เกิดเหตุการณ์น่าสลดเมื่อศพจำนวน 28 ศพในสภาพโดนถล่มยิงด้วยอาวุธสงครามถูกพบ ณ ริมชายป่าอุทยานแห่งชาติภูจองนายอย จังหวัดอุบลราชธานี ที่มีอาณาเขตติดต่อกับประเทศลาวและกัมพูชา รายงายข่าวระบุว่าศพที่พบนั้นล้วนแต่เป็นศพต่างด้าวแทบทั้งสิ้น ที่น่าแปลกข่าวไม่รายงานว่าเป็นสัญชาติใดระหว่างลาวหรือกัมพูชา มีเสียงซุบซิบของชาวบ้านแถบนั้นต่างวิพากษ์วิจารณ์ว่าศพเหล่านั้นน่าจะเป็นคนไทยล้วนและรู้ด้วยว่าคนพวกนี้เป็นพวกลักลอบตัดไม้ แต่เสียงซุบซิบคงไม่ดังพอเท่าสื่อกระแสหลัก ประชาชนทั่วประเทศที่รับข้อมูลข่าวสารจึงเข้าใจว่าศพนั้นน่าจะเป็นสัญชาติลาวหรือกัมพูชา
พาดหัวหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ “สังหารหมู่ลักลอบตัดไม้ต่างด้าวพร้อมอุปกรณ์ครบชุด” ,“ลึกลับ ตายยกขบวนการลักลอบตัดไม้” ,”ผลประโยชน์แบ่งไม่ลงตัว ลักลอบตัดไม่ขัดผลประโยชน์กันเอง” เนื้อข่าวส่วนใหญ่จะให้ความเห็นไปในทำนองเดียวกันว่าศพที่พบนั้นเป็นศพชาวต่างด้าวทั้งหมด
โดม ลูกน้องนักการเมืองที่เป็นหัวหน้าขบวนการลักลอบตัดไม้ที่ถูกฆ่าตายและกำลังตกเป็นข่าวกำลังนั่งประชุมเครียดกับกลุ่มนายทุนใหญ่ชาวไทย “ทุกธุรกิจย่อมต้องมีอุปสรรคเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้เราสูญเงินไป 30 ล้านบาท แต่มันจะเทียบอะไรกับเงินที่เราเคยทำได้นับหลายพันล้านบาท คนที่เราเสียไปจะหามาอีกเท่าไหร่ก็ได้ ท่านทั้งหลายไม่ต้องเป็นห่วงเงินทุนของพวกท่านก็ยังไม่หายไปไหน” โดมพูดเกลี้ยกล่อมนายทุน กลุ่มนายทุนทุกคนต่างไม่ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่มีนายทุนคนหนึ่งเอ่ยถามกับโดมว่า
“แล้วมีแผนจะจัดการกับปัญหานี้อย่างไร พวกตัดไม้ที่มาไล่ยิงพวกเรามันเป็นใครกัน หากมันเป็นกลุ่มลักลอบตัดไม้ที่จะยึดครองอาณาเขตในป่าจริงๆ พวกเราก็หมดหนทางทำกินกันน่ะสิ” นายทุนพูดถามโดมถึงแผนต่อไป
“ไม่ต้องห่วงครับ เราประโคมข่าวออกไปว่ากลุ่มผู้สังหารเป็นพวกกลุ่มลักลอบตัดไม้ด้วยกันแต่ขัดผลประโยชน์กันเองและตั้งตัวเป็นขบวนการใหญ่ในพื้นที่เขตป่า ถ้าเราเล่นข่าวนี้ไปเรื่อยๆ ประชาชนจะเกิดความโกรธแค้น และกระแสสังคมจะกดดันกองทัพให้ออกมาเคลื่อนไหวและส่งกองทัพเข้าไปจัดการ ปัญหาเรื่องกลุ่มผู้สังหารในป่าที่เรายังไม่รู้ว่าเป็นใครเป็นกลุ่มไหน เราก็โยนไปให้กองทัพจัดการไป พอจัดการเสร็จก็เป็นทางสะดวกของพวกเราที่จะเข้าไปดำเนินธุรกิจกันต่อไป” โดมตอบปัญหาให้นายทุนหายสงสัย
