ถึงคุณผู้ชายทั้งหลายค่ะ ไม่นับรวมผู้ชายชุ่ยๆนะคะ
ตอนนี้จขกท อายุ 31 ปี คบกับแฟนอยู่กินกันมา สองปี ปีที่สาม ไปๆมาๆเนื่องจากอยู่คนละประเทศ แต่ก็เจอกันสม่ำเสอค่ะ แฟนอายุ 32 ไม่เคยพูดเรื่องแต่งงาน แล้วเราเองก็ไม่เคยถามค่ะ กลัวเค้าจะคิดว่าเราหวังประโยชจากเค้าเรื่อง สัญชาติและ เงินที่เค้าหาเก่งมากกกค่ะ เราเจอกันตอนที่จขกท เรียนและใช้ชีวิตอยู่ ตปท จนมาปีสุดท้าย เค้าโดนส่งตัวไปทำงานที่ ไซท์งาน สองเดือนเจอกันทีค่ะ เราเหงามากบวกกับอีกไม่กี่เดือน วีซ่าก็จะหมดเพราะเรียนจบนานแล้วค่ะ ที่ยังอยู่ต่อเพราะวีซ่ายังไม่หมดบวกกับไม่อยากแยกกับแฟนค่ะ เรา(เคย) รักกันนดีไม่มีปัญหานะคะ ตอนเราขอกลับมาเค้าก็ไม่ได้ห้ามเพราะเหตุผลของเราคืออยากทำงานดีๆค่ะ อยู่นู่นเรียนจบสูงแค่ไหนแต่เค้าก็ ไม่ให้ตำแหน่งสูงๆค่ะเลยหาได้แค่งานขายของในห้างมั่ง ขายเสื้อผ้ามั่ง หรูสุดแล้วค่ะ เทียบกับคนต่างชาติๆอื่นๆทำได้แค่เสิรฟกับล้างจาน ไม่งั้นก็ต้องไปเกิดไปโตที่นู่นค่ะ
นอกเรื่องเยอะ ขอโทษค่ะ
อยู่กันมาตั้งนาน เราเป็นคนขี้ลืมมากกกกค่ะ กินยาตรงมั่งไม่ตรงมั่ง เริ่มแผงใหม่ผิดมั่งถูกมั่ง สองปีไม่เคยท้องเลยค่ะ
มีเดือนกุมภาที่ผ่านมาค่ะ ป่วยนอนโรงบาลไปห้าหกวัน ให้น้ำเกลือไป 7 ขวด ร่างกายเลยแข็งแรงมากค่ะ ประกอบกับตอนที่ป่วยหยุดทานยาคุม เพราะอยู่โรงบาลตอนแอทมิทก็ป่วยมากค่ะ ไม่ได้เอายาคุมไปด้วยเลยหยุดค่ะ กลับมาหายดีเลยเริ่มแผงใหม่ แต่ก็เหมือนเดิมค่ะ ลืมบ่อย
แฟนมาหาตอนสิ้นเดือนถัดมา แล้ว เราก็ท้องค่ะ
ปัญหาคือ แฟนชอคค่ะ เราก็ชอคค่ะ แต่ก็ไม่ได้บีบบังคับอะไรค่ะ เพราะเหตุผลเดิมคือเราไม่อยากให้เค้าคิดว่าจะจับเค้าค่ะ
บทสรุปตอนนี้คือไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ เราทะเลาะกันเรื่อยมาตั้งแต่ที่เราท้อง
เพราะเค้าบอกว่าไม่พร้อมจริงๆ แต่สิ่งเดียวที่ให้ได้คือเงินค่ะ และก็ไม่เคยขอให้เราทำแท้งค่ะ เพราะเค้าบอกว่านี่ก็ลูกเค้าเหมือนกัน เค้าบอกว่ายังรักเราอยู่แต่ไม่พร้อมกับชีวิตแต่งงานจริงๆ ไม่พร้อมกับชีวิตครอบครัว แต่เรื่องเงินจะรับผิดชอบทุกอย่าง
