ข้อความจากไดอารี่ของ หนุ่มน้อย ซูฮา { i hear your voice }

มีข้อความจากไดอารี่ของ หนุ่มน้อย ซูฮามาฝากลองอ่านดูนะคะ จะทำให้รู้จักซูฮามากขึ้น แปลเองจากภาษาอังกฤษหวังว่าคงจะชอบนะคะ
cr:http://yourvoice.sbs.co.kr/plus/diary.jsp
แปลไทย : cakecream
The Sooha Diaries [2003-2013]

13 กันยายน 2003
นูน่า , ผมได้เทควันโด ดั้ง 1 แล้วนะ ถึงแม้ว่าผมจะกังวลนิดหน่อยระหว่างการทดสอบทำให้การเคลื่อนไหวของผมสับสนไปบ้าง แต่พอจินตนาการว่าพี่คอยให้กำลังใจ ผมก็ทำมันได้ดี ปาร์ค ซูฮา เทควันโด ดั้ง 1 เท่มากใช่ไหม ?และเมื่อคนเลวนั้นออกมาจากคุก ผมจะล้มเขาด้วยท่าเตะกลับหลัง เชื่อผมเถอะ
22 ตุลาคม 2003
คุณลุงและครอบครัวของเขาย้ายไปอยู่ต่างประเทศ ผมไม่ได้ไปกับพวกเขาด้วย ผมยังคงอยู่ใน
อพาร์ทเม้นท์ที่ผมกับพ่อเคยอยู่มาก่อน ถึงแม้ว่าผมจะรู้สึกกลัวที่ต้องอยู่คนเดียว แต่ผมจะต้องอยู่ให้ได้ ลุงส่งเงินมาให้ผมทุกเดือนและคุณยายข้างห้องจะคอยนำอาหารมาให้ หลังจากที่พ่อผมเสียไป ทิ้งเงินประกันไว้มากมาย ผมจึงอยู่อย่างไม่ลำบากนักจนกว่าผมจะเป็นผู้ใหญ่ ผมจะสามารถเป็นผู้ใหญ่ได้ด้วยตนเองหรือเปล่านะ ?
31 มกราคม 2004
วันนี้หิมะตก ที่ที่พี่อยู่หิมะตกไหม ? หิมะตกใส่พี่บ้างหรือเปล่า ? ผมชอบหิมะ แม้ในข่าวจะบอกว่าเราไม่ควรโดนหิมะมากนักเพราะอาจจะทำให้หัวล้านได้ ผมหวังว่าพี่จะไม่โดนหิมะมากนักนะ
30 พฤษภาคม 2005    
พี่ชอบนักร้องคนไหน ?
พี่ชอบดูหนังแบบไหน?
พี่ชอบสีอะไร?
พี่ชอบอาหารแบบไหน?
พี่ชอบอากาศแบบไหน?
ผมอยากรู้ทั้งหมดนั่นแหละ
ผมดู เรื่อง” มาราธอน “ มา 5 รอบแล้ว
ผมชอบสีฟ้า
ผมชอบข้าวผัดกิมจิ
ผมชอบวันที่หิมะตก
13 มิถุนายน 2006
ในการแข่งขัน เวิลด์คัพ กับประเทศโตโก ประเทศเราชนะ 2ต่อ 1 พี่ได้ดูการแข่งนี้หรือเปล่า ? พี่คิดว่าเราจะสามารถไปถึง top 16ไหม ผมคิดว่าเราน่าจะทำได้ ผมหวังว่าพี่ก็คิดแบบเดียวกันนะ
17 กันยายน 2006
ในตอนเช้าระหว่างทางไปโรงเรียน ผมเห็นชุดนักเรียนแบบที่พี่ใส่ ดังนั้นจึงตามนักเรียนคนนั้นไป  เธอเข้าไปที่โรงเรียนสตรี คิริน ดังนั้นพี่ก็ต้องเป็นนักเรียนโรงเรียนสตรีนี้ด้วย ผมต้องทำยังไงนะถึงจะได้พบพี่อีก
11 พฤษภาคม 2007
ผมเป็นหวัด จึงไม่ได้ไปทัศนศึกษาที่ พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ ตอนนี้ผมมาคิดดูแล้ว ผมไม่เคยได้ไปพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำมาก่อน พ่อเคยบอกว่าจะไปด้วยกัน แต่พ่อก็ไม่สามารถรักษาสัญญาได้ คุณเคยไปพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ หรือเปล่า ? ผมอยากจะไปมากจริงๆ โลกของผมมันเสียงดัง และผมรู้สึกว่าที่นั่นโลกจะเงียบและสงบขึ้น  ผมอยากไปพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ กับคุณจริงๆ