“อย่าลืมเล่นข่าวว่ากลุ่มโจรพวกนี้ได้ออกมาก่อกวนข่มขู่ชาวบ้านแถบนั้นด้วยล่ะ กองทัพจะได้รีบออกมาเร็วๆ เสียเวลาทำมาหากินหมด” นายทุนอีกคนพูดเสริม
“เป็นไอเดียที่ดีครับท่าน ไม่ต้องห่วงเรื่องการปล่อยข่าวของเราเลย นายใหญ่ของผมท่านมีหน่วยงานทางด้านนี้โดยเฉพาะอยู่แล้ว โทรทัศน์ วิทยุ หนังสือพิมพ์ โซเชียลเน็ทเวิร์ค แต่ตอนนี้เราคงต้องระดมเงินทุนเพิ่มอีกซักนิดหน่อยครับท่าน แหะๆๆ นี่คือตัวเลขที่ผมแจ้งไปให้ท่านก่อนหน้านี้ครับ ขออนุญาตเก็บเงินลงทุนก่อนครับ แหะๆๆ ขอให้ทุกท่านสบายใจได้ครับว่าปัญหานี้จะจบลงโดยเร็วที่สุด” โดมชี้นิ้วให้ลูกน้องไล่เดินเก็บเงินจากพวกนายทุน นายทุนแต่ละคนยื่นกระเป๋าใบใหญ่ให้ลูกน้องของโดม
ความจริงชุดหนึ่งได้ถูกกุขึ้นทั้งๆที่ยังไม่รู้ความจริง สถานการณ์ถูกจัดฉาก กลับกลายเป็นว่ากลุ่มโจรที่อยู่ในป่านั้นถูกสังคมด่าและสาปแช่งจากประชาชน หน้าเว็บไซต์และแฟนเพจข่าวได้มีการตัดต่อรูปภาพและข้อความประณามการกระทำดังกล่าว เกิดเป็นแรงกดดันให้รัฐบาลสั่งกองทัพจัดการเกี่ยวกับเรื่องกลุ่มโจรนี้
กองทัพบกของไทยได้รับคำสั่งให้เข้าทำลายฝ่ายโจรป่า เมื่อทราบตำแหน่งฐานที่มั่นของฝ่ายตรงข้ามก็เข้าจู่โจม แผนวางไว้ว่าจะจู่โจมเข้าหาเป้าหมาย 3 ทิศทางเพื่อไม่ให้เป้าหมายรู้ตำแหน่งที่แน่นอนของกองทัพ เมื่อทหารแต่ละหน่วยประจำอยู่ที่จุดนัดหมายเมื่อได้รับคำสั่งบุก จรวดอาร์พีจีถูกยิงมาจากทหารหน่วยที่ 1 จากนั้นทหารหน่วยที่ 2 เข้าประชิดเป้าหมายและระดมยิงไม่ยั้ง เมื่อเป้าหมายมีการตั้งฐานยิงต่อสู้ ทหารหน่วยที่ 2 จึงหลบเข้าที่กำบังและล่าถอย ทหารหน่วยที่ 3 ได้รับสัญญาณจากหน่วยที่ 2 รีบตีขนาบเข้าทางข้างหลังโดยที่กลุ่มโจรไม่ทันได้ระวัง ในเวลาไม่ถึง 30 นาทีกลุ่มโจรก็ถูกฆ่าตายหมด