แล้วหลังจากนั้น ก็หายหัวไปเลยค่ะ มีแต่เงินที่เข้าบัญชีเรามาทุกเดือนๆ คุยกันครั้งสุดท้าย เค้าบอกให้เราเป็นได้แค่พ่อ กับแม่ของลูกค่ะ เค้าผิดหวังในตัวเราที่ทำให้เค้าเสียความรู้สึก คือขอให้เรื่องของเราจบกันแค่นี้ค่ะ
เราโกรธสิคะ เรารู้ว่าเราผิดที่ประมาท แต่เราก็ไม่ได้เรียกร้องอะไรในวันที่เขายังไม่พร้อม เรารอไปก่อนก็ได้ ที่เราคิดว่าไม่ยุติธรรมคือทำไมต้องทิ้งเราด้วย มาหาสองเดือนครั้งเหมือนเดิมเราก็พอใจแล้ว แต่หวังอ่ะใช่ ว่าเค้าคงพร้อมอีกปีสองปี สามปีก็ว่ากันไป
ตอนนี้ไม่มาอีกเลยค่ะ เจอกันครั้งสุดท้ายตอนเราท้อง สองเดือนค่ะ เรามีศักดิ์ศรีค่ะ เราก็ตัดขาดจากเค้าเหมือนกันแล้วค่ะ ไม่ตอบอีเมล เปลี่ยนเบอร์โทร ย้ายออกจากคอนโดเดิม แล้วเราก็บอกเค้าไปว่าในเมื่อคุณเลือกแบบนี้ งั้นชั้นไปดีกว่าค่ะ เพราะเราไม่อยากรู้สึกด้อยค่าค่ะ เค้าตอบอีเมลมาว่าขอเห็นหน้าลูกตอนคลอดได้ไม๊ เราก็ยังใจแข็งไม่ตอบค่ะ เข้าขอที่อยู่ใหม่เราด้วย ไม่ได้จะมาง้อนะคะ แค่คงจะมาทวงสิทธิ์ความเป็นพ่อค่ะ แต่เค้ามีสิทธิ์เหรอคะ ในเมื่อเค้าเป็นคนเลือกแบบนี้ค่ะ เราแค่จะให้บทเรียนกับเค้าให้เค้าเจ็บเท่าที่เราเจ็บ แต่อีกใจก็คิด ว่าไม่นานเค้าก็ลืมค่ะ ผู้ชายบางทีก็คิดได้ว่าลูกก็แค่เซลล์ เซลล์นึง แต่กับเราที่อุ้มท้องเค้ามา เค้ามีค่ามากกว่าจะได้รับการดูแลแบบลับๆทิ้งๆขว้างๆหรือให้แค่เงินค่ะ ถึงตอนนี้เค้าตามหาเราก็ไม่เจอค่ะ กรุงเทพกว้างใหญ่ เค้าเคยมาไม่กี่ครั้ง ภาษาไทยก็ไม่รู้ ถนนหนทางก็ไม่รู้อะไรทั้งสิ้นค่ะ คิดว่าไม่นานเค้าก็คงลืม แต่ในใจลึกๆก็หวังว่าเค้าจะมีสำนึก แบบลืมไม่ลงบ้าง เค้าจะได้เจ็บปวดบ้างค่ะ เราเองก็กำลังตัดสินใจว่าควรติดต่อกลับไปดี หรือปล่อยไปค่ะ เพราะเค้าก็ไม่เห็นพยายามทำอะไรนะคะ แค่ถามเรา เราไม่ตอบ ก็เงียบไปเองค่ะ เราเลยเห็นว่าความพยายามมีแค่นั้นเองเหรอ รู้สึกเหมือนเค้าทำไปยังงั้นเองค่ะ แต่เงินโอนเข้ามาทุกเดือนตามเดิมค่ะ เคยตกลงกันไว้ว่าเค้าจะช่วยค่าใช้จ่าย ค่าหมอค่าซ้ือของเตรียมไว้ จะคลอดเดือนธันวานี้ค่ะ ลังเลว่าควรให้เค้าเห็นหน้าลูกดีไม๊ ตอนนี้ ใจมันค่อนมาทางไม่อ่ะค่ะ กลัวเห็นหน้าเค้าที่ไม่ได้เต็มใจให้ลูกเกิดมาแล้วจะเสียความรู้สึกค่ะ ตอนนี้สภาพจิตใจค่อนข้างแย่ค่ะ พ่อไม่คุยด้วยเลยเพราะความรู้สึกเค้าคือเราท้องไม่มีพ่อค่ะ แต่ไม่เป็นแม่คนไม่รู้หรอกค่ะ ตอนนี้พยายามไม่คิดเรื่องอื่นค่ะ อยากจะเข้มแข็งพร้อมรอวันที่ลูกเกิดมาค่ะ ส่วนพ่อของลูก รักมากเหมือนเดิมค่ะ แต่ก็แค้นมากจนไม่อยากให้อภัยค่ะ เลยคิดว่า คิดว่าตายจากกันไปแล้วกันน่าจะดีที่สุดค่ะ เพราะเราไม่อยากให้ลูกรู้สึกไม่เป็นที่ต้องการด้วยค่ะ กะอยู่ว่าถ้าเค้ารู้เรื่องจะบอกว่าพ่อเค้าตายดีกว่าพ่อเค้าไม่ต้องการเค้าค่ะ เราไม่อยากสร้างความเกลียดให้ลูกมีต่อพ่อเค้าค่ะ ใครมีคำแนะนำที่มีสติกว่านี้ เชิญได้ค่ะ แต่เราไม่อยากถูกใครเข้ามาด่านะค่ะ เอาตรงๆ ชิวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็หนักหนาค่ะ เราอาจไม่ได้ทำถูกที่สุด ขอคำแนะนำค่ะ ไม่ขอคำซ้ำเติม ขอบคุณค่ะ
ผู้ชาย.... ลืมลูกตัวเองได้ลงไหม ถึงไม่ตั้งใจให้เกิดก็ตาม
ตอนนี้จขกท อายุ 31 ปี คบกับแฟนอยู่กินกันมา สองปี ปีที่สาม ไปๆมาๆเนื่องจากอยู่คนละประเทศ แต่ก็เจอกันสม่ำเสอค่ะ แฟนอายุ 32 ไม่เคยพูดเรื่องแต่งงาน แล้วเราเองก็ไม่เคยถามค่ะ กลัวเค้าจะคิดว่าเราหวังประโยชจากเค้าเรื่อง สัญชาติและ เงินที่เค้าหาเก่งมากกกค่ะ เราเจอกันตอนที่จขกท เรียนและใช้ชีวิตอยู่ ตปท จนมาปีสุดท้าย เค้าโดนส่งตัวไปทำงานที่ ไซท์งาน สองเดือนเจอกันทีค่ะ เราเหงามากบวกกับอีกไม่กี่เดือน วีซ่าก็จะหมดเพราะเรียนจบนานแล้วค่ะ ที่ยังอยู่ต่อเพราะวีซ่ายังไม่หมดบวกกับไม่อยากแยกกับแฟนค่ะ เรา(เคย) รักกันนดีไม่มีปัญหานะคะ ตอนเราขอกลับมาเค้าก็ไม่ได้ห้ามเพราะเหตุผลของเราคืออยากทำงานดีๆค่ะ อยู่นู่นเรียนจบสูงแค่ไหนแต่เค้าก็ ไม่ให้ตำแหน่งสูงๆค่ะเลยหาได้แค่งานขายของในห้างมั่ง ขายเสื้อผ้ามั่ง หรูสุดแล้วค่ะ เทียบกับคนต่างชาติๆอื่นๆทำได้แค่เสิรฟกับล้างจาน ไม่งั้นก็ต้องไปเกิดไปโตที่นู่นค่ะ
