ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะคะ ใครมีข้อแนะนำอะไรเชิญได้เลยค่ะ
เราเพิ่งย้ายมาเรียนต่อและอยู่หอค่ะ เป็นครั้งแรกที่อยู่ไกลบ้านเลย
ตอนก่อนอยู่หอ เรารู้จักกับน้องคนนึงที่จะอยู่ใกล้ๆกัน น้องเค้าก็ดูมีน้ำใจ อัธยาศัยดีค่ะ
แต่พอเรามาอยู่หอจริงแล้ว ห้องน้องเค้าอยู่ไม่ไกลจากเรามาก เราพบว่าน้องเค้าเป็นคน 'เยอะ' มาก
ตัวอย่างความเยอะ ก็ทั้งประหยัดค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากิน ... จริงๆพวกประหยัดนี่มันก็ดีค่ะและเราคงไม่ไปอะไรกับเค้า ถ้า
1. น้องเค้าไม่ซื้อตั๋วรถบัส (ที่เราอยู่ตั๋วรถราคาค่อนข้างสูงค่ะ ตั๋วเหมามีแต่น้องเค้าก็ไม่อยากจ่าย) เลยใช้วิธีฝากเราจำว่าราคาหมู ไก่ ไข่ ของสด ของคาว ของหวาน ผัก ผลไม้ราคาเท่าไหร่ เพื่อที่จะได้เอาไปเปรียบเทียบกับใกล้ๆบ้าน ให้เราจำกลับมาให้ที
ที่สำคัญ ......... ถ้าถูกกว่า ก็จะฝากเราซื้อค่ะ
ของกินของช้ของเราก็ซื้อเยอะอยู่แล้ว ซื้อเสร็จเดินอีกไกลมาขึ้นรถ แล้วก็เดินกลับเข้าห้อง แล้วต้องมาหิ้วให้น้องเค้าอีก หนักๆเข้าก็ถามดักล่วงหน้าเลยว่าจะไปซื้ออีกเมื่อไหร่ จะฝาก (รอบนี้รอบที่ 2 ค่ะที่เจอถามแบบนี้)
2. น้องเค้าอยากหางานเสริมทำค่ะ ด้วยความที่ค่าใช้จ่ายราคาแพง ก็เลยคิดอยากหางาน
แต่ด้วยความเยอะ งานนั่นก็ไม่ดี งานนี่ก็ไม่เอา น้องเลยไม่มีงานทำซักที .... ก็มาบ่นกับเราค่ะ บ่นต่อหน้าไม่ได้ก็บ่นในโซเชียลเนตเวิร์คต่างๆ ทั้งไลน์ เฟซบุค (ตอนนี้ด้วยความที่การบ้านเราก็เยอะ อยากบอกน้องเค้าว่าถ้าอยากได้งานก็เลิกเรื่องมากซักทีเถอะมากค่ะ)
แล้วพอมีเราเจองานที่เพื่อนฝากให้หาคนทำ เราก็เลยบอกน้องเค้า คราวนี้เราเดือดร้อนหนักเลยค่ะ
น้องเค้าถามแบบหวาดระแวงเหมือนเราจะหลอกเอาน้องไปขาย ถามๆๆๆๆคำถามไม่รู้จบ หมดไปแล้ว อีก 5 นาทีก็ถามมาอีก เป็นอย่างงี้มา 4 วันแล้วค่ะ ตั้งแต่ทำงานอันตรายไหม เราเคยไปหรือเปล่า ไปยังไง ไกลไหม สภาพสถานที่ทำงานเป็นยังไง คนที่ทำงานด้วยดีไหม ขอเบอร์โทร ขอดูรูป จะยื่นขอเอกสารการทำงานยังไง เรายื่นขอกับใคร เบอร์ติดต่ออะไร ถามๆๆๆ จนเราที่มีการบ้านต้องทำ มีงานต้องส่งก็ชะงักเพราะต่อให้เราปิดไลน์ ปิดเฟซ น้องเค้าก็ยังหาทางโทร ไม่ก็เดินมาหาเราที่ห้องจนได้ค่ะ
ที่สำคัญจนเราทนไม่ไหว คือ
งานที่เราแนะนำน้องเค้าไป น้องเค้าถามเรามาว่าทำไมไม่มีคนอยากทำเลย (จริงๆมีค่ะ เราก็เกือบจะบอกเพื่อนให้เลิกเลือกน้องแล้วเพราะความเยอะนี่แหละ) ..... แต่เราบอกไปแค่ว่าก็มีคนอยากทำเยอะ น้องเค้าเลยบอกงั้นจะทำ แล้วก็พูดต่อว่างานของเค้าเนี่ยจะว่าไปก็ดีกว่างานของเราอีก งานของเราไม่ดีอย่างงั้นอย่างงี้ (เพื่อ?)
