยสาเหตุอะไรรึเปล่า...) สังเกตได้ง่าย ๆ คือมัน...
จะเรียกว่าอะไรดี นกสองหัว กิ้งก่าเปลี่ยนสี อะไรก็ตามที่เปลี่ยนแปลงย้ายข้างอย่างรวดเร็วนั่นแหล่ะ
ยกตัวอย่างเช่น...
งานกลุ่ม บางวิชาที่จัดกลุ่มทั้ง 12 คน ได้อย่างไม่ลงตัว ไอ้คนนี้จะเริ่มเกาะแล้ว จะไปเกาะคนที่เก่ง
ทั้ง ๆ ที่มันเองก็ใช่ว่าจะเรียนแย่ แต่ไม่เคยเลยที่จะเป็นหัวหน้ากลุ่ม แบ่งเบาภาระของเพื่อน
(กลุ่มผมมักจะกระจายคนเก่ง คนอ่อนให้เท่า ๆ กัน เวลาทำงานจะได้ช่วยเหลือกัน)
แต่ไอ้นี่มันจะเกาะคนเก่ง ๆ อย่างเดียว โดยไม่สนใจคนที่อ่อนกว่า หรืออีกลุ่มจะเละแค่ไหนก็ไม่สน
อีกตัวอย่าง...
เวลาไปไหนมาไหน ส่วนมากก็จะชวนกันทั้งกลุ่ม อย่างเช่นถ้าเกิดผมอยากกินอาหารหรูหน่อย
ก็จะมาปรึกษาหารือกันทั้งกลุ่มว่าจะเอายังไงดี กินที่ไหน กินกี่โมง โดยชวนมันตลอดทุกครั้ง
แต่พอไอ้นี่มันเกิดอยากกินขึ้นมา มันจะชวนเฉพาะคนที่มันอยากให้ไป จะคุยกันไม่กี่คน
ไม่มีมาถามเลยว่าจะกินด้วยไหมยังไง หรือมาถามก็พอให้ไม่น่าเกลียด ก็ถามเอาตอนที่ไม่ว่างแล้ว
ถ้าคิดกันจริง ๆ มันก็น่าน้อยใจนะ ที่เวลาเรามีอะไรก็บอกตลอด แต่มันมีอะไร ไม่เคยบอกเราเลย
อีกตัวอย่าง...
มันเป็นคนที่พยายามจะเล่นฟิตเนส ซึ่งกลุ่มผมก็มีหลายคนอยู่ที่เล่นฟิตเนส ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น
แล้วพอเวลามันต้องการคำตอบเรื่องฟิตเนส มันจะพยายามมาทำดีด้วย ทำตัวน่าสงสาร
พูดดี ๆ ด้วย ชวนเราไปฟิตเนส หาเพื่อนเล่น หาเรื่องคุยไม่หยุด เฮฮา สนุกสนาน แต่สุดท้าย
พอมันได้คำตอบที่ต้องการแล้ว มันก็จะกลับไปทำนิสัยอย่างเดิม พูดง่าย ๆ ว่าเราหมดประโยชน์แล้ว
เทอมที่แล้ว...
มันติดรุ่นน้องคนนึง อย่าเรียกว่าติดเลย เรียกว่าหน้ามืดตามัวเลยดีกว่า ใครพูดอะไรก็ไม่เคยฟัง
ทั้ง ๆ ที่รุ่นน้องคนนั้นก็ไม่ใช่คนดีอะไร เพื่อนหลายคนเตือนแล้ว มันก็ไม่สนใจ แต่เรื่องที่อยากเล่าคือ
ผมก็คุยกันเล่น ๆ กับน้องคนนั้น (ก็สนิทอยู่) ว่าอยากกินอาหารญี่ปุ่น เดี๋ยวเปิดเทอมไปกินกัน
แล้วรุ่นน้องคนนั้นคงไปบอกมันนั่นแหล่ะ มันเลยจัดแจงโทรมา รู้ไหมสิ่งที่มันพูดกับผมคืออะไร
มันบอกว่า... อะไร ค่อยไปกินวันหลังได้ป่ะ กูนัดเพื่อนนัดน้องแล้ว ดูสิ... เรื่องของมันก็ไม่ใช่
จากการที่มันติดเด็ก...
