สนทนาธรรม ตามกาล วันศุกร์ที่ ๑๖ สิงหาคม ๒๕๕๖

เมื่อวานปวดท้องรุนแรง ท้องเสีย ขณะเดินทาง
ก็ไม่รู้ห้องน้ำไกล้ที่สุดอยู่แห่งหนใด
มันเป็น... เป็นสภาพบีบรัด ที่ทนได้ยาก
ไหนจะต้องอับอาย ทรมานจิตใจคนอื่น ถ้ามีพรวดพราดออกมา
ตัวเย็น งอเป็นกุ้ง เหงื่อแตก
เรียกหาแต่ สุขา ...
เพื่อจะ ปลดทุกข์ ให้เร็วที่สุด
(คนไทยฉลาดจริง เรียก toilet ว่า สุขา)
ด้วยหวังว่ากว่าทุกข์ก้อนนี้จะดับไปได้ ก็เมื่อไปปล่อย ณ ที่นั่นเอง

ระหว่างนั้นด้วยขันติ จิตเอาความเจ็บเป็นอารมณ์ อัตโนมัติ
ความทุกข์ใจสลัดออกไปบ้างเป็นพักๆ
บางช่วงก็ระลึกธรรมอื่นๆ เป็นอารมณ์
ก็ไม่รู้สึกว่า เรา เจ็บปวด
แต่ส่วนใหญ่ก็ยังเป็น เรา ที่ปวดอยู่มาก
เป็นแบบนี้ แปรปรวนไปตามสภาพจิตใจ

นี่เรื่องเล็กน้อยแท้ๆ พอคิดถึงคนที่ป่วยบ่อยๆ หรือโรคเรื้อรัง
คงต้องมีใจอดทนมาก มีอินทรีย์ภาวนาที่ดี มีสติภายใต้สภาพทรมานได้
ซึ่งเขาก็น่าจะดี มีเครื่องเรียนรู้ ถ้าไม่หนักมากจนเกินไป
ดีกว่าคนแข็งแรงที่ประมาทตลอดเวลา

ขอคำแนะนำ และอยากทราบประสบการณ์แนวทางการปฏิบัติยามป่วยของแต่ละท่าน
ขอท่านทั้งหลายรักษาสุขภาพกาย มีสุขภาพแข็งแรงตามสมควรด้วยเถิด