นอกเรื่องเยอะ ขอโทษค่ะ
อยู่กันมาตั้งนาน เราเป็นคนขี้ลืมมากกกกค่ะ กินยาตรงมั่งไม่ตรงมั่ง เริ่มแผงใหม่ผิดมั่งถูกมั่ง สองปีไม่เคยท้องเลยค่ะ
มีเดือนกุมภาที่ผ่านมาค่ะ ป่วยนอนโรงบาลไปห้าหกวัน ให้น้ำเกลือไป 7 ขวด ร่างกายเลยแข็งแรงมากค่ะ ประกอบกับตอนที่ป่วยหยุดทานยาคุม เพราะอยู่โรงบาลตอนแอทมิทก็ป่วยมากค่ะ ไม่ได้เอายาคุมไปด้วยเลยหยุดค่ะ กลับมาหายดีเลยเริ่มแผงใหม่ แต่ก็เหมือนเดิมค่ะ ลืมบ่อย
แฟนมาหาตอนสิ้นเดือนถัดมา แล้ว เราก็ท้องค่ะ
ปัญหาคือ แฟนชอคค่ะ เราก็ชอคค่ะ แต่ก็ไม่ได้บีบบังคับอะไรค่ะ เพราะเหตุผลเดิมคือเราไม่อยากให้เค้าคิดว่าจะจับเค้าค่ะ
บทสรุปตอนนี้คือไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ เราทะเลาะกันเรื่อยมาตั้งแต่ที่เราท้อง
เพราะเค้าบอกว่าไม่พร้อมจริงๆ แต่สิ่งเดียวที่ให้ได้คือเงินค่ะ และก็ไม่เคยขอให้เราทำแท้งค่ะ เพราะเค้าบอกว่านี่ก็ลูกเค้าเหมือนกัน เค้าบอกว่ายังรักเราอยู่แต่ไม่พร้อมกับชีวิตแต่งงานจริงๆ ไม่พร้อมกับชีวิตครอบครัว แต่เรื่องเงินจะรับผิดชอบทุกอย่าง
แล้วหลังจากนั้น ก็หายหัวไปเลยค่ะ มีแต่เงินที่เข้าบัญชีเรามาทุกเดือนๆ คุยกันครั้งสุดท้าย เค้าบอกให้เราเป็นได้แค่พ่อ กับแม่ของลูกค่ะ เค้าผิดหวังในตัวเราที่ทำให้เค้าเสียความรู้สึก คือขอให้เรื่องของเราจบกันแค่นี้ค่ะ
เราโกรธสิคะ เรารู้ว่าเราผิดที่ประมาท แต่เราก็ไม่ได้เรียกร้องอะไรในวันที่เขายังไม่พร้อม เรารอไปก่อนก็ได้ ที่เราคิดว่าไม่ยุติธรรมคือทำไมต้องทิ้งเราด้วย มาหาสองเดือนครั้งเหมือนเดิมเราก็พอใจแล้ว แต่หวังอ่ะใช่ ว่าเค้าคงพร้อมอีกปีสองปี สามปีก็ว่ากันไป
ตอนนี้ไม่มาอีกเลยค่ะ เจอกันครั้งสุดท้ายตอนเราท้อง สองเดือนค่ะ เรามีศักดิ์ศรีค่ะ เราก็ตัดขาดจากเค้าเหมือนกันแล้วค่ะ ไม่ตอบอีเมล เปลี่ยนเบอร์โทร ย้ายออกจากคอนโดเดิม แล้วเราก็บอกเค้าไปว่าในเมื่อคุณเลือกแบบนี้ งั้นชั้นไปดีกว่าค่ะ เพราะเราไม่อยากรู้สึกด้อยค่าค่ะ เค้าตอบอีเมลมาว่าขอเห็นหน้าลูกตอนคลอดได้ไม๊ เราก็ยังใจแข็งไม่ตอบค่ะ เข้าขอที่อยู่ใหม่เราด้วย