อีกเรื่อง น้องเค้าบอกว่าไม่เคยทำงาน ให้เราสอนว่าเค้าพูดหรือทำตัวไม่ดีหรือเปล่า .... เราก็สอนว่าควรจะปรับตัว เปิดใจอดทน ยอมฟังคนอื่นบ้างประมาณนี้อ่ะค่ะ เค้าก็ย้อนกลับมาว่าแล้วเจ้านายคิดถึงประโยชน์ตัวเอง คนแนะนำงานให้คิดถึงเจ้านาย ไม่มีใครคิดถึงเค้าเลย แล้วตัวเค้าจะคิดถึงตัวเองไม่ได้หรือคะ ผิดหรือ ..... เราฟังแล้วเราสะอึกค่ะ เค้าย้อนที่เราพูดแบบเสียงหวานๆเหมือนน้องรัชนกในแรงเงาเลย บอกตามตรง ด้วยประโยคนี้ล่ะที่ทำให้เราหมดความอดทนและไม่อยากเกี่ยวกับเค้าอีกต่อไป
แต่แล้ววันนี้ แต่เช้าก็มาอีกแล้วค่ะ ถามๆเรื่องงานอีกแล้ว เหมือนเราไม่มีอะไรอื่นต้องทำนอกจากรับผิดชอบชีวิตเค้าอย่างไงอย่างงั้น คือ พอมาอยู่เอง ตัวเราเองก็ใช่ว่าจะเอาตัวรอด มาเจอคนที่ต้องคอยให้ทุกอย่างไม่ช่วยเหลือตัวเองเลย แล้วยังเป็นคนที่เรื่องเยอะอีก เราก็ไม่ไหวเหมือนกันน่ะค่ะ
เคยมีคน 'เยอะสิ่ง' อยู่ใกล้ตัวไหมคะ
เราเพิ่งย้ายมาเรียนต่อและอยู่หอค่ะ เป็นครั้งแรกที่อยู่ไกลบ้านเลย
ตอนก่อนอยู่หอ เรารู้จักกับน้องคนนึงที่จะอยู่ใกล้ๆกัน น้องเค้าก็ดูมีน้ำใจ อัธยาศัยดีค่ะ
แต่พอเรามาอยู่หอจริงแล้ว ห้องน้องเค้าอยู่ไม่ไกลจากเรามาก เราพบว่าน้องเค้าเป็นคน 'เยอะ' มาก
ตัวอย่างความเยอะ ก็ทั้งประหยัดค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากิน ... จริงๆพวกประหยัดนี่มันก็ดีค่ะและเราคงไม่ไปอะไรกับเค้า ถ้า
1. น้องเค้าไม่ซื้อตั๋วรถบัส (ที่เราอยู่ตั๋วรถราคาค่อนข้างสูงค่ะ ตั๋วเหมามีแต่น้องเค้าก็ไม่อยากจ่าย) เลยใช้วิธีฝากเราจำว่าราคาหมู ไก่ ไข่ ของสด ของคาว ของหวาน ผัก ผลไม้ราคาเท่าไหร่ เพื่อที่จะได้เอาไปเปรียบเทียบกับใกล้ๆบ้าน ให้เราจำกลับมาให้ที
ที่สำคัญ ......... ถ้าถูกกว่า ก็จะฝากเราซื้อค่ะ
ของกินของช้ของเราก็ซื้อเยอะอยู่แล้ว ซื้อเสร็จเดินอีกไกลมาขึ้นรถ แล้วก็เดินกลับเข้าห้อง แล้วต้องมาหิ้วให้น้องเค้าอีก หนักๆเข้าก็ถามดักล่วงหน้าเลยว่าจะไปซื้ออีกเมื่อไหร่ จะฝาก (รอบนี้รอบที่ 2 ค่ะที่เจอถามแบบนี้)
2. น้องเค้าอยากหางานเสริมทำค่ะ ด้วยความที่ค่าใช้จ่ายราคาแพง ก็เลยคิดอยากหางาน
