ทำไมคนไทยชอบพูดล้อเล่น ในสิ่งที่คิดจริงเสมอครับ แบบพูดล้อเล่นบางเรื่อง ซึ่งคนพูดน่าจะคิดจริง แต่แกล้งตบท้ายว่า ล้อเล่น !

รู้ว่าสังคมในโรงเรียนมันต้องอดทนเพื่ออยู่กับคนในสังคมให้ได้แต่มันก็เครียดส่วนตัวคือเป็นคนที่ทำตัวเป็นกันเองกับคนอื่นมากเช่นคำพูดก็ไม่ชอบการขึ้นเสียงหรือใช้คำรุนแรงโดยไม่มีเหตุผลเราไม่เคยทำกับใครแบบนั้

ภายใต้สังคมการทำงานของผมนะครับ ก็จะมีรุ่นพี่คนหนึ่งไม่เด็กแล้วล่ะ ทั้งคำพูดคำจา ในลายกลุ่ม จะต่อหน้า จะจิกกัด พูดร้ายๆแย่ๆดูกวนๆแหย่ๆเหมือนแกล้งๆเรา บางทีวนๆเหมือนจะกวนๆ ยียวนใส่เรา อันนี้เขาบอกเขาล้อ

คือเพื่อนชอบพูดไม่รักษาน้ำใจค่ะจะว่าไงดีอ่ะมันแบบบแกล้งงอะไรเราสักอย่างนี้แหละะเช่นแบบบแซววเราว่าเป็นเมียเป็นผัวคนนั้นทีคนนี้ทีซึ่งก็ทุกวันแซววทุกวันมันน่ารำคาณอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้หรอกต้องมาเจอกับตัว

เรามีหุ่นลูกแพรค่ะเเต่เค่าบอกว่าเราอ้วนเรารู้สึกว่าหุ่นเราตอนนี้มันโอเครมากเเล้ว มันไม่ผอมไม่อ้วนเกินไปคนชอบเยอะเเยะจะตายหุ่นนี้เราก็ให้กำลังใจตัวเองเเต่ปล่อยนานๆไปก็เริ่มพูดเรื่อยหนูพึ้งออกจากโรงบาลบ

ตอนสมัยเด็กๆช่วงวัยประถมเลย เพื่อนร่วมห้องชอบแกล้งเรามากเช่น ตบหัว เอาถังขยะมาฟาดใส่เรา เวลาโดนครูด่า ครูตี ชอบหัวเราะเยาะ แล้วซ้ำเติมเรา จนถึงขั้นแบบบูลลี่ บอกว่าเราเป็นปลวก ชอบใครก็ไม่สมหวัง หน้าตาแ

ตัวอย่าง “กินคาวไม่กินหวาน สันดานไพร่” เป็นคำพังเพยที่มีที่มาจากวัฒนธรรมการเลี้ยงดูและมารยาทของชนชั้นในสมัยก่อน โดยเปรียบ "คาว" กับของคาว (อาหารจานหลัก) และ "หวาน" กับ

​คือแบบว่า ที่ทำงานผมอ้ะ แบบว่า มีน้องผู้หญิงคนนึง แบบว่าเราค่อนข้างสนิท คุยเล่น หยอกเล่นบ้าง มีแตะตัวบ้าง แต่เรารู้ขอบเขต ก้อแบบว่าความสัมพันธ์แบบน่ารักๆเรย แต่พอมาสักพัก ผมอยากรู้ว่าเขาคิดยังไงกับผม

ขอมาระบายหน่อยนะคะ ตั้งแต่ขึ้นม.3มาไม่เคยอยากไปโรงเรียนเลยเหนื่อยกับทุกอย่าง เรียนไม่เท่าไหร่สังคมนี่สิยิ่งกว่า ม.2จำได้ว่ามันเคยสนุกกว่านี้มาก อยู่โรงเรียนเวลาผ่านไปช้าสุดๆกลับมาบ้านแปปๆก็มืดแล้วยังไ

สมัยเรียน ม.ต้น ผมมักโดนเพื่อนๆแกล้งและรังแก ใช้เป็นเบ๊ไปซื้อของทุกวันเสมอ คนอื่นๆมักจะล้อผมว่าติ๊งต๊อง ไม่เต็มเต็งเสมอครับ ผมจึงเป็นเป้าสายตาในการรังแก กีดกันออกจากกลุ่ม ของเพื่อนๆเสมอ แต่ก็มีกลุ่มหั