ไม่ได้จะมาง้อนะคะ แค่คงจะมาทวงสิทธิ์ความเป็นพ่อค่ะ แต่เค้ามีสิทธิ์เหรอคะ ในเมื่อเค้าเป็นคนเลือกแบบนี้ค่ะ เราแค่จะให้บทเรียนกับเค้าให้เค้าเจ็บเท่าที่เราเจ็บ แต่อีกใจก็คิด ว่าไม่นานเค้าก็ลืมค่ะ ผู้ชายบางทีก็คิดได้ว่าลูกก็แค่เซลล์ เซลล์นึง แต่กับเราที่อุ้มท้องเค้ามา เค้ามีค่ามากกว่าจะได้รับการดูแลแบบลับๆทิ้งๆขว้างๆหรือให้แค่เงินค่ะ ถึงตอนนี้เค้าตามหาเราก็ไม่เจอค่ะ กรุงเทพกว้างใหญ่ เค้าเคยมาไม่กี่ครั้ง ภาษาไทยก็ไม่รู้ ถนนหนทางก็ไม่รู้อะไรทั้งสิ้นค่ะ คิดว่าไม่นานเค้าก็คงลืม แต่ในใจลึกๆก็หวังว่าเค้าจะมีสำนึก แบบลืมไม่ลงบ้าง เค้าจะได้เจ็บปวดบ้างค่ะ เราเองก็กำลังตัดสินใจว่าควรติดต่อกลับไปดี หรือปล่อยไปค่ะ เพราะเค้าก็ไม่เห็นพยายามทำอะไรนะคะ แค่ถามเรา เราไม่ตอบ ก็เงียบไปเองค่ะ เราเลยเห็นว่าความพยายามมีแค่นั้นเองเหรอ รู้สึกเหมือนเค้าทำไปยังงั้นเองค่ะ แต่เงินโอนเข้ามาทุกเดือนตามเดิมค่ะ เคยตกลงกันไว้ว่าเค้าจะช่วยค่าใช้จ่าย ค่าหมอค่าซ้ือของเตรียมไว้ จะคลอดเดือนธันวานี้ค่ะ ลังเลว่าควรให้เค้าเห็นหน้าลูกดีไม๊ ตอนนี้ ใจมันค่อนมาทางไม่อ่ะค่ะ กลัวเห็นหน้าเค้าที่ไม่ได้เต็มใจให้ลูกเกิดมาแล้วจะเสียความรู้สึกค่ะ ตอนนี้สภาพจิตใจค่อนข้างแย่ค่ะ พ่อไม่คุยด้วยเลยเพราะความรู้สึกเค้าคือเราท้องไม่มีพ่อค่ะ แต่ไม่เป็นแม่คนไม่รู้หรอกค่ะ ตอนนี้พยายามไม่คิดเรื่องอื่นค่ะ อยากจะเข้มแข็งพร้อมรอวันที่ลูกเกิดมาค่ะ ส่วนพ่อของลูก รักมากเหมือนเดิมค่ะ แต่ก็แค้นมากจนไม่อยากให้อภัยค่ะ เลยคิดว่า คิดว่าตายจากกันไปแล้วกันน่าจะดีที่สุดค่ะ เพราะเราไม่อยากให้ลูกรู้สึกไม่เป็นที่ต้องการด้วยค่ะ กะอยู่ว่าถ้าเค้ารู้เรื่องจะบอกว่าพ่อเค้าตายดีกว่าพ่อเค้าไม่ต้องการเค้าค่ะ เราไม่อยากสร้างความเกลียดให้ลูกมีต่อพ่อเค้าค่ะ ใครมีคำแนะนำที่มีสติกว่านี้ เชิญได้ค่ะ แต่เราไม่อยากถูกใครเข้ามาด่านะค่ะ เอาตรงๆ ชิวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็หนักหนาค่ะ เราอาจไม่ได้ทำถูกที่สุด ขอคำแนะนำค่ะ ไม่ขอคำซ้ำเติม ขอบคุณค่ะ