หลังทำงานอย่างขยันขันแข็ง (แม้จะมีแอบอู้ๆ อยู่บ้าง) ที่บ้านอากิจังมาได้ครึ่งปิดเทอม ทางบ้านอากิจังก็อนุญาตให้บักแว่นได้พักผ่อนไปเที่ยวไหนก็ได้ตามสบาย

แต่เพราะแถวบ้านอากิจังมีแต่ฟาร์มกับป่าเขา ไม่มีสถานที่ให้เที่ยวอยู่เลย (ขนาดสถานที่เที่ยวที่ใกล้ที่สุดยังอยู่ห่างออกไปเป็นร้อยๆ กิโลฯ) บักแว่นจึงตัดสินใจไปเยี่ยมชมฟาร์มของทามาโกะแทน


ภาพฟาร์มบ้านทามาโกะจากระยะไกล ขนาดเรียกได้ว่าคนละมิติกับฟาร์มบ้านอากิรึโคมาบะเลยทีเดียว


จำนวนวัวก็ผิดกันลิบลับ...


การจัดการต่างๆ เป็นระบบสุดๆ เหมือนโรงงานอุตสาหกรรม

มีตั้งแต่ที่ล้างมือล้าง (รอง) เท้าฆ่าเชื้อโรคก่อนเข้าไปชมเพื่อป้องกันโรคติดต่อ


มีทั้งโรตารี่พาร์เลอร์สำหรับทุ่นแรงรีดนมวัว




คลิปวิดีโอโรตารี่พาร์เลอร์ของจริง

วัวตัวไหนบาดเจ็บหรือให้นมน้อยลง ก็ไม่พ้นถูกส่งไปเป็นสเต็กเนื้อในร้านอาหาร

ดูเผินๆ เหมือนจะโหดร้ายเลือดเย็น แต่ก็เป็นเรื่องที่จำเป็นต้องทำเพื่อรักษาปริมาณผลผลิตให้ได้สม่ำเสมอ สร้างอาชีพและรายได้ที่มั่นคงให้กับครอบครัวที่ร่วมทุนตั้งฟาร์มแห่งนี้ขึ้นมารวมทั้งพนักงานทุกคน

เรียกว่าสะท้อนภาพอุตสาหกรรมการเกษตรที่เลี้ยงประชากรทั้งโลกได้แบบเห็นภาพจริงๆ



ครอบครัวของทามาโกะคนอื่นนอกจากพี่ชายที่ออกโรงไปในตอนก่อนๆ แล้ว

มีพ่อกับแม่ที่เหมือนแบ่ง DNA มาผสมกันเป็นทามาโกะได้แบบโคตรจะลงตัวสุดๆ




วิวัฒนาการของครอบครัวทามาโกะ

เป็นฉากที่ผมชอบมากฉากหนึ่งในตอนนี้เลยแฮะ ตัดต่อฉากได้ไหลลื่นดีจริงๆ




อีกฉากที่ชอบมากในตอนนี้

"ความทะเยอทะยานของทามาโกะ"

ทำออกมาได้ดีผิดกับฉากเด็ดๆ ในตอนก่อนๆ ที่ทำออกมาได้ไม่เท่าในมังงะจริงๆ






ฉากหวานปนฮาเล็กๆ ของบักแว่นกับอากิจัง

กับบทพูดที่ทำเอาบักแว่นถึงกับคิดมากไปหลายตลบ

อากิจัง "ฮะจิเค็นคุงเนี่ยเหมือนม้าเลยนะ"




ฉากวัวออกลูกที่ลูกวัวไม่ยอมกลับหัวจนต้องเอาเชือกผูกแล้วช่วยกันดึงออกมา

เป็นอีกฉากที่ผมว่าทำได้ดีกว่าในมังงะแฮะ เสียงวัวร้องตอนนี้ได้อารมณ์สุดๆ จนนึกขึ้นมาเลยว่าทีมงานทำอนิเมไปแอบอัดเสียงวัวออกลูกแบบนี้มาเก็บไว้รึเปล่า




ฉากตบหัวให้ลูกวัวร้อง + ปั๊มหัวใจกับผายปอดลูกวัวก็ทำได้ดีเหมือนกัน

เห็นแล้วนึกเลยว่าลูกวัวนี่อึดดีเหมือนกันแฮะ




ออกลูกเสร็จก็แยกลูกวัวไปอยู่อีกคอกหนึ่งเลย ไม่มีการให้แม่ลูกอยู่ด้วยกัน

แถมแม่วัวเองก็ยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ซะอีก เล่นเอาบักแว่นถึงกับเฟลแตกไปบ่นคาถาใส่แม่วัวซะเป็นชุด

เห็นฉากนี้แล้วอยากกระซิบบอกบักแว่นแฮะว่า "การเลี้ยงลูกของสัตว์น่ะไม่ใช่ความรักของแม่ แต่เป็นสัญชาตญาณฟ่ะ บักแว่น"





ฉากที่ผมชอบมากที่สุดในตอนนี้

เป็นฉากเล็กๆ ที่สื่อให้เห็นถึงด้านอ่อนโยนของทามาโกะ...ที่ดูเผินๆ เหมือนเลือดเย็นไม่มีหัวใจ...ได้อย่างดีเลย