19 ธันวาคม, 2007.
วันนี้เป็นวันเลือกตั้ง ประธานาธิบดี คุณก็ต้องได้เลือกใช่ไหม? คุณเลือกใคร? ผมยังต้องรออีก 6 ปีถึงจะเลือกได้
( เขาเริ่มเรียก เฮซองว่า คุณ (ทังชิน) แทนที่จะเรียกว่า นูน่า ( พี่สาว ) บางทีเด็กผู้ชายอายุสิบสี่ จะเริ่มเรียกผู้หญิงที่ชอบแบบนั้น)



21กรกฎาคม, 2008.
วันนี้เป็นวันเกิดของพ่อผม ที่เสียไป  ทุกครั้งที่ผมนึกถึงพ่อ ผมจะนึกถึงคุณเสมอ ผมคิดถึงตอนที่คุณเข้ามาที่ศาล ถ้าตอนนั้นไม่มีคุณแล้ว ทุกครั้งที่ผมนึกถึงพ่อผมคงจะเจ็บปวดจนไม่สามารถหายใจได้ ดังนั้นผมจึงนึกขอบคุณคุณเสมอ ที่ทำให้ผมหายใจได้อีกครั้ง
19 มกราคม, 2009.
วันนี้คุณยายข้างห้อง ที่คอยนำอาหารมาให้ ท่านเสียแล้ว ตอนนี้ผมจึงเหลืออยู่ตัวคนเดียวจริงๆ คุณยายจะได้พบกับพ่อผมไหมนะ?และถ้าเธอพบ เธอจะบอกกับพ่อว่าผมโตขึ้นอย่างดีไหมนะ?  วันนี้ผมมีสอบปลายภาค
2 มีนาคม  2010.
วันนี้ ผมพยายามค้นชื่อคุณผ่าน อินเตอร์เน็ต  คิดว่าบางทีผมอาจจะเจอใบหน้าที่คุ้นเคย หรือถ้าผมโชคดี ผมอาจจะรู้ว่าคุณอยู่ที่ไหน คุณทำอะไรอยู่ ผลปรากฏว่า มี ครู 2 คน หมอหนึ่งคน และแม่ที่กำลังเตรียมจะจัดงานเลี้ยงฉลองให้ลูกครบหนึ่งเดือน  ครูที่เขียนบ่นทางอินเตอร์เน็ต  ทั้งสามคนมีรูปภาพ อีกสองคนไม่มี แต่ก็ยังไม่พบว่าคุณอยู่ที่ไหน
30 เมษายน 2010.
วันนี้ที่โรงเรียนมีตรวจร่างกาย เสียงของผมเริ่มเปลี่ยน และผมสูงขึ้นอีก 15 เซ็นต์ แม้ว่าผมจะมีความสุขที่ผมจะโตพอที่จะปกป้องคุณได้ แต่ผมก็กังวลด้วย ว่าคุณจะจำผมไม่ได้ คุณจะจำผมได้ไหมนะ ? ผมจะจำคุณได้ไหมนะ?