ความจริงแล้วกลุ่มโจรในป่าที่ฆ่าพวกตัดไม้ในป่าไม่ใช่โจร กลุ่มคนเหล่านั้นคือทหารเก่าที่ถูกจ้างมาจากองค์กรๆหนึ่งที่อ้างตัวเป็นผู้ปกป้องทรัพยากรในป่า องค์กรนี้เป็นองค์กรลับจากต่างประเทศแต่มีสาขาในประเทศไทยและคนที่ดูแลสาขาในประเทศก็คือ “รงค์” รงค์ได้รับเงินสนับสนุนจากต่างประเทศ ในแต่ละปีได้งบเกือบร้อยล้านเพื่อทำยังไงก็ได้เพื่อปกป้องอะไรก็ได้ที่เรียกว่า “ธรรมชาติ” รงค์ก็ไม่รู้ว่าเงินทุนหลักจากส่วนกลางนี้มาจากไหนมาจากใคร เค้าไม่สนใจหรอก แต่เค้าเคยแว่วๆว่าเงินเหล่านี้เป็นเงินที่มาจากการฟอก
รงค์สั่งงานทั้งหมดอยู่ต่างประเทศหลังจากดูข่าวทางอินเตอร์เน็ทเสร็จก็ปิดคอมและรีบโทรหาเพื่อนร่วมอุดมการณ์ที่อยู่ในประเทศไทย “เหตุการณ์เป็นยังไงบ้าง” รงค์เอ่ยถามเพื่อนที่อยู่ในประเทศ
“คงไม่ไหวแล้วครับ ฐานที่ตั้งเราในป่าถูกเก็บกวาดเรียบ ข่าวที่ถูกเผยแพร่ออกไปหาว่าพวกเราเป็นขบวนการลักลอบตัดไม้ข้ามชาติ กลุ่มเราคงต้องสลายตัวไปซักพักแล้วนะ รู้นะว่าจะติดต่อผมยังไง ตอนนี้ขอหลบหนีซ่อนตัวก่อน อ่อ แต่ปัญหาหนักที่เราเจอ หลังจากกองทัพเราถูกกำจัด พวกลักลอบตัดไม้ของไอ้นักการเมืองชั่วนั่นมันก็เริ่มเข้าไปตัดไม้ทันทีเลย” สายปลายทางจากประเทศไทยตัดไป รงค์ถอนหายใจและเปิดข่าวอ่านต่อไปอย่างไร้ความรู้สึก
โดมได้รับคำชมเชยจากหัวหน้านักการเมืองชั่ว "ดี ดีมากแค่นี้ธุรกิจเราก็ดำเนินต่อไปได้ไร้คู่แข่งไปอีกนาน แล้วไอ่พวกโจรป่านั่นเป็นกลุ่มใครเอ็งพอจะรู้มั้ย"
"ไม่ทราบครับท่าน เราก็ยังงงๆอยู่ว่าพวกมันเข้าป่ามาทำอะไรกันแน่ ผมเข้าไปดูแล้วไม่พบพวกอุปกรณ์ตัดไม้อะไรเลยเจอแต่อาวุธสงคราม แต่ท่านไม่ต้องห่วงเราปิดเรื่องนี้เป็นความลับแล้ว โชคดีนะที่ท่านให้ลูกน้องท่านที่ทำงานข่าวช่วยนั่งเทียนเขียนข่าวได้สมจริงเลยทำให้แผนของเราลุล่วงด้วยดี ตอนนี้พวกนายทุนของเราพอใจมาก เงินที่ระดมทุนมาได้น่าจะเกือบ 300 ล้านบาท" โดมพูด
"ดี ดีมาก เอ็งเอามาให้ข้า 200 ล้านส่วนที่เหลือเอาไปต่อทุน ข้ามีออเดอร์ไม้พะยูงมาอีกเพียบเลย รีบเร่งมือเข้าล่ะ" หัวหน้าขบวนการกำชับลูกน้องให้รีบทำงาน "ได้ครับท่าน"
ไม้สักทอง ไม้พะยูงถูกลักลอบตัดและลำเลียงส่งออกนอกเรื่อยๆ นานๆทีโดมจะได้รับคำสั่งให้ชี้เป้าให้ทหารฆ่าตัดตอนลูกน้องที่เข้าไปตัดไม้ในป่า เพื่อทำให้เห็นว่ามีการปราบปรามขบวนการตัดไม้อย่างต่อเนื่องและนายใหญ่ของเขาก็จะได้หน้าด้วย
..............
