สะพานมอญ สังขละบุรี

เมย์เคยไปสะพานมอญที่สังขละบุรีมาค่ะ ไปเมื่อปลายปีที่ผ่านมา (2555) หลังจากได้อ่านข่าวเรื่องสะพาญมอญที่สังขละบุรีพัง เมย์ก็เลยรู้สึกเสียดายมากค่ะ เพราะที่นั่นสวยและสงบมาก ก็เลยอยากนำรูปถ่ายเมื่อปีที่แล้วมาเขียนบันทึกลงบนบล็อกเอาไว้เตือนความจำว่าครั้งหนึ่งเมย์เคยได้ไปเยือนสะพานมอญ "สะพานไม้ที่ยาวที่สุดในประเทศไทย"

เมย์และพี่ๆ ไปถึงสังขละบุรีตอนกลางคืนค่ะ  คืนนั้นเราไปพักกันที่แพซองกาเลียน้อย ใต้สะพานมอญเลย ตื่นเช้ามาตั้งใจจะไปใส่บาตรและทานมื้อเช้ากันที่ฝั่งนู้น

บรรยากาศตอนเช้าๆ อากาศสดชื่นมาก เป็นเมืองที่เงียบสงบ และสำหรับเมย์ที่นี่น่าอยู่มากๆ ค่ะ

แพใต้สะพานมีเยอะแยะมากค่ะ และหนึ่งในนั้นก็คือแพซองกาเลียน้อย ที่พักของพวกเรา


พี่ออมพี่โน๊ตยืนต่อแถวใส่บาตรแต่เมย์และพี่อินทร์พี่ตี้ถ่ายรูปเล่น เก็บบรรยากาศไปเรื่อยๆ

คนที่นี่เขาชอบเอาของวางใส่บนหัว ... ทำได้ไง? เก่งจัง

คุณป้าคนนี้เป็นคนดังของที่นี่ค่ะ มีคนมาขอถ่ายรูปเยอะมาก แล้วก็มีรูปขอคุณป้าในโปสการ์ดตามร้านต่างๆ ของที่นี่ด้วยนะคะ ... น่ารักมาก

ที่นี่มีไกด์เด็กเยอะมาก .. จะเดินเข้ามาทักทายแล้วก็ให้ข้อมูลเกี่ยวกับที่นี่ น้องๆ น่ารักดี แต่เมย์ไม่ได้ฟังน้องๆ เลยค่ะ ถ่ายรูปอย่างเดียว เลยไม่ค่อยรู้อะไร

ทานมื้อเช้าและส่งโปสการ์ดเสร็จ เมย์และพี่ๆ ก็เดินกลับ ... บรรยากาศรอบข้างสวยงามทั้งขาไปและขากลับ ... บอกเลยว่าชอบมาก

เมย์ชอบสังขละบุรีมากค่ะ และสะพานมอญก็เป็นหนึ่งในสถานที่ที่น่ารักมากๆ ในข่าวเขาบอกว่ากำลังจะปรับปรุงซ่อมแซมให้สะพานไม้นี้กลับมาเชื่อมสัมพันธ์ของสองฝั่งเหมือนเดิม ... สะพานไม้เสร็จเมื่อไหร่ เมย์ไปเที่ยวอีกแน่ค่ะ ... แล้วเจอกันอีกนะ ... สังขละบุรี