เมื่อก่อนกลุ่มผมจะไปดูหนังกันบ่อยมาก ๆ แต่พอมีเด็ก ๆ เข้ามาเกี่ยวข้องหน่อย มันก็ไม่เหมือนเดิม
จากเมื่อก่อนเรียนเสร็จ มีเวลาก็เข้าโรงหนัง หรือวันหยุดก็นัดกันออกมาเพื่อดูหนัง หาเวลาว่างให้ดี ๆ
แต่พอมีเด็กเข้ามา ทุกอย่างกลายเป็นว่าต้องรอเด็ก แล้วไอ้นี่แหล่ะเป็นคนจัดแจงทุกอย่าง
ถึงบางทีออกปากว่าไม่ว่างด้วยตัวเอง ทั้ง ๆ ที่มันอ่ะว่าง แต่เด็กอ่ะไม่ว่าง กลายเป็นว่าเพื่อนทั้งกลุ่ม
ต้องมารอเด็กที่มันชอบคนเดียว ซึ่งเด็กนั่นก็ไม่ได้มีอะไรดีขนาดนั้น
พฤติกรรมชอบเลียนแบบ...
เรื่องนี้อาจเป็นเรื่องส่วนตัวมาก ๆ ก็ได้ แต่เท่าที่ผมสังเกต มันชอบเลียนแบบผม -0-
ผมเคยลองทำอะไรหลาย ๆ อย่างแล้ว อย่างเช่นตอนนั่งประชุม ผมลุกไปนั่งข้าง ๆ ประธาน
มันก็ลุกมานั่งตาม พอผมลุกไปนั่งข้างอีกคน (หนีมันนั่นแหล่ะ) มันก็ลุกมาตามอีก
หรือว่าจะเป็นการพูดอภิปรายอะไรซักอย่าง มันจะรอให้ผมเป็นคนพูดก่อนเสมอ แล้วมันจะ
ค่อยพูดตามผมอีกที หรือไม่ว่าจะเป็นตอนที่ผมเดินไปคุยกับอาจารย์ มันจะเดินมาด้วย
พอผมถามอะไร มันก็จะสอดแทรกขึ้นมาทุกที (ทำไมไม่รอให้คุยจบก่อนก็ไม่รู้)
หรือล่าสุด... ผมก็ไปทักทายรุ่นน้อง เด็กใหม่ ที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน ไอ้นี่มันวิ่งแจ้นมาเลย
มาทำทีเป็นตลก ๆ แล้วก็เนียนคุยไปด้วยเลย คือไม่เข้าใจว่าทำไมทำถึงขนาดนี้
ชอบนินทา...
มันเป็นคนที่นิสัยไม่เหมือนผู้ชาย มีอะไรไม่เคยพูดต่อหน้า มันจะลับหลังตลอด...
แล้วสิ่งที่มันพูด มันจะใส่ไฟ เติมสี ให้คนที่ถูกพูดถึงเสียหายเพิ่มไปอีกหลายเท่า
เรียกได้ว่า จากเรื่องธรรมดา กลายเป็นเรื่องเลวไปเลยล่ะ
เก็บความลับไม่อยู่...
