เรารู้ว่าสำหรับบางคนอาจจะรับไม่ได้กับทำพูดแรงๆที่แฟนเราพูด
แต่ในขณะที่บางคนเห็นว่ามันไม่แปลกเลย
แต่เรารับรู้ได้ว่าคำพูดเค้ามันค่อนข้างทำร้ายเรา
แม้เค้าบอกว่าตอนนี้เค้าก็ยังรักเราอยู่
แต่เหมือนเวลาอยู่ด้วยมันไม่แฮปปี้เหมือนที่เค้าอยู่กับเพื่อน
ด้วยสีหน้า แววตา เราดูรู้
ก็จริง เราคงเป็นผู้หญิงไม่มีเสน่ห์ เฉยๆ แพลนๆ เจอกันเค้าคงออกจะเบื่อ
เราตั้งหน้าตั้งตารอเกือบทุกครั้ง และดีใจเกือบทุกครั้งที่เราจะได้เจอกัน
ในขณะที่เค้า คิดว่าทำงานเหนื่อย ก็ไม่อยากเจอเเล้ว
เหมือนตอนนี้ชีวิตเค้าเต็มไปหมด จนมีพื้นที่เหลือให้เราน้อยลง
เราพยายามเข้าใจว่าเค้าทำงาน เหนื่อย อยากกลับบ้าน ไม่อยากเสียตังค์ รำคาญสถานที่คนเยอะๆ
ไม่ค่อยอยากเจอเพราะอยากเซฟเงิน เเต่ยิ่งพยายาม ก็ยิ่งรู้ว่า ทุกวันนี้ เค้าไม่เคยออกปากบอกเราก่อนเลยว่า อยากเจอเรานะ คิดถึงอยากเจอจัง
ไม่มีเลย มีแต่เราถามก่อน หรือไม่ก็เป็นเพราะหน้าที่ที่ "ต้อง" มาหาเรา
ยิ่งเค้าเป็นคนโลกส่วนตัวสูงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แล้วหนำซ้ำต้องมาเจอกิจกรรมรัดตัวของเขาอีก
บางทีมันก็ท้อ แต่เพราะรักคำเดียวจริงๆ
ก็ดีใจที่เจอเค้าทุกครั้งนะ แต่เวลาที่เค้ามีให้เรามันน้อยลงทุกที
เจออาทิตย์ละวัน ไม่ก็สองวัน แต่เจอก็แค่หลังเลิกงาน กินข้าว กลับ
คุยกันไม่ถึงสิบยี่สิบนาที แทบไม่ได้แลกเปลี่ยนอะไรเลย
แบบนี้เราควรทำยังไงดีคะ เห้อ งี่เง่าแบบนี้ทุกทีเลยเรา
คุณจะรู้สึกอย่างไร ถ้าแฟนปัจจุบันของคุณบอกว่าเค้ารักและเลือกเพื่อนมากกว่ารักคุณ
แต่ในขณะที่บางคนเห็นว่ามันไม่แปลกเลย
แต่เรารับรู้ได้ว่าคำพูดเค้ามันค่อนข้างทำร้ายเรา
แม้เค้าบอกว่าตอนนี้เค้าก็ยังรักเราอยู่
แต่เหมือนเวลาอยู่ด้วยมันไม่แฮปปี้เหมือนที่เค้าอยู่กับเพื่อน
ด้วยสีหน้า แววตา เราดูรู้
ก็จริง เราคงเป็นผู้หญิงไม่มีเสน่ห์ เฉยๆ แพลนๆ เจอกันเค้าคงออกจะเบื่อ
เราตั้งหน้าตั้งตารอเกือบทุกครั้ง และดีใจเกือบทุกครั้งที่เราจะได้เจอกัน
ในขณะที่เค้า คิดว่าทำงานเหนื่อย ก็ไม่อยากเจอเเล้ว
เหมือนตอนนี้ชีวิตเค้าเต็มไปหมด จนมีพื้นที่เหลือให้เราน้อยลง
เราพยายามเข้าใจว่าเค้าทำงาน เหนื่อย อยากกลับบ้าน ไม่อยากเสียตังค์ รำคาญสถานที่คนเยอะๆ
ไม่ค่อยอยากเจอเพราะอยากเซฟเงิน เเต่ยิ่งพยายาม ก็ยิ่งรู้ว่า ทุกวันนี้ เค้าไม่เคยออกปากบอกเราก่อนเลยว่า อยากเจอเรานะ คิดถึงอยากเจอจัง
ไม่มีเลย มีแต่เราถามก่อน หรือไม่ก็เป็นเพราะหน้าที่ที่ "ต้อง" มาหาเรา
ยิ่งเค้าเป็นคนโลกส่วนตัวสูงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แล้วหนำซ้ำต้องมาเจอกิจกรรมรัดตัวของเขาอีก
บางทีมันก็ท้อ แต่เพราะรักคำเดียวจริงๆ
ก็ดีใจที่เจอเค้าทุกครั้งนะ แต่เวลาที่เค้ามีให้เรามันน้อยลงทุกที
เจออาทิตย์ละวัน ไม่ก็สองวัน แต่เจอก็แค่หลังเลิกงาน กินข้าว กลับ
คุยกันไม่ถึงสิบยี่สิบนาที แทบไม่ได้แลกเปลี่ยนอะไรเลย
แบบนี้เราควรทำยังไงดีคะ เห้อ งี่เง่าแบบนี้ทุกทีเลยเรา