26 มิถุนายน  2010
เฮซอง นูน่า
จางเฮซอง
เฮซองจ๋า
4  กรกฎาคม, 2010
มีหนังที่ผมอยากไปดู ดังนั้นผมจึงไปดูเองคนเดียว มันไม่น่าสนใจเท่าไหร่ แต่ถ้าได้ไปกับคุณก็คงจะสนุกดีนะ ผมเริ่มคิดแบบเด็กๆอีกแล้ว แล้ววันนี้คุณทำอะไรบ้าง?
8 สิงหาคม, 2010.
วันนี้ ผมได้ฟังเพลงของ  4men “Reason to Become a Singer”.ฟังแล้วก็หัวเราะเพราะอยู่ๆ ผมก็คิดว่าถ้าผมไปปรากฏทางทีวี คุณคงจะรู้จักผม และผมคงหาคุณได้เร็วขึ้น ผมอยากจะโตเป็นผู้ใหญ่ให้เร็วกว่านี้แล้วสิ
14กันยายน, 2010. (Jongsuk’s birthday! วันเกิดลีจงซอก)
วันนี้ หลังเลิกเรียนผมไปที่ เมียงจี ดง และผมเห็นบางคนคล้ายคุณ ผมวิ่งไปหาเธอ และเรียกชื่อ แต่เธอก็หายไปท่ามกลางผู้คนโดยไม่ได้ตอบ ผมคงจะเข้าใจผิดไปเอง แต่มันก็น่าผิดหวังอยู่ดี
1 ตุลาคม, 2010.
ผมเห็นคนหนึ่งเหมือนคุณ ตอนที่ผมกำลังข้ามถนนตรงสี่แยก  ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ? ผมไม่เคยลืมคุณเลย คุณลืมผมไปหรือยัง? ผมจะปกป้องคุณให้ได้ ผมสัญญา
18 ธันวาคม, 2010.
ทุกอย่างยังดีอยู่ใช่ไหม? ผมไม่เห็นหน้าคุณในฝันเลย ไม่มีอะไรที่ผมต้องกังวลใช่ไหม?
จางเฮซอง  ได้โปรดเข้ามาในความฝันของผมสักครั้งเถอะ  ได้โปรด
2 มกราคม, 2011.
ผมแน่ใจว่า ต้องเป็นคุณ  ผมเห็นคุณขึ้นไปที่รถเมล์ ผมจะไปหาคุณแต่ไม่ทัน  นั่นเป็นคุณใช่ไหม?
13กรกฎาคม  2011
ผมได้รับผลสอบแล้ว  ทั้งโรงเรียนผมได้ ที่เจ็ด ผมไม่เคยสนใจเรื่องเรียนมาก่อน แต่ผมตัดสินใจที่จะตั้งใจเรียนเพื่อคุณและเมื่อเราได้พบกันอีกครั้ง ผมอยากได้ยินคุณพูดว่า ผมเป็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยม และเพราะคุณทำให้ผมอยากเป็นผู้ชายที่ดี
20 ตุลาคม, 2011
มองให้ใกล้และคุณจะรู้ว่ามันสวยแค่ไหน
มองให้นานและคุณจะเห็นว่ามันน่ารักแค่ไหน
คุณก็เช่นเดียวกัน
( จาก บทกวีนัมซุน school 2013)
Flower by Na Tae-joo
31 ธันวาคม, 2011.
อากาศหนาวมาก อย่าเป็นหวัดและสวมเสื้อผ้าเยอะๆ
11มกราคม, 2012.
แม้เหลือเพียงแค่ แปดนาทีในชีวิต ผมก็จะใช้มันร่วมกับคุณจนวินาทีสุดท้าย ข้อความจากหนังที่ผมชอบ
(“Source Code”)
20 มกราคม, 2012.
หลังจากออกกำลังกายกำลังกลับบ้าน ผมพบผู้หญิงกำลังถูกลวนลามและผมช่วยเธอ  ชมผมหน่อยเถอะ คิ คิ
14 กุมภาพันธ์ , 2012.
คืนนี้ผมคิดถึงคุณมากๆ เลย  ผมกำลังฟังเพลงที่มีเนื้อหาเศร้า เต็มไปด้วยความรันทด สำหรับคนที่คุ้นเคยกับการอยู่คนเดียว ความรู้สึกรันทดนี้มันคล้ายกันมาก
20 เมษายน, 2012.
วันนี้ ผมเห็นคนที่ดูเหมือนคุณอีกแล้ว  ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ? ผมไม่เคยลืมคุณเลย ถ้าผมได้พบคุณอีกครั้ง ผมจะปกป้องคุณ ผมคิดถึงคุณ...
2 กรกฎาคม, 2012.
ถ้าผมหายไป ผมได้แต่หวังว่าคุณจะไม่รู้
ผมหวังว่าคุณจะคิดว่าผมอยู่ที่ไหนสักแห่ง ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
เรียนหนังสือ อยู่กับเพื่อนและตามความฝันที่จะเป็นตำรวจ
ผมต้องการให้คุณคิดว่าผมอยู่อย่างมีความสุขเช่นนั้น
แม้ว่าผมจะไม่ได้อยู่ที่นี่ ผมก็ไม่อยากให้คุณร้องไห้
ผมชอบที่จะเห็นคุณมีความสุข และในบางครั้ง แค่นานๆ ที
ผมคงจะมีความสุขมากถ้าคุณจำผมได้


19 กรกฎาคม, 2013
ผมรู้ว่าทำไมคุณถึงต้องกังวลและผมรู้ว่าคุณเตรียมพร้อมเสมอสำหรับช่วงเวลาที่ไม่มีผมอยู่
แต่ถึงแม้ว่า เวลานั้นจะมาถึง ผมก็ไม่ห่วง  แม้จะผ่านไปเป็นสิบปี ผมก็ยังจดจำคุณได้ แม้กระทั่งผมสูญเสียความทรงจำ ผมลบเลือนคุณไป ผมก็มาหลงรักคุณได้อีกครั้ง ดังนั้นแม้ว่าจะผ่านไปอีกสิบปี หรือผมสูญเสียความทรงจำอีกครั้ง และถ้าช่วงเวลาที่คุณกังวลนั้นมาถึง
ผมก็จะตามหาคุณ   และผมจะหลงรักคุณอีก…..

(และนี้ก็เป็นหน้าสุดท้ายของซูฮา นะคะและเขาไม่มีความจำเป็นต้องเขียนถึงเฮซองอีกแล้วเพราะพวกเขาอยู่ด้วยกัน555 )