พอมีความลับอะไรซักอย่าง (ตอนที่ยังสนิทกัน) ผมก็บอกมันอยู่เสมอ ๆ แล้วก็ย้ำว่าอย่าไปบอกใคร
ย้ำเท่านั้นแหล่ะ เรื่องรู้หมดทั้งคณะเลย พอผมถามมันว่าทำไมเรื่องมันออกไปได้
มันก็บอกว่า "โทษทีว่ะ สงสัยกูลืม" เหอ ๆ ผมเสียความรู้สึกอยู่ไม่น้อยนะ
จะไม่เป็นอะไรเลยถ้ามันไม่ใช่เรื่องเดียว แต่หมดทุกเรื่องที่ผมบอกมัน จะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ตลอด
แล้วคำตอบก็เหมือนเดิม... สงสัยกูลืม
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่ามันไปทำอิท่าไหน คนอื่นถึงได้มองว่ามันเป็นคนดีเหลือเกิน
ไม่สิ... มองว่ามันทำผิดอะไร ก็สามารถให้อภัยได้ แต่สำหรับผม ยังไงผมก็มองว่า
มันเลือกคบคนด้วยผลประโยชน์ทั้งนั้นแหล่ะ แล้วผมก็อาจหมดประโยชน์กับมันแล้วก็ได้
มันถึงได้ทำกับผมแบบนี้... สาบานว่าตอนรู้จักใหม่ ๆ มันเป็นคนที่ดีมากคนหนึ่งที่ผมเคยรู้จัก
ผมยังเคยคิดเลยว่า... ถ้าจะมีเพื่อนที่คุยกันไปจนแก่ได้ ต้องมีมันแหล่ะคนนึง
แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว ผมพยายามไม่คุยกับมันมาซักพักแล้ว แต่ลำบากหน่อย เพราะกลุ่มเดียวกัน
ครั้นจะแยกตัวออกมาก็ไม่ได้อีก เพราะมันสนิทกับคนอื่น ๆ หมดแล้ว แล้วนี่ก็ปี 4 แล้วด้วย
จริง ๆ ผมก็มีปัญหากับมันแค่ 2 คนนะ ผมไม่อยากให้คนอื่นรับรู้ว่ามีปัญหากัน
แต่ผมเชื่อว่ามันเอาเรื่องผมไปบอกกับทุกคนหมดแล้ว เพราะมันไม่สามารถเก็บไว้คิดคนเดียวได้
ตอนนี้ผมอยากให้มันออกไปจากกลุ่มผมจริง ๆ คิดแล้วก็รู้สึกพลาดไป ไม่น่าเอามันเข้าในกลุ่มเลย
ไม่รู้จะทำยังไง... ได้แต่ดึงหน้าใส่กันไปวัน ๆ
ได้แต่คิดว่ายังดีที่เทอมนี้เรียนแค่ 3 วัน แล้วมันก็ไปกับแฟนซะส่วนใหญ่ เลยไม่ค่อยเจอหน้ามัน
จริง ๆ ผมอยากกลับไปสนิทกับมันเหมือนเมื่อก่อนนะ เพราะจริง ๆ เป็นคนที่ชอบอะไรเหมือน ๆ กัน
แต่นิสัยทุกอย่างแทบจะตรงข้ามกันหมดเลย ถ้าผมเป็นดำ มันก็เป็นขาว ถ้าผมเป็นขาว มันก็เป็นดำ
เฮ้ออออออ จบเลยละกัน ไม่รู้จะเล่าอะไรต่อละ ยิ่งนึกมันยิ่งเบื่อ ยิ่งนึกยิ่งอยากต่อยหน้ามัน
เคยเจอเพื่อนแบบนี้ไหมครับ
ขอบ่นเรื่องเพื่อนหน่อยเถอะ
เชื่อว่าทุกคนก็ต้องเคยมีปัญหากับเพื่อนบ้างแหล่ะ
เรื่องของผมมันอาจฟังดูไม่ใช่เรื่องที่น่าเก็บมาคิดเท่าไหร่ แต่ก็นั่นแหล่ะครับ
ตอนนี้ผมเรียนอยู่มหาวิทยาลัยแล้ว มีเพื่อนเป็นกลุ่มใหญ่สักหน่อย ราว ๆ 12 คนได้
จริง ๆ ภายนอกก็เหมือนจะดูสนิทกันดีนะครับ แต่เอาเข้าจริง ๆ แล้วนั้น
