พักนี้มีกระทู้ของแพงบ้าง กระทู้แนะนำให้กินของถูกบ้าง มันก็เป็นธรรมดาที่คนเราจะเจออะไรไม่เหมือนกัน แต่บางคนมาแนะนำคนอื่นให้ประหยัดถึงขนาดว่า ซื้ออาหารถุงเดียวแบ่งกินสามครั้งหรือรอซื้อของหมดอายุเพื่อจะได้ราคาลด เคยคิดบ้างมั้ยคะว่าที่คุย ๆ กันอยู่นี้ล้วนแต่อยู่บนประเทศไทยซึ่งได้ชื่อว่าเป็นอู่ข้าวอู่น้ำ ปัจจุบันประเทศเราก็ยังอุดมสมบูรณ์อยู่มากเมื่อเทียบกับประเทศอื่น ยังผลิตข้าวได้มาก ผักผลไม้มีทุกฤดูกาล แต่ทำไมคนไทยพี่น้องของเรากันเองกลุ่มนึงต้องเผชิญกับการอดมื้อกินมื้อ กินไม่อิ่ม รอกินอาหารลดราคา ต้องตระเวนไปหลายร้านจนกว่าจะได้ร้านอาหารราคาถูก
การที่คนไทยจำนวนหนึ่งต้องมาเผชิญภาวะเจียดเงินสำหรับค่าอาหาร กินกระเหม็ดกระแหม่ม มองแล้วมันน่าเศร้าใจหรือเปล่า แทนที่เราจะบอกให้คนทุกคนประหยัดลงเรื่อย ๆ เราหันมามองอีกด้านนึงด้วยมั้ยว่าทำไมประเทศซึ่งอุดมสมบูรณ์ขนาดนี้จึงมีคนบ่นว่ากินไม่อิ่ม
อาหารตามสั่งแพงขึ้นไม่ใช่เพราะวัตถุดิบขึ้นราคาเพียงอย่างเดียว แต่เป็นเพราะคนไทยปัจจุบันมีค่าใช้จ่ายเพิ่ม พ่อค้าแม่ค้าก็อยากให้ลูกเรียนหนังสือสูง ๆ เหมือนคนอื่น อยากให้เข้าโรงเรียนดี ๆ ดัง ๆ อยากให้ลูกมีข้าวของเครื่องใช้เหมือนเด็กในยุคปัจจุบัน อยากให้มีสมาร์ทโฟน มีไอแพด มีคอมพิวเตอร์ใช้เหมือนเด็กอื่นเหมือนกัน เพราะมันหมายถึงอนาคต มันเป็นทั้งความสุขและเป็นทั้งความรู้ ไหนจะค่ากิจกรรมต่าง ๆ ที่เพิ่มขึ้น ค่าเรียนพิเศษอีกล่ะ มันกินหัวกินหางกันไปเช่นนี้เป็นวงกลม ลูกจ้างร้านอาหารเองก็ต้องการมีชีวิตที่ดีขึ้นเหมือน ทุกคนอยากมีเทียบเท่าคนอื่นทั้งนั้น แล้วชีวิตอันมีคุณภาพดีที่ว่านี้ เราจะได้มาก็ต้องมีเงิน
ต่อไปราคาอาหารจะยิ่งแพงขึ้นเรื่อย ๆ รวมทั้งค่าอะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย เห็นบางคนบอกให้ดูตัวอย่างฝรั่งห่อข้าวไปกินที่ทำงาน เราว่าถ้ามองแค่นี้จะผิวเผินเกินไป เราเคยเป็นนักเรียนนอก รู้ว่าอาหารฝรั่งนั้นต่างจากไทย ฝรั่งกินอาหารประเภท cold เป็นหลัก คือกินอาหารที่กินได้เลย ไม่ต้องปรุงสุก เช่น ขนมปัง แฮม ชีส สลัด เนื้อสัตว์ต่าง ๆ รมควัน ฝรั่งจะกินอาหารจำพวก warm เพียงวันละหนึ่งมื้อ ส่วนใหญ่จะเป็นมื้อเย็นเพราะมีเวลาทำ บางบ้านอาจจะกิน warm อาทิตย์ละสามครั้งเท่านั้น
