กระทู้มาม่า>>เคยมั๊ยค่ะ?? อยากกอด(แม่นะ) แต่ไม่กล้า มันเขิลๆ ยังไงก็ไม่รู้ >< ตอนเด็กๆ ไม่เห็นจะเขิลเลย เฮ้อออออออ

กระทู้นี้ หลายคนอาจมองว่าเราโลกสวย ใครรับไม่ได้กดผ่านนะคะ ส่วนคนเข้ามาอ่านเราบ่น ก็ขอบคุณมากคะ^^
เนื่องอาทิตย์ที่ผ่านมา เรา กลับต่างจังหวัด มาเยี่ยมพ่อกับแม่  ตอนบ่ายๆ เราก็นอนคุยกันสองคนแม่ลูก ที่นานๆเจอกัน ท่านก็ถามสารทุกข์สุขดิบ ตามประสาแม่ ที่ห่วงลูก แถมยังมองเราเป็นเด็กน้อยตลอดดดดดดดดดดด   พอคุยกันจบ ท่านก็เริ่มง่วง แล้วก็นอนหันหลังให้เรา  เราก็นอนมองแผ่นหลังท่าน แล้วความคิดหนึ่ง ก็แว๊ปเข้ามาในหัวเราว่า "นานแค่ไหนแล้วนะ ที่เราไม่เคยสัมผัสแผ่นหลังอันอบอุ่นนี้" แต่ก็ได้แค่คิดคะ ไม่กล้าทำ บอกแล้วไงคะ ว่ามันเขิล แบบแปลกๆ ซึ่งตอนเด็ก เราก็นอนกอดท่านออกบ่อย แต่พอโตขึ้นมาหน่อย ชักไม่กล้าแฮะ(เรานี่ไม่ได้เรื่องเลยใช่มะค่ะT_T ) ในใจตอนนั้นคิดว่า เอาไงดีว่ะ แบบยกมือขึ้นมาแล้วนะ แต่สุดท้ายก็วางไว้ที่เดิมอีกตามเคย ยกๆ วางๆอยู่แบบนั้น จนสุดท้าย ฝ่ายอธรรมก็ชนะจนได้T_T เฮ้อออออออออออออออออออออ มานั่งคิดดูตอนนี้ ทำให้เราฉุกคิดได้ว่า ทำไมตอนนั้น เราไม่ทำน๊าาาาาาาาา แล้วมานั่งเสียใจว่า ถ้าวันหนึ่ง ถ้าวันนั้นมาถึง............... จะมาร้องไห้ฟูมฟายทีหลัง มันก็สายไปแล้ว เพราะงั้น เราจะเปลียนความคิดใหม่ เราจะให้จิตใจฝ่ายธรรมมะชนะนะคะ ^^
ปล. เพื่อนๆเป็นเหมือนเราบ้างมั้ยเอ่ย????