ทั้ง 12 คน ก็มีคนที่สนิทด้วยจริง ๆ อยู่ไม่กี่คน แล้วค่อยมารวมกันเป็นกลุ่มอีกที
เรื่องของเพื่อนคนนี้ที่ผมอยากเล่า ผมรู้สึก "เกลียด" ตอนแรกจะใช้คำว่าไม่ชอบ แต่มันไม่ใช่ ผมเกลียด
นายคนนี้เป็นคนที่เข้ากลุ่มช้าที่สุด เพราะรู้จักกันจริง ๆ ก็ปี 2 แล้ว โดนที่ผมเองนี่แหล่ะ
เป็นคนที่เริ่มสนิทกับมันเป็นคนแรก เพราะก่อนหน้านี้ตั้งแต่ปี 1 แล้ว ไม่เห็นว่ามันจะมีเพื่อนเลย
ด้วยความสงสารด้วย เห็นใจด้วย แล้ววันหนึ่งก็ได้นั่งข้างมันในคาบเรียนคาบหนึ่ง
เลยชวนคุยซะเลย จากนั้นก็พยายามถามอยู่ตลอด พยายามแนะนำเพื่อนให้รู้จักเยอะขึ้น
จนสุดท้ายมันก็กลายเป็นเพื่อนในกลุ่มคนนึงนั่นแหล่ะ
แต่พอรู้จักกันไปจริง ๆ แล้วรู้สึกมันคนนี้ มันเป็นคนที่คบใครต้องมองที่ผลประโยชน์เป็นอันดับแรก
(ผมก็ไม่รู้ว่าที่ยอมคุยกับผมนี่ ด้วยสาเหตุอะไรรึเปล่า...) สังเกตได้ง่าย ๆ คือมัน...
จะเรียกว่าอะไรดี นกสองหัว กิ้งก่าเปลี่ยนสี อะไรก็ตามที่เปลี่ยนแปลงย้ายข้างอย่างรวดเร็วนั่นแหล่ะ
ยกตัวอย่างเช่น...
งานกลุ่ม บางวิชาที่จัดกลุ่มทั้ง 12 คน ได้อย่างไม่ลงตัว ไอ้คนนี้จะเริ่มเกาะแล้ว จะไปเกาะคนที่เก่ง
ทั้ง ๆ ที่มันเองก็ใช่ว่าจะเรียนแย่ แต่ไม่เคยเลยที่จะเป็นหัวหน้ากลุ่ม แบ่งเบาภาระของเพื่อน
(กลุ่มผมมักจะกระจายคนเก่ง คนอ่อนให้เท่า ๆ กัน เวลาทำงานจะได้ช่วยเหลือกัน)
แต่ไอ้นี่มันจะเกาะคนเก่ง ๆ อย่างเดียว โดยไม่สนใจคนที่อ่อนกว่า หรืออีกลุ่มจะเละแค่ไหนก็ไม่สน
อีกตัวอย่าง...
เวลาไปไหนมาไหน ส่วนมากก็จะชวนกันทั้งกลุ่ม อย่างเช่นถ้าเกิดผมอยากกินอาหารหรูหน่อย
ก็จะมาปรึกษาหารือกันทั้งกลุ่มว่าจะเอายังไงดี กินที่ไหน กินกี่โมง โดยชวนมันตลอดทุกครั้ง
แต่พอไอ้นี่มันเกิดอยากกินขึ้นมา มันจะชวนเฉพาะคนที่มันอยากให้ไป จะคุยกันไม่กี่คน
ไม่มีมาถามเลยว่าจะกินด้วยไหมยังไง หรือมาถามก็พอให้ไม่น่าเกลียด ก็ถามเอาตอนที่ไม่ว่างแล้ว
ถ้าคิดกันจริง ๆ มันก็น่าน้อยใจนะ ที่เวลาเรามีอะไรก็บอกตลอด แต่มันมีอะไร ไม่เคยบอกเราเลย
อีกตัวอย่าง...
มันเป็นคนที่พยายามจะเล่นฟิตเนส ซึ่งกลุ่มผมก็มีหลายคนอยู่ที่เล่นฟิตเนส ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น
แล้วพอเวลามันต้องการคำตอบเรื่องฟิตเนส มันจะพยายามมาทำดีด้วย ทำตัวน่าสงสาร
พูดดี ๆ ด้วย ชวนเราไปฟิตเนส หาเพื่อนเล่น หาเรื่องคุยไม่หยุด เฮฮา สนุกสนาน แต่สุดท้าย
พอมันได้คำตอบที่ต้องการแล้ว มันก็จะกลับไปทำนิสัยอย่างเดิม พูดง่าย ๆ ว่าเราหมดประโยชน์แล้ว
เทอมที่แล้ว...
