ธรรมะอยู่กับเนื้อตัว อย่ามัวไปหาที่อื่นจะไม่พบ

ความจริงแท้ของธรรมชาติในเรื่องของชีวิต เช่น เกิดมาทำไม? เกิดมาได้อย่างไร? ตายแล้วเป็นอย่างไร? ความทุกข์เกิดมาจากอะไร? ดับหายไปเพราะอะไร? เป็นต้นนั้น ก็มีอยู่แล้วในชีวิต(คือร่างกายและจิตใจ)ของเราทุกคนนี่เอง ดังนั้นการค้นหาความจริงของชีวิต ก็ต้องมาค้นหาที่ชีวิตของเราเอง ไม่ใช่ไปค้นหาที่อื่น หรือใช้วิธีการนั่งจินตนาการ(ฝัน)เอา ซึ่งการทำอย่างนี้จะไม่มีทางค้นพบความจริงของชีวิตนี้ได้

แต่การที่จะค้นหาความจริงของชีวิตก็ต้องอาศัยหลักการหรือแผนที่เพื่อนำทาง ซึ่งหลักการหรือแผนที่นี้ก็ได้แก่ตำราหรือมีครูอาจารย์สอนมา ซึ่งก็ต้องระวังว่า ตำราหรือครูอาจารย์นั้นก็อาจเป็นแผนที่เก๊ได้ เพราะตำราก็อาจถูกแก้ไขเปลี่ยนแปลงให้ผิดเพี้ยนมาก่อนได้ ส่วนครูอาจารย์นั่นท่านก็อาจมีความเห็นผิดอยู่ก่อนแล้วโดยที่ตัวท่านเองไม่รู้ตัวก็ได้  ถ้าเราบังเอิญไปยึดถือตำราหรือครูอาจารย์นี้เข้า เราก็จะพลอยมีความเห็นผิดอย่างลึกซึ้งตามไปด้วยทันทีโดยไม่รู้ตัว (แล้วผู้ที่มีความเห็นผิดก็จะไม่รู้ว่าตัวเองกำลังมีความเห็นผิดอีกด้วย)

เรื่องนี้พระพุทธเจ้าทรงทราบดี ดังนั้นพระพุทธองค์จึงได้ทางวางหลักปฏิบัติที่จะทำให้สาวกรุ่นหลังๆสามารถค้นพบความจริงของชีวิตได้อย่างไม่มีทางผิดพลาดเอาไว้ ซึ่งถ้าใครสามารถปฏิบัติตามหลักนี้ได้อย่างเคร่งครัด เขาก็จะค้นพบความจริงของชีวิตนี้ได้ด้วยสติปัญญาของเขาเอง โดยไม่อาศัยเชื่อจากใครๆทั้งสิ้น แม้จากพระพุทธเจ้าเองก็ตาม ซึ่งสรุปแล้วหลักนี้ก็ได้แก่หลักในการศึกษาจากร่างกายและจิตใจของเราเองในปัจจุบัน ซึ่งหลักนี้ก็สอดคร้องกับหลักอจินไตย และหลักกาลามสูตรด้วย