นิสัยการกินของคนไทยต่างจากฝรั่ง คนไทยติดอาหารปรุงสดใหม่ ยังคงความร้อนอยู่ แต่ฝรั่งไม่ติดแบบเรา ฝรั่งจึงพกขนมปังไปกินที่ทำงานได้ กินแล้วอิ่มอร่อยดี แต่คนไทยเรากินอาหารที่ไม่ร้อนแล้วจะรู้สึกไม่อร่อย อาจจะมีแค่บางอย่างที่พอกินได้ เช่น ข้าวกับน้ำพริก ทอดมัน หมูทอด ไก่ทอด ข้าวเหนียว อาหารจำพวกนี้จะเหมาะกับการห่อไปกินที่ทำงาน แต่ก็ต้องมานั่งทำก่อนอยู่ดี ต้องหุงต้มผัดทอดไว้ก่อน ไม่เหมือนของฝรั่งที่ซื้อจากซุปเปอร์มาเก็ตได้เลย ไม่ต้องเอาไปผัดทอดอีก เห็นมั้ยคะว่าจริง ๆ แล้วมันยังมีความแตกต่าง การยกตัวอย่างว่าฝรั่งทำได้ จึงไม่ใช่การยกตัวอย่างที่ดีเมื่อเทียบกับนิสัยการกินของคนไทย ถ้าจะให้คนไทยหันมากินอาหารแบบฝรั่ง กินขนมปัง ชีส สลัด เป็นหลักแทน ไม่ต้องปรุง ก็ไม่รู้ว่าคนไทยเราจะทนได้ซักกี่น้ำ แล้วราคาอาหารที่ว่านั้นมันถูกแพงประการใด ลองคิดดู
แต่มันเป็นความจริงว่าคนไทยเราจะต้องเริ่มปรับนิสัย ไม่จำเป็นหรอกค่ะว่าจะจนหรือรวย คนรวยก็ปรับได้ เพราะการกินฟุ่มเฟือยไม่ใช่นิสัยที่ดี อาจจะมีบางมื้อบางคราว ไม่ว่ากัน แต่โดยรวมแล้ว ถ้าคนในประเทศรู้จักกินอยู่พอเหมาะ มันสร้างนิสัยที่เป็นระเบียบไปในตัว แต่ไม่ว่าเราจะประหยัดยังไงก็ต้องนึกถึงสุขภาพ ใครที่รู้สึกฝืดเคือง กินไม่อิ่ม ลองหาซื้อน้ำพริกสำเร็จรูป หรือทำเองเก็บไว้ทีละมากๆ น้ำพริกผัดแห้งจะเก็บได้นาน วันไหนสตางค์น้อยก็กินน้ำพริกนี้กับข้าว กับไข่ต้ม ผักสด ปลากรอบ ได้สารอาหารครบหมู่ อาหารจำพวก น้ำเต้าหู้ ถั่วลิสงต้ม ให้คุณค่าทางอาหารสูง อาจจะใช้สำรองในมื้อประหยัด แต่อย่าอดมื้อกินมื้อหรือกินแต่ของลดราคาอย่างที่บางคนแนะนำเลยนะคะ เราอ่านแล้วรู้สึกเสียใจ นี่เมืองเราไม่ใช่อู่ข้าวอู่น้ำอย่างที่เคยภาคภูมิใจกันอีกต่อไปแล้วหรือ
เมืองไทยยังคงเป็นอู่ข้าวอู่น้ำอยู่หรือ
การที่คนไทยจำนวนหนึ่งต้องมาเผชิญภาวะเจียดเงินสำหรับค่าอาหาร กินกระเหม็ดกระแหม่ม มองแล้วมันน่าเศร้าใจหรือเปล่า แทนที่เราจะบอกให้คนทุกคนประหยัดลงเรื่อย ๆ เราหันมามองอีกด้านนึงด้วยมั้ยว่าทำไมประเทศซึ่งอุดมสมบูรณ์ขนาดนี้จึงมีคนบ่นว่ากินไม่อิ่ม
อาหารตามสั่งแพงขึ้นไม่ใช่เพราะวัตถุดิบขึ้นราคาเพียงอย่างเดียว แต่เป็นเพราะคนไทยปัจจุบันมีค่าใช้จ่ายเพิ่ม พ่อค้าแม่ค้าก็อยากให้ลูกเรียนหนังสือสูง ๆ เหมือนคนอื่น อยากให้เข้าโรงเรียนดี ๆ ดัง ๆ อยากให้ลูกมีข้าวของเครื่องใช้เหมือนเด็กในยุคปัจจุบัน อยากให้มีสมาร์ทโฟน มีไอแพด มีคอมพิวเตอร์ใช้เหมือนเด็กอื่นเหมือนกัน เพราะมันหมายถึงอนาคต มันเป็นทั้งความสุขและเป็นทั้งความรู้ ไหนจะค่ากิจกรรมต่าง ๆ ที่เพิ่มขึ้น ค่าเรียนพิเศษอีกล่ะ มันกินหัวกินหางกันไปเช่นนี้เป็นวงกลม ลูกจ้างร้านอาหารเองก็ต้องการมีชีวิตที่ดีขึ้นเหมือน ทุกคนอยากมีเทียบเท่าคนอื่นทั้งนั้น แล้วชีวิตอันมีคุณภาพดีที่ว่านี้ เราจะได้มาก็ต้องมีเงิน