มันติดรุ่นน้องคนนึง อย่าเรียกว่าติดเลย เรียกว่าหน้ามืดตามัวเลยดีกว่า ใครพูดอะไรก็ไม่เคยฟัง
ทั้ง ๆ ที่รุ่นน้องคนนั้นก็ไม่ใช่คนดีอะไร เพื่อนหลายคนเตือนแล้ว มันก็ไม่สนใจ แต่เรื่องที่อยากเล่าคือ
ผมก็คุยกันเล่น ๆ กับน้องคนนั้น (ก็สนิทอยู่) ว่าอยากกินอาหารญี่ปุ่น เดี๋ยวเปิดเทอมไปกินกัน
แล้วรุ่นน้องคนนั้นคงไปบอกมันนั่นแหล่ะ มันเลยจัดแจงโทรมา รู้ไหมสิ่งที่มันพูดกับผมคืออะไร
มันบอกว่า... อะไร ค่อยไปกินวันหลังได้ป่ะ กูนัดเพื่อนนัดน้องแล้ว ดูสิ... เรื่องของมันก็ไม่ใช่
จากการที่มันติดเด็ก...
เมื่อก่อนกลุ่มผมจะไปดูหนังกันบ่อยมาก ๆ แต่พอมีเด็ก ๆ เข้ามาเกี่ยวข้องหน่อย มันก็ไม่เหมือนเดิม
จากเมื่อก่อนเรียนเสร็จ มีเวลาก็เข้าโรงหนัง หรือวันหยุดก็นัดกันออกมาเพื่อดูหนัง หาเวลาว่างให้ดี ๆ
แต่พอมีเด็กเข้ามา ทุกอย่างกลายเป็นว่าต้องรอเด็ก แล้วไอ้นี่แหล่ะเป็นคนจัดแจงทุกอย่าง
ถึงบางทีออกปากว่าไม่ว่างด้วยตัวเอง ทั้ง ๆ ที่มันอ่ะว่าง แต่เด็กอ่ะไม่ว่าง กลายเป็นว่าเพื่อนทั้งกลุ่ม
ต้องมารอเด็กที่มันชอบคนเดียว ซึ่งเด็กนั่นก็ไม่ได้มีอะไรดีขนาดนั้น
พฤติกรรมชอบเลียนแบบ...
เรื่องนี้อาจเป็นเรื่องส่วนตัวมาก ๆ ก็ได้ แต่เท่าที่ผมสังเกต มันชอบเลียนแบบผม -0-
ผมเคยลองทำอะไรหลาย ๆ อย่างแล้ว อย่างเช่นตอนนั่งประชุม ผมลุกไปนั่งข้าง ๆ ประธาน
มันก็ลุกมานั่งตาม พอผมลุกไปนั่งข้างอีกคน (หนีมันนั่นแหล่ะ) มันก็ลุกมาตามอีก
หรือว่าจะเป็นการพูดอภิปรายอะไรซักอย่าง มันจะรอให้ผมเป็นคนพูดก่อนเสมอ แล้วมันจะ
ค่อยพูดตามผมอีกที หรือไม่ว่าจะเป็นตอนที่ผมเดินไปคุยกับอาจารย์ มันจะเดินมาด้วย
พอผมถามอะไร มันก็จะสอดแทรกขึ้นมาทุกที (ทำไมไม่รอให้คุยจบก่อนก็ไม่รู้)
หรือล่าสุด... ผมก็ไปทักทายรุ่นน้อง เด็กใหม่ ที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน ไอ้นี่มันวิ่งแจ้นมาเลย
มาทำทีเป็นตลก ๆ แล้วก็เนียนคุยไปด้วยเลย คือไม่เข้าใจว่าทำไมทำถึงขนาดนี้
ชอบนินทา...