อนึ่ง เป็นฉากที่เพิ่มมาในอนิเม ไม่มีในมังงะนะครับ





"อีกหนึ่งสัปดาห์ก็จะถูกพาไปที่ตลาด แล้วผู้เลี้ยงวัวเนื้อก็จะซื้อมันไป จากนั้นก็จะโดนตอน โดนขุนให้อ้วน แล้วก็จบชีวิตด้วยการเป็นเนื้อวัว"

ชะตากรรมอันน่าเศร้าของลูกวัวตัวผู้ที่ไม่ได้ถูกกันไว้เป็นพ่อพันธุ์ ทำเอาบักแว่นสะท้อนใจจนถึงกับพูดออกมาทั้งน้ำตาว่า

"จงมีชีวิตอยู่อย่างเต็มที่ด้วยดวงตาอันใสกระจ่างนั่นเถอะ กิวด้ง"

...ได้ยินบทพูดนี้แล้วอยากกินข้าวหน้าเนื้อขึ้นมาเลยทีเดียว



คำคมประจำตอนของปู่อากิ

"แหงละ ก็ที่ฉันทุ่มเทความรักให้ ก็เพราะต้องการ 'เลี้ยงดูให้อร่อย' นี่นา ถ้าเป็นความรักที่ทุ่มเทให้สัตว์เลี้ยงก็คือ 'น่ารักจังน้า' ส่วนความรักที่ทุ่มเทให้กับม้าก็คือ 'ทำผลงานในการแข่งให้ได้' สถานภาพต่างกัน ความรักมันก็ต่างกันนะ ฮะจิเค็นคุง"

...ฟังเผินๆ เหมือนไม่มีเหตุผล แต่ความจริงมีเหตุผลกว่าที่คิดแฮะ



ฉากหวานของบักแว่นกับอากิจังรอบสอง

คำสารภาพของอากิจังว่าอยากทำงานเกี่ยวกับม้ามากกว่าสืบทอดกิจการของบ้าน...แต่ไม่กล้าบอกไปเพราะฐานะลูกคนเดียวที่สืบทอดกิจการของบ้านมันค้ำคออยู่ จึงไม่อยากทำให้ครอบครัวต้องผิดหวัง อยากตอบสนองความคาดหวังของครอบครัวให้ได้



บักแว่น "ไม่เหมือนกันซักหน่อย"
บักแว่น "มิคาเงะบอกให้ฉันคุยกับที่บ้านให้ดีๆ ไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมตัวเองถึงคุยกับที่บ้านให้ดีๆ ไม่ได้ล่ะ"
บักแว่น "ทุกคนที่บ้านมิคาเงะเป็นคนสนุกสนานแล้วก็ใจดีกันทั้งนั้น เพราะงั้นถ้ามิคาเงะคุยกับพวกเขาดีๆ ละก็ต้องยอมเข้าใจแน่ ไม่เหมือนกับที่บ้านฉันซักหน่อย"
อากิจัง "ทำไมถึงจริงจังกับเรื่องคนอื่นถึงขนาดนั้นล่ะ?"
บักแว่น "ก็ฉันไม่ชอบนี่นา"
บักแว่น "เธอน่ะมีความฝันอยู่ไม่ใช่เหรอ สมัยม.ต้นฉันน่ะไม่มีทั้งเป้าหมายทั้งความฝันอะไรอยู่เลย บอกตรงๆ อิจฉาพวกที่มีความฝันมากเลย"
บักแว่น "ดังนั้นฉันจึงไม่อยากเห็นความฝันของพวกที่ลำบากแทบตายเพื่อความฝันของตัวเองต้องพังทลาย"




อากิจัง "ฮะจิเค็นคุงนี่เป็นคนดีจังนะ ทั้งที่เรื่องของตัวเองก็เต็มมือแล้วแท้ๆ ยังจะแบกรับเรื่องของคนอื่นอีก"
อากิจัง "ทั้งที่กลัวก็ยังเข้ามายุ่งเพราะเห็นเรื่องของคนอื่นสำคัญ"
อากิจัง "ตรงส่วนนั้นน่ะเหมือนม้าไม่มีผิดเลย"


เจอคำพูดของอากิจังเข้า บักแว่นถึงกับเอ็กไซต์จัดค่าความชอบพุ่งพรวดจนเกือบหลุดปากบอกในสิ่งที่พระเอกควรจะบอกกับพระเอกออกไป



น่าเสียดายที่พ่อตาดันโผล่มาขวางลำซะก่อนเป็นอันจบตอนนี้








ก็เป็นอันจบเนื้อเรื่องช่วงเล่ม 2 ขึ้นเล่ม 3 กันแล้วนะครับ

เทียบกับตอนก่อนๆ แล้วมีฉากที่ชอบอยู่เยอะกว่าเยอะเลยแฮะ หลายฉากทำได้ดีพอๆ กับในมังงะเลย (ยกเว้นฉากพ่อตาโผล่มาจะปอกหนังหัวลูกเขยช่วงท้ายตอนที่ในมังงะฮาแตกกว่ามาก) โดยเฉพาะฉากทามาโกะให้นมลูกวัวนั่นทำออกมาได้ดีจริงๆ

*หมายเหตุ - ดูเนื้อหาช่วงนี้แล้วก็ชักอยากไปทัศนศึกษาฟาร์มโชคชัยดูบ้างซะแล้วสิว่าเป็นยังไง