ขณะที่โดมกำลังพักผ่อนภายในบ้านหลังโต เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น โดมรับสาย
"ไงเสี่ย รอบนี้ได้ค่าเหนื่อยมากี่ล้าน" เสียงปลายสายดังขึ้นก่อนที่โดมจะพูด
"ไอ่รงค์ ฮ่าฮ่าฮ่า รอบนี้รวยเลย นายใหญ่สั่งระดมทุนมาได้ 300 ล้าน ให้ข้ามา 100 ล้านค่าเอาไปทำทุน แต่ลงทุนจริงๆก็แค่ 30 ล้านที่เหลืออีก 70 ล้านเข้ากระเป๋าข้าเอง ฮ่าฮ่าฮ่า" เสียงโดมหัวเราะอย่างสะใจแต่ยังไม่ลืมเอ่ยถามเพื่อนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม "แล้วแกล่ะ งวดนี้ได้มาเท่าไหร่"
"ปีที่แล้วได้เงินสนับสนุนมา 100 ล้านใช้ไป 80 ล้านเข้ากระเป๋าแค่ 20 แต่ปีนี้ก็ได้มาอีก 100 ล้านข้าจะใช้เงินประหยัดๆจะได้เหลือเข้ากระเป๋าเยอะๆหน่อยเดี๋ยวจะรวยไม่เท่าเสี่ยโดม ฮ่าฮ่าฮ่า" "ฮ่าฮ่าฮ่า" เสียงหัวเราะของโดมและรงค์ประสานกันผ่านโทรศัพท์
"แล้วอย่าลืมส่วนแบ่งของข้าล่ะ ค่าวางแผนแล้วก็ค่าจ้างพวกทหารนอกแถวอีกแต่ตอนนี้พวกนั้นมันตายหมดละไม่รู้จะไปจ่ายค่าจ้างให้พวกมันที่ไหนดี ฮ่าฮ่าฮ่า" รงค์ทวงถามเงินส่วนแบ่ง
"ไม่ลืมเพื่อน ไม่ลืม 20 ล้านจะโอนเงินเข้าบัญชีเลยละกันนะ พรุ่งนี้ค่อยเข้าไปเช็คดูยอดเงินละกัน แค่นี้ก่อนนะหวังว่าเราจะได้ร่วมงานกันใหม่ บายเพื่อน" "บาย" ทั้งคู่วางสายโทรศัพท์
เช้าวันต่อมารงค์เช็คยอดเงินในบัญชีธนาคารผ่านอินเตอร์เน็ทเพื่อเช็คว่าโดมโอนเงินมาให้หรือยังปรากฏว่าโดมโอนเงินเข้าบัญชีของรงค์แค่ 2 ล้านบาท "ไอ่โดมนะ ไอ่โดม" รงค์บ่นในใจอย่างเจ็บแค้น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่โดมเบี้ยวเงินส่วนแบ่งที่เคยตกลงกันไว้ แต่สถานการณ์แบบนี้เค้าจะพูดอะไรได้
ขบวนการซ่อนปม
พาดหัวหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ “สังหารหมู่ลักลอบตัดไม้ต่างด้าวพร้อมอุปกรณ์ครบชุด” ,“ลึกลับ ตายยกขบวนการลักลอบตัดไม้” ,”ผลประโยชน์แบ่งไม่ลงตัว ลักลอบตัดไม่ขัดผลประโยชน์กันเอง” เนื้อข่าวส่วนใหญ่จะให้ความเห็นไปในทำนองเดียวกันว่าศพที่พบนั้นเป็นศพชาวต่างด้าวทั้งหมด
โดม ลูกน้องนักการเมืองที่เป็นหัวหน้าขบวนการลักลอบตัดไม้ที่ถูกฆ่าตายและกำลังตกเป็นข่าวกำลังนั่งประชุมเครียดกับกลุ่มนายทุนใหญ่ชาวไทย “ทุกธุรกิจย่อมต้องมีอุปสรรคเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้เราสูญเงินไป 30 ล้านบาท แต่มันจะเทียบอะไรกับเงินที่เราเคยทำได้นับหลายพันล้านบาท คนที่เราเสียไปจะหามาอีกเท่าไหร่ก็ได้ ท่านทั้งหลายไม่ต้องเป็นห่วงเงินทุนของพวกท่านก็ยังไม่หายไปไหน” โดมพูดเกลี้ยกล่อมนายทุน กลุ่มนายทุนทุกคนต่างไม่ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่มีนายทุนคนหนึ่งเอ่ยถามกับโดมว่า
