เราไม่รู้ว่าตอนนี้สามีคิดยังไงกับเรา

เรากับรักสามีเรามากเราเเต่งงานมีลูกด้วยกันหนึ่งคนเรายังรักเค้ามากมาตลอดเเต่ยิ่งเวลาหมุนไปเค้าก็ยิ่งเฉยชามาจากทำงานก็ทำหน้าเหมือนโกรธเราตลอดไม่ค่อยได้พูดดีด้วยเลยเค้าจะทำเฉยชาจะทำเหมือนไม่เห็นไม่ได้ยินไม่สนใจเราเป็นเเบบนี้ตลอดเค้าเคยทุบตีเราจนข้อมือเราเจ็บบวมขึ้นมาเคยตีเข่าเราที่บริเวรขาอ่อนด้านข้างซ้ำจนเราเจ็บร้าวไปถึงก้นเเต่เราก็ยังอยู่เพียงเพราะการกระทำที่ทำเหมือนเป็นห่วงเเค่ตอนที่เค้าทำดีอยากมีไรด้วยเราก็จำแต่ตรงนั้นทั้งที่พอเค้าสมอารมเค้าก็ไม่เคยพูดดีกับเราด่าเราพูดหยาบกับเรา เราอายคำแรกเราพยายามไม่สนใจเเต่เค้ามาเรียกชื่อเราเเบบตะคอกเเล้วด่าเเม่ต่อหน้าพี่น้องพ่อเเม่เค้า เราไม่เเน่ใจว่าเค้ารักเราบ้างหรือปล่าวเค้าไม่เคยขอโทษไม่เคยคิดว่าสิ่งที่เค้าพูดสิ่งที่เค้าทำมันทำร้ายความรูสึกคนที่รักเค้าเเค่ใหน เค้าไม่เคยให้เกียติไม่เคยรักษาน้ำใจเราเลยเเเต่เราก็ไม่เคยเด็ดขาดยอมใจอ่อนให้เค้าง่ายๆทุกทีเเค่เค้าพูดดีเราก็หายเรากลัวเค้าหายไป เเต่เค้าไม่เคยกลัวเค้าด่าเราต่อหน้าคนจนร้องให้เค้าเห็นเราร้องเค้าก็ไม่เคยสนใจเค้ามองข้ามเราเสมอ เราเหนื่อยเเต่ไม่รู้ทำไมหัวใจเราถึงขาดเค้าไม่ได้ เราเกรียดตัวเองที่ไม่เคยไปจากเค้าได้ เราไม่รู้เลยว่าเค้ารักเราบ้างหรือปล่าว