แม่เรามีลูกสองคน คือเราและพี่ชาย แม่แสดงความลำเอียงรักพี่ชายมากกว่าตั้งแต่เรา5ขวบ เท่าที่จำความได้ มีคำถามจากเด็กญ.ตัวน้อยๆคนนึงคือเราที่ไร้เดียงสาในตอนนั้น ถามว่า แม่รักใครมากกว่า??? ได้คำตอบว่ารักเท่ากัน.. พอโตขึ้น ประมาน10ขวบ เราเริ่มช่วยที่บ้านทำอาหาร เก็บกวาดบ้าน เรายอมรับว่าเป็นลูกสาวที่ทำประโยชน์ให้กับที่บ้านดีระดับวัยเดียวกัน หรือเมื่อเทียบกับบ้านอื่น แต่ก็ไม่ได้ทำให้แม่รู้ซึ้งถึงความน่ารักของเด็กคนนี้ เนื่องจากเราเป็นคนชอบเถียงแม่
ต่อมา เมื่อเราขึ้นมหาลัย
และจำเป็นต้องอยู่หอด้วยความที่พ่อซื้อบ้านใหม่ ห่างไกลเมือง พ่อเรารักห่วงลูกสาวมาก จึงตกลงให้แม่มาอยู่กับเราที่หอ ช่วงปสด. เพราะแม่ แสดงอาการ อารมณ์เสีย พูดจาไม่ดี แม่บ่นเราในทุกๆๆวัน!!! (แต่ไม่ได้มีความผิดอะไร คือบ่นเพราะอารเสีย (เห็นเราเป็นขยะทางอารมหรือเปล่าไม่แน่ใจ
ซึ่งเราก็คิดว่า เรายังเป็นลูกที่ดีตามปกติ ซื้อกับข้าว ทำกับข้าว งานบ้านส่วนร่วมในบ้าน พอโตขึ้นมีเงินเดือนเราก็ซื้อของเข้าบ้าน ปรับปรุงซ่อมแซม ทำให้ที่บ้านหน้าอยู่ ติดเรื่องเดียวที่เราชอบเถียงแม่...
(ช่วงระหว่างนี้ พี่ชายเราใช้ชีวิตอยู่หอกับแฟน พอเรียนจบ ก็ได้ทำงานบริษัทตจว.ก็หลุดพ้น วงจรที่บ้าน)
ต่อมา เรามีแฟนอยู่หอทำงาน และกลับบ้านวันเสาอาทิต
ระหว่างที่ แม่เรายังไม่เกษียณ แม่อยู่หอกับเราบ้าง
จนท้ายที่สุด แม่ออกจากงานเออรี่ก่อนอายุ จึงมาอยู่ที่บ้านกับพ่อ
ซึ่งขณะนั้น พบว่าพ่อป่วยเป็นมะเร็งระยะลุกลามแล้วเราเป็นคนหลักในการพาไปรพ.ทุกครั้ง ทุกนัด เราหาอาหารสุขภาพให้พ่อทุกอย่าง รวมถึงการทำกับข้าว ดูแลบ้าน(เรามีการขอหยุดงานสองเดือนเพื่อดูแลพ่อ)
เมื่อเรากลับมาทำงาน และไปหาพ่อแม่เสาอาทิต ที่บ้าน
เรามักจะมีปากเสียงกับแม่ เพราะแม่เป็นคนไม่ทำอะไร เราซื้ออาหารผักสดไว้ให้ทำกับข้าว แต่พบว่า ไม่นำมาจัดการ ไม่รู้คุนค่าของ เนื่องจากเป็นคนไม่ขยัน
ตัดมาตรงที่พ่อจากโลกนี้ไปแล้ว
เมื่อพี่ชายเราที่อยู่ตจว.มีลูก ทุกคนตกลงให้แม่ไปอยู่กับพี่ชายที่ตจว.ไปช่วยเลี้ยงหลาน อยู่จนประมาณ 5 ปีมี6ปี หลานอายุ 6 ขวบ
เกิดมีปัญหา กับพี่สะใภ้ หาสาเหตุไม่ได้ แต่คิดว่า พี่สะใภ้คงไม่อยากให่แม่อยู่เป็นภาระ
ก่อนหน้านี้เราอยู่บ้าน และอยู่หอสลับกันตัวคนเดียวมาตลอด
พอแม่กลับมาอยู่กับเรา ปัญหาภายในใจของเรามันสุกงอมจนทนไม่ไหว( ช่วง 10 ปีก่อนหน้านี้เราเคยตัดสินใจไม่ได้ยกมือไหว้แม่เพราะหว้ไม่ลง)
, พอกลับมาอยู่กับเราในครั้งนี้นิสัยเดิมๆของเขา ไม่เคยจางหายไปไหน พูดจาไม่ดี เห็นแก่ตัว น้ำเสียงไม่ดี ไม่เอาอะไรไม่เอางานบ้านความเป็นระเบียบสะอาดเรียบร้อยก็ไม่เอา