ต่อไปราคาอาหารจะยิ่งแพงขึ้นเรื่อย ๆ รวมทั้งค่าอะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย เห็นบางคนบอกให้ดูตัวอย่างฝรั่งห่อข้าวไปกินที่ทำงาน เราว่าถ้ามองแค่นี้จะผิวเผินเกินไป เราเคยเป็นนักเรียนนอก รู้ว่าอาหารฝรั่งนั้นต่างจากไทย ฝรั่งกินอาหารประเภท cold เป็นหลัก คือกินอาหารที่กินได้เลย ไม่ต้องปรุงสุก เช่น ขนมปัง แฮม ชีส สลัด เนื้อสัตว์ต่าง ๆ รมควัน ฝรั่งจะกินอาหารจำพวก warm เพียงวันละหนึ่งมื้อ ส่วนใหญ่จะเป็นมื้อเย็นเพราะมีเวลาทำ บางบ้านอาจจะกิน warm อาทิตย์ละสามครั้งเท่านั้น
นิสัยการกินของคนไทยต่างจากฝรั่ง คนไทยติดอาหารปรุงสดใหม่ ยังคงความร้อนอยู่ แต่ฝรั่งไม่ติดแบบเรา ฝรั่งจึงพกขนมปังไปกินที่ทำงานได้ กินแล้วอิ่มอร่อยดี แต่คนไทยเรากินอาหารที่ไม่ร้อนแล้วจะรู้สึกไม่อร่อย อาจจะมีแค่บางอย่างที่พอกินได้ เช่น ข้าวกับน้ำพริก ทอดมัน หมูทอด ไก่ทอด ข้าวเหนียว อาหารจำพวกนี้จะเหมาะกับการห่อไปกินที่ทำงาน แต่ก็ต้องมานั่งทำก่อนอยู่ดี ต้องหุงต้มผัดทอดไว้ก่อน ไม่เหมือนของฝรั่งที่ซื้อจากซุปเปอร์มาเก็ตได้เลย ไม่ต้องเอาไปผัดทอดอีก เห็นมั้ยคะว่าจริง ๆ แล้วมันยังมีความแตกต่าง การยกตัวอย่างว่าฝรั่งทำได้ จึงไม่ใช่การยกตัวอย่างที่ดีเมื่อเทียบกับนิสัยการกินของคนไทย ถ้าจะให้คนไทยหันมากินอาหารแบบฝรั่ง กินขนมปัง ชีส สลัด เป็นหลักแทน ไม่ต้องปรุง ก็ไม่รู้ว่าคนไทยเราจะทนได้ซักกี่น้ำ แล้วราคาอาหารที่ว่านั้นมันถูกแพงประการใด ลองคิดดู
แต่มันเป็นความจริงว่าคนไทยเราจะต้องเริ่มปรับนิสัย ไม่จำเป็นหรอกค่ะว่าจะจนหรือรวย คนรวยก็ปรับได้ เพราะการกินฟุ่มเฟือยไม่ใช่นิสัยที่ดี อาจจะมีบางมื้อบางคราว ไม่ว่ากัน แต่โดยรวมแล้ว ถ้าคนในประเทศรู้จักกินอยู่พอเหมาะ มันสร้างนิสัยที่เป็นระเบียบไปในตัว แต่ไม่ว่าเราจะประหยัดยังไงก็ต้องนึกถึงสุขภาพ ใครที่รู้สึกฝืดเคือง กินไม่อิ่ม ลองหาซื้อน้ำพริกสำเร็จรูป หรือทำเองเก็บไว้ทีละมากๆ น้ำพริกผัดแห้งจะเก็บได้นาน วันไหนสตางค์น้อยก็กินน้ำพริกนี้กับข้าว กับไข่ต้ม ผักสด ปลากรอบ ได้สารอาหารครบหมู่ อาหารจำพวก น้ำเต้าหู้ ถั่วลิสงต้ม ให้คุณค่าทางอาหารสูง อาจจะใช้สำรองในมื้อประหยัด แต่อย่าอดมื้อกินมื้อหรือกินแต่ของลดราคาอย่างที่บางคนแนะนำเลยนะคะ เราอ่านแล้วรู้สึกเสียใจ นี่เมืองเราไม่ใช่อู่ข้าวอู่น้ำอย่างที่เคยภาคภูมิใจกันอีกต่อไปแล้วหรือ