แต่ด้วยความเยอะ งานนั่นก็ไม่ดี งานนี่ก็ไม่เอา น้องเลยไม่มีงานทำซักที .... ก็มาบ่นกับเราค่ะ บ่นต่อหน้าไม่ได้ก็บ่นในโซเชียลเนตเวิร์คต่างๆ ทั้งไลน์ เฟซบุค (ตอนนี้ด้วยความที่การบ้านเราก็เยอะ อยากบอกน้องเค้าว่าถ้าอยากได้งานก็เลิกเรื่องมากซักทีเถอะมากค่ะ)
แล้วพอมีเราเจองานที่เพื่อนฝากให้หาคนทำ เราก็เลยบอกน้องเค้า คราวนี้เราเดือดร้อนหนักเลยค่ะ
น้องเค้าถามแบบหวาดระแวงเหมือนเราจะหลอกเอาน้องไปขาย ถามๆๆๆๆคำถามไม่รู้จบ หมดไปแล้ว อีก 5 นาทีก็ถามมาอีก เป็นอย่างงี้มา 4 วันแล้วค่ะ ตั้งแต่ทำงานอันตรายไหม เราเคยไปหรือเปล่า ไปยังไง ไกลไหม สภาพสถานที่ทำงานเป็นยังไง คนที่ทำงานด้วยดีไหม ขอเบอร์โทร ขอดูรูป จะยื่นขอเอกสารการทำงานยังไง เรายื่นขอกับใคร เบอร์ติดต่ออะไร ถามๆๆๆ จนเราที่มีการบ้านต้องทำ มีงานต้องส่งก็ชะงักเพราะต่อให้เราปิดไลน์ ปิดเฟซ น้องเค้าก็ยังหาทางโทร ไม่ก็เดินมาหาเราที่ห้องจนได้ค่ะ
ที่สำคัญจนเราทนไม่ไหว คือ
งานที่เราแนะนำน้องเค้าไป น้องเค้าถามเรามาว่าทำไมไม่มีคนอยากทำเลย (จริงๆมีค่ะ เราก็เกือบจะบอกเพื่อนให้เลิกเลือกน้องแล้วเพราะความเยอะนี่แหละ) ..... แต่เราบอกไปแค่ว่าก็มีคนอยากทำเยอะ น้องเค้าเลยบอกงั้นจะทำ แล้วก็พูดต่อว่างานของเค้าเนี่ยจะว่าไปก็ดีกว่างานของเราอีก งานของเราไม่ดีอย่างงั้นอย่างงี้ (เพื่อ?)
อีกเรื่อง น้องเค้าบอกว่าไม่เคยทำงาน ให้เราสอนว่าเค้าพูดหรือทำตัวไม่ดีหรือเปล่า .... เราก็สอนว่าควรจะปรับตัว เปิดใจอดทน ยอมฟังคนอื่นบ้างประมาณนี้อ่ะค่ะ เค้าก็ย้อนกลับมาว่าแล้วเจ้านายคิดถึงประโยชน์ตัวเอง คนแนะนำงานให้คิดถึงเจ้านาย ไม่มีใครคิดถึงเค้าเลย แล้วตัวเค้าจะคิดถึงตัวเองไม่ได้หรือคะ ผิดหรือ ..... เราฟังแล้วเราสะอึกค่ะ เค้าย้อนที่เราพูดแบบเสียงหวานๆเหมือนน้องรัชนกในแรงเงาเลย บอกตามตรง ด้วยประโยคนี้ล่ะที่ทำให้เราหมดความอดทนและไม่อยากเกี่ยวกับเค้าอีกต่อไป
แต่แล้ววันนี้ แต่เช้าก็มาอีกแล้วค่ะ ถามๆเรื่องงานอีกแล้ว เหมือนเราไม่มีอะไรอื่นต้องทำนอกจากรับผิดชอบชีวิตเค้าอย่างไงอย่างงั้น คือ พอมาอยู่เอง ตัวเราเองก็ใช่ว่าจะเอาตัวรอด มาเจอคนที่ต้องคอยให้ทุกอย่างไม่ช่วยเหลือตัวเองเลย แล้วยังเป็นคนที่เรื่องเยอะอีก เราก็ไม่ไหวเหมือนกันน่ะค่ะ