“แล้วมีแผนจะจัดการกับปัญหานี้อย่างไร พวกตัดไม้ที่มาไล่ยิงพวกเรามันเป็นใครกัน หากมันเป็นกลุ่มลักลอบตัดไม้ที่จะยึดครองอาณาเขตในป่าจริงๆ พวกเราก็หมดหนทางทำกินกันน่ะสิ” นายทุนพูดถามโดมถึงแผนต่อไป
“ไม่ต้องห่วงครับ เราประโคมข่าวออกไปว่ากลุ่มผู้สังหารเป็นพวกกลุ่มลักลอบตัดไม้ด้วยกันแต่ขัดผลประโยชน์กันเองและตั้งตัวเป็นขบวนการใหญ่ในพื้นที่เขตป่า ถ้าเราเล่นข่าวนี้ไปเรื่อยๆ ประชาชนจะเกิดความโกรธแค้น และกระแสสังคมจะกดดันกองทัพให้ออกมาเคลื่อนไหวและส่งกองทัพเข้าไปจัดการ ปัญหาเรื่องกลุ่มผู้สังหารในป่าที่เรายังไม่รู้ว่าเป็นใครเป็นกลุ่มไหน เราก็โยนไปให้กองทัพจัดการไป พอจัดการเสร็จก็เป็นทางสะดวกของพวกเราที่จะเข้าไปดำเนินธุรกิจกันต่อไป” โดมตอบปัญหาให้นายทุนหายสงสัย
“อย่าลืมเล่นข่าวว่ากลุ่มโจรพวกนี้ได้ออกมาก่อกวนข่มขู่ชาวบ้านแถบนั้นด้วยล่ะ กองทัพจะได้รีบออกมาเร็วๆ เสียเวลาทำมาหากินหมด” นายทุนอีกคนพูดเสริม
“เป็นไอเดียที่ดีครับท่าน ไม่ต้องห่วงเรื่องการปล่อยข่าวของเราเลย นายใหญ่ของผมท่านมีหน่วยงานทางด้านนี้โดยเฉพาะอยู่แล้ว โทรทัศน์ วิทยุ หนังสือพิมพ์ โซเชียลเน็ทเวิร์ค แต่ตอนนี้เราคงต้องระดมเงินทุนเพิ่มอีกซักนิดหน่อยครับท่าน แหะๆๆ นี่คือตัวเลขที่ผมแจ้งไปให้ท่านก่อนหน้านี้ครับ ขออนุญาตเก็บเงินลงทุนก่อนครับ แหะๆๆ ขอให้ทุกท่านสบายใจได้ครับว่าปัญหานี้จะจบลงโดยเร็วที่สุด” โดมชี้นิ้วให้ลูกน้องไล่เดินเก็บเงินจากพวกนายทุน นายทุนแต่ละคนยื่นกระเป๋าใบใหญ่ให้ลูกน้องของโดม
ความจริงชุดหนึ่งได้ถูกกุขึ้นทั้งๆที่ยังไม่รู้ความจริง สถานการณ์ถูกจัดฉาก กลับกลายเป็นว่ากลุ่มโจรที่อยู่ในป่านั้นถูกสังคมด่าและสาปแช่งจากประชาชน หน้าเว็บไซต์และแฟนเพจข่าวได้มีการตัดต่อรูปภาพและข้อความประณามการกระทำดังกล่าว เกิดเป็นแรงกดดันให้รัฐบาลสั่งกองทัพจัดการเกี่ยวกับเรื่องกลุ่มโจรนี้
กองทัพบกของไทยได้รับคำสั่งให้เข้าทำลายฝ่ายโจรป่า เมื่อทราบตำแหน่งฐานที่มั่นของฝ่ายตรงข้ามก็เข้าจู่โจม แผนวางไว้ว่าจะจู่โจมเข้าหาเป้าหมาย 3 ทิศทางเพื่อไม่ให้เป้าหมายรู้ตำแหน่งที่แน่นอนของกองทัพ เมื่อทหารแต่ละหน่วยประจำอยู่ที่จุดนัดหมายเมื่อได้รับคำสั่งบุก จรวดอาร์พีจีถูกยิงมาจากทหารหน่วยที่ 1 จากนั้นทหารหน่วยที่ 2 เข้าประชิดเป้าหมายและระดมยิงไม่ยั้ง เมื่อเป้าหมายมีการตั้งฐานยิงต่อสู้ ทหารหน่วยที่ 2 จึงหลบเข้าที่กำบังและล่าถอย ทหารหน่วยที่ 3 ได้รับสัญญาณจากหน่วยที่ 2 รีบตีขนาบเข้าทางข้างหลังโดยที่กลุ่มโจรไม่ทันได้ระวัง ในเวลาไม่ถึง 30 นาทีกลุ่มโจรก็ถูกฆ่าตายหมด
