1 สัปดาห์ที่แสนยาวนาน สำหรับการทำใจที่สูญเสียลูกรัก

กว่าจะผ่านไปแต่ละนาที จนครบวันเวลาสมองว่างจากการทำงาน หน้าเจ้าลัคกี้ลูกชายที่เพิ่งจากไปเมื่อเสาร์ที่แล้วจะลอยขึ้นมาในหัวตลอด ภาพที่เราเล่นด้วยกัน เราร้องเพลง ถึงเค้าจะเป็นน้องหมาที่กัด โดยเฉพาะผมฝากรอยแผลไว้ให้ดูต่างหน้า เยอะพอควรแต่ไม่เคยโกรธเค้าเลยเพราะว่าตอนเล็ก ก่อนมาอยู่ในครอบครัวผมเค้าเคยโดนตีโดนเตะทำร้ายจนกลัว มันมีปมก็เลยเป็นบางครั้งที่เผลอกัดเราเวลาระแวง แต่ตั้งแต่มาอยู่ด้วยกันเค้ามีความสุอยู่กับพี่ชายอายุแก่กว่าเค้า 2 ปี ปัจจุบันพี่เค้าก็ 14 ปี แก่แล้ว คิดแล้วก็อดกลัวไม่ได้ถ้าต้องสูญเสียพี่ชายเค้าไปอีก ส่วนน้องคนเล็กปีนี้ก็เพิ่ง 4 ปีเมื่อวันที่ 4 ที่ผ่านมานี้เอง พวกเรารักและคิดถึงลัคกี้เสมอ