มันเป็นคนที่นิสัยไม่เหมือนผู้ชาย มีอะไรไม่เคยพูดต่อหน้า มันจะลับหลังตลอด...
แล้วสิ่งที่มันพูด มันจะใส่ไฟ เติมสี ให้คนที่ถูกพูดถึงเสียหายเพิ่มไปอีกหลายเท่า
เรียกได้ว่า จากเรื่องธรรมดา กลายเป็นเรื่องเลวไปเลยล่ะ
เก็บความลับไม่อยู่...
พอมีความลับอะไรซักอย่าง (ตอนที่ยังสนิทกัน) ผมก็บอกมันอยู่เสมอ ๆ แล้วก็ย้ำว่าอย่าไปบอกใคร
ย้ำเท่านั้นแหล่ะ เรื่องรู้หมดทั้งคณะเลย พอผมถามมันว่าทำไมเรื่องมันออกไปได้
มันก็บอกว่า "โทษทีว่ะ สงสัยกูลืม" เหอ ๆ ผมเสียความรู้สึกอยู่ไม่น้อยนะ
จะไม่เป็นอะไรเลยถ้ามันไม่ใช่เรื่องเดียว แต่หมดทุกเรื่องที่ผมบอกมัน จะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ตลอด
แล้วคำตอบก็เหมือนเดิม... สงสัยกูลืม
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่ามันไปทำอิท่าไหน คนอื่นถึงได้มองว่ามันเป็นคนดีเหลือเกิน
ไม่สิ... มองว่ามันทำผิดอะไร ก็สามารถให้อภัยได้ แต่สำหรับผม ยังไงผมก็มองว่า
มันเลือกคบคนด้วยผลประโยชน์ทั้งนั้นแหล่ะ แล้วผมก็อาจหมดประโยชน์กับมันแล้วก็ได้
มันถึงได้ทำกับผมแบบนี้... สาบานว่าตอนรู้จักใหม่ ๆ มันเป็นคนที่ดีมากคนหนึ่งที่ผมเคยรู้จัก
ผมยังเคยคิดเลยว่า... ถ้าจะมีเพื่อนที่คุยกันไปจนแก่ได้ ต้องมีมันแหล่ะคนนึง
แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว ผมพยายามไม่คุยกับมันมาซักพักแล้ว แต่ลำบากหน่อย เพราะกลุ่มเดียวกัน
ครั้นจะแยกตัวออกมาก็ไม่ได้อีก เพราะมันสนิทกับคนอื่น ๆ หมดแล้ว แล้วนี่ก็ปี 4 แล้วด้วย
จริง ๆ ผมก็มีปัญหากับมันแค่ 2 คนนะ ผมไม่อยากให้คนอื่นรับรู้ว่ามีปัญหากัน
แต่ผมเชื่อว่ามันเอาเรื่องผมไปบอกกับทุกคนหมดแล้ว เพราะมันไม่สามารถเก็บไว้คิดคนเดียวได้
ตอนนี้ผมอยากให้มันออกไปจากกลุ่มผมจริง ๆ คิดแล้วก็รู้สึกพลาดไป ไม่น่าเอามันเข้าในกลุ่มเลย
ไม่รู้จะทำยังไง... ได้แต่ดึงหน้าใส่กันไปวัน ๆ
ได้แต่คิดว่ายังดีที่เทอมนี้เรียนแค่ 3 วัน แล้วมันก็ไปกับแฟนซะส่วนใหญ่ เลยไม่ค่อยเจอหน้ามัน
จริง ๆ ผมอยากกลับไปสนิทกับมันเหมือนเมื่อก่อนนะ เพราะจริง ๆ เป็นคนที่ชอบอะไรเหมือน ๆ กัน
แต่นิสัยทุกอย่างแทบจะตรงข้ามกันหมดเลย ถ้าผมเป็นดำ มันก็เป็นขาว ถ้าผมเป็นขาว มันก็เป็นดำ
เฮ้ออออออ จบเลยละกัน ไม่รู้จะเล่าอะไรต่อละ ยิ่งนึกมันยิ่งเบื่อ ยิ่งนึกยิ่งอยากต่อยหน้ามัน