ความจริงแล้วกลุ่มโจรในป่าที่ฆ่าพวกตัดไม้ในป่าไม่ใช่โจร กลุ่มคนเหล่านั้นคือทหารเก่าที่ถูกจ้างมาจากองค์กรๆหนึ่งที่อ้างตัวเป็นผู้ปกป้องทรัพยากรในป่า องค์กรนี้เป็นองค์กรลับจากต่างประเทศแต่มีสาขาในประเทศไทยและคนที่ดูแลสาขาในประเทศก็คือ “รงค์” รงค์ได้รับเงินสนับสนุนจากต่างประเทศ ในแต่ละปีได้งบเกือบร้อยล้านเพื่อทำยังไงก็ได้เพื่อปกป้องอะไรก็ได้ที่เรียกว่า “ธรรมชาติ” รงค์ก็ไม่รู้ว่าเงินทุนหลักจากส่วนกลางนี้มาจากไหนมาจากใคร เค้าไม่สนใจหรอก แต่เค้าเคยแว่วๆว่าเงินเหล่านี้เป็นเงินที่มาจากการฟอก
รงค์สั่งงานทั้งหมดอยู่ต่างประเทศหลังจากดูข่าวทางอินเตอร์เน็ทเสร็จก็ปิดคอมและรีบโทรหาเพื่อนร่วมอุดมการณ์ที่อยู่ในประเทศไทย “เหตุการณ์เป็นยังไงบ้าง” รงค์เอ่ยถามเพื่อนที่อยู่ในประเทศ
“คงไม่ไหวแล้วครับ ฐานที่ตั้งเราในป่าถูกเก็บกวาดเรียบ ข่าวที่ถูกเผยแพร่ออกไปหาว่าพวกเราเป็นขบวนการลักลอบตัดไม้ข้ามชาติ กลุ่มเราคงต้องสลายตัวไปซักพักแล้วนะ รู้นะว่าจะติดต่อผมยังไง ตอนนี้ขอหลบหนีซ่อนตัวก่อน อ่อ แต่ปัญหาหนักที่เราเจอ หลังจากกองทัพเราถูกกำจัด พวกลักลอบตัดไม้ของไอ้นักการเมืองชั่วนั่นมันก็เริ่มเข้าไปตัดไม้ทันทีเลย” สายปลายทางจากประเทศไทยตัดไป รงค์ถอนหายใจและเปิดข่าวอ่านต่อไปอย่างไร้ความรู้สึก
โดมได้รับคำชมเชยจากหัวหน้านักการเมืองชั่ว "ดี ดีมากแค่นี้ธุรกิจเราก็ดำเนินต่อไปได้ไร้คู่แข่งไปอีกนาน แล้วไอ่พวกโจรป่านั่นเป็นกลุ่มใครเอ็งพอจะรู้มั้ย"
"ไม่ทราบครับท่าน เราก็ยังงงๆอยู่ว่าพวกมันเข้าป่ามาทำอะไรกันแน่ ผมเข้าไปดูแล้วไม่พบพวกอุปกรณ์ตัดไม้อะไรเลยเจอแต่อาวุธสงคราม แต่ท่านไม่ต้องห่วงเราปิดเรื่องนี้เป็นความลับแล้ว โชคดีนะที่ท่านให้ลูกน้องท่านที่ทำงานข่าวช่วยนั่งเทียนเขียนข่าวได้สมจริงเลยทำให้แผนของเราลุล่วงด้วยดี ตอนนี้พวกนายทุนของเราพอใจมาก เงินที่ระดมทุนมาได้น่าจะเกือบ 300 ล้านบาท" โดมพูด
"ดี ดีมาก เอ็งเอามาให้ข้า 200 ล้านส่วนที่เหลือเอาไปต่อทุน ข้ามีออเดอร์ไม้พะยูงมาอีกเพียบเลย รีบเร่งมือเข้าล่ะ" หัวหน้าขบวนการกำชับลูกน้องให้รีบทำงาน "ได้ครับท่าน"
ไม้สักทอง ไม้พะยูงถูกลักลอบตัดและลำเลียงส่งออกนอกเรื่อยๆ นานๆทีโดมจะได้รับคำสั่งให้ชี้เป้าให้ทหารฆ่าตัดตอนลูกน้องที่เข้าไปตัดไม้ในป่า เพื่อทำให้เห็นว่ามีการปราบปรามขบวนการตัดไม้อย่างต่อเนื่องและนายใหญ่ของเขาก็จะได้หน้าด้วย
..............