รอคนอื่นหากับข้าวทำกับข้าวให้กินไม่มีความคิดวางแผนอะไรเพื่อบ้านหลังนี้ เราพูดแล้วบอกให้เขาทำกับข้าวหาอะไรกินเอง กว่าจะลงตัว ก็ตอนที่เขาอายุ 70 แล้ว มาอยู่กับเราตอน 69 (มีรายละเอียดอีกเยอะ) อยากถามว่าเพื่อนๆว่า คิดยังไงกับ เรื่องนี้กันบ้าง
ร่วมแสดงความคิดเห็นกับแม่ที่เพิ่งมาทำดีกับลูกตอนอายุ 70
ต่อมา เมื่อเราขึ้นมหาลัย
และจำเป็นต้องอยู่หอด้วยความที่พ่อซื้อบ้านใหม่ ห่างไกลเมือง พ่อเรารักห่วงลูกสาวมาก จึงตกลงให้แม่มาอยู่กับเราที่หอ ช่วงปสด. เพราะแม่ แสดงอาการ อารมณ์เสีย พูดจาไม่ดี แม่บ่นเราในทุกๆๆวัน!!! (แต่ไม่ได้มีความผิดอะไร คือบ่นเพราะอารเสีย (เห็นเราเป็นขยะทางอารมหรือเปล่าไม่แน่ใจ
ซึ่งเราก็คิดว่า เรายังเป็นลูกที่ดีตามปกติ ซื้อกับข้าว ทำกับข้าว งานบ้านส่วนร่วมในบ้าน พอโตขึ้นมีเงินเดือนเราก็ซื้อของเข้าบ้าน ปรับปรุงซ่อมแซม ทำให้ที่บ้านหน้าอยู่ ติดเรื่องเดียวที่เราชอบเถียงแม่...
(ช่วงระหว่างนี้ พี่ชายเราใช้ชีวิตอยู่หอกับแฟน พอเรียนจบ ก็ได้ทำงานบริษัทตจว.ก็หลุดพ้น วงจรที่บ้าน)
ต่อมา เรามีแฟนอยู่หอทำงาน และกลับบ้านวันเสาอาทิต
ระหว่างที่ แม่เรายังไม่เกษียณ แม่อยู่หอกับเราบ้าง
จนท้ายที่สุด แม่ออกจากงานเออรี่ก่อนอายุ จึงมาอยู่ที่บ้านกับพ่อ
ซึ่งขณะนั้น พบว่าพ่อป่วยเป็นมะเร็งระยะลุกลามแล้วเราเป็นคนหลักในการพาไปรพ.ทุกครั้ง ทุกนัด เราหาอาหารสุขภาพให้พ่อทุกอย่าง รวมถึงการทำกับข้าว ดูแลบ้าน(เรามีการขอหยุดงานสองเดือนเพื่อดูแลพ่อ)
เมื่อเรากลับมาทำงาน และไปหาพ่อแม่เสาอาทิต ที่บ้าน
เรามักจะมีปากเสียงกับแม่ เพราะแม่เป็นคนไม่ทำอะไร เราซื้ออาหารผักสดไว้ให้ทำกับข้าว แต่พบว่า ไม่นำมาจัดการ ไม่รู้คุนค่าของ เนื่องจากเป็นคนไม่ขยัน
ตัดมาตรงที่พ่อจากโลกนี้ไปแล้ว
เมื่อพี่ชายเราที่อยู่ตจว.มีลูก ทุกคนตกลงให้แม่ไปอยู่กับพี่ชายที่ตจว.ไปช่วยเลี้ยงหลาน อยู่จนประมาณ 5 ปีมี6ปี หลานอายุ 6 ขวบ
เกิดมีปัญหา กับพี่สะใภ้ หาสาเหตุไม่ได้ แต่คิดว่า พี่สะใภ้คงไม่อยากให่แม่อยู่เป็นภาระ
ก่อนหน้านี้เราอยู่บ้าน และอยู่หอสลับกันตัวคนเดียวมาตลอด
พอแม่กลับมาอยู่กับเรา ปัญหาภายในใจของเรามันสุกงอมจนทนไม่ไหว( ช่วง 10 ปีก่อนหน้านี้เราเคยตัดสินใจไม่ได้ยกมือไหว้แม่เพราะหว้ไม่ลง)
, พอกลับมาอยู่กับเราในครั้งนี้นิสัยเดิมๆของเขา ไม่เคยจางหายไปไหน พูดจาไม่ดี เห็นแก่ตัว น้ำเสียงไม่ดี ไม่เอาอะไรไม่เอางานบ้านความเป็นระเบียบสะอาดเรียบร้อยก็ไม่เอา
รอคนอื่นหากับข้าวทำกับข้าวให้กินไม่มีความคิดวางแผนอะไรเพื่อบ้านหลังนี้ เราพูดแล้วบอกให้เขาทำกับข้าวหาอะไรกินเอง กว่าจะลงตัว ก็ตอนที่เขาอายุ 70 แล้ว มาอยู่กับเราตอน 69 (มีรายละเอียดอีกเยอะ) อยากถามว่าเพื่อนๆว่า คิดยังไงกับ เรื่องนี้กันบ้าง