ขณะที่โดมกำลังพักผ่อนภายในบ้านหลังโต เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น โดมรับสาย
"ไงเสี่ย รอบนี้ได้ค่าเหนื่อยมากี่ล้าน" เสียงปลายสายดังขึ้นก่อนที่โดมจะพูด
"ไอ่รงค์ ฮ่าฮ่าฮ่า รอบนี้รวยเลย นายใหญ่สั่งระดมทุนมาได้ 300 ล้าน ให้ข้ามา 100 ล้านค่าเอาไปทำทุน แต่ลงทุนจริงๆก็แค่ 30 ล้านที่เหลืออีก 70 ล้านเข้ากระเป๋าข้าเอง ฮ่าฮ่าฮ่า" เสียงโดมหัวเราะอย่างสะใจแต่ยังไม่ลืมเอ่ยถามเพื่อนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม "แล้วแกล่ะ งวดนี้ได้มาเท่าไหร่"
"ปีที่แล้วได้เงินสนับสนุนมา 100 ล้านใช้ไป 80 ล้านเข้ากระเป๋าแค่ 20 แต่ปีนี้ก็ได้มาอีก 100 ล้านข้าจะใช้เงินประหยัดๆจะได้เหลือเข้ากระเป๋าเยอะๆหน่อยเดี๋ยวจะรวยไม่เท่าเสี่ยโดม ฮ่าฮ่าฮ่า" "ฮ่าฮ่าฮ่า" เสียงหัวเราะของโดมและรงค์ประสานกันผ่านโทรศัพท์
"แล้วอย่าลืมส่วนแบ่งของข้าล่ะ ค่าวางแผนแล้วก็ค่าจ้างพวกทหารนอกแถวอีกแต่ตอนนี้พวกนั้นมันตายหมดละไม่รู้จะไปจ่ายค่าจ้างให้พวกมันที่ไหนดี ฮ่าฮ่าฮ่า" รงค์ทวงถามเงินส่วนแบ่ง
"ไม่ลืมเพื่อน ไม่ลืม 20 ล้านจะโอนเงินเข้าบัญชีเลยละกันนะ พรุ่งนี้ค่อยเข้าไปเช็คดูยอดเงินละกัน แค่นี้ก่อนนะหวังว่าเราจะได้ร่วมงานกันใหม่ บายเพื่อน" "บาย" ทั้งคู่วางสายโทรศัพท์
เช้าวันต่อมารงค์เช็คยอดเงินในบัญชีธนาคารผ่านอินเตอร์เน็ทเพื่อเช็คว่าโดมโอนเงินมาให้หรือยังปรากฏว่าโดมโอนเงินเข้าบัญชีของรงค์แค่ 2 ล้านบาท "ไอ่โดมนะ ไอ่โดม" รงค์บ่นในใจอย่างเจ็บแค้น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่โดมเบี้ยวเงินส่วนแบ่งที่เคยตกลงกันไว้ แต่สถานการณ์แบบนี้เค้าจะพูดอะไรได้