ต่อจากภาคที่แล้ว...
แรงสั่นสะเทือนจากแรงเสียดทานภายนอกยาน Fin27 ที่กำลังผ่านชั้นบรรยากาศโลก...
ทำให้โกโบริสะดุ้งตื่น เค้ากำลังฝันหวานถึงรสชาติไข่ตุ๋นและข้าวผัดกิมจิฝีมือภรรยาสุดที่รัก ฮิเดโกะ..ของผม
แสงวาบๆ จากนอกหน้าต่างยาน Fin27 ช่วยปลุกเค้าให้รู้สึกตื่นขึ้น จริงๆ อีกครั้ง
"..นี่ผมกำลังจะได้กลับบ้านแล้วสินะ เมฆหนาจังวันนี้ หรือจะมีฝน.."
เค้านึกเป็นห่วงฮิเดโกะ...
จำได้ว่าฤดูฝนก่อนนี้กลับจากไปเที่ยวมาถึงบ้านก่อนฝนตกชั่วประเดี๋ยวเดียว วางสัมภาระได้ก็รีบวิ่งเก็บผ้ากันจ้าละหวั่น
ฮิเดโกะวิ่งซอยเท้าเร่งจนลื่นล้ม เกือบจะก้นกระแทกดีที่เค้าถลาเข้าไปรับไว้ทัน จนต้องก้นจ้ำเบ้าซะเอง..
เขียวไปหลายวัน ก็ดีเหมือนกันได้อ้อนเมียทายาให้ ยัยอังซึนของเค้าทายาทีไร ก็ ทาไปเขินไป ป้ายๆ ถูๆ จนช้ำไม่หายสักที
อิอิ แทนที่จะทายา 2 วันหาย...ก็เลย ทากันไป ทากันมา อยู่เกือบสัปดาห์เห็นจะได้
.
.
“...เคยได้แต่มองฝนพรำ หวังจะลองสัมผัส ความชื่นฉ่ำหัวใจ
เปียกปอนสักเท่าไหร่ หัวใจคงอุ่น ถ้าหากเธอจะอยู่แนบกาย...”
..............................
ฮื้ม เสียงอะไร แว่วๆ มา เพลง?? เพลง อะไร??
เฮ่ย..โกโบริขยี้ตา
ใครน่ะ ผมตาฝาด?? ทำไมคุ้นหน้าสองคนนี้จัง เคยเห็นที่ไหน..จำไม่ได้
อืม ก็ น่ารักดีนะเด็กสองคนนี้นั่น
.
.
อ้าว..ฝนตกจริงๆด้วย สิ...เพลงอะไรนะ ไพเพราะมากๆๆๆๆ
...เด็กผู้หญิงคนนั้นเสียงเพราะเหลือเกิน...ถ้า ได้ร้องเพลงร่วมกับเธอทุกวัน ผมคงหลงรักเธอได้..ไม่ยากเลย
แล้ว ทำไมผมถึงร้องเนื้อเพลงท่อนของเด็กผู้ชายคนนั้นได้หมดแบบนี้ ผมเคยร้องเพลงนี้มาก่อนหรืออย่างไร
.
.
สองคนนี้ อยู่ด้วยกันแล้วดูมีความสุขจัง เราแต่งงาน..?...เรา....? ...เรา...หรือ
ทำไมเมฆและฝนในท้องฟ้าตอนนี้ ทำให้ผมรู้สึกอะไรบางอย่างที่คุ้นเคย มันเหมือนเคยเกิดขึ้น เกิดขึ้นแล้ว ที่ไหน ผมอยู่ตรงนั้น เด็กผู้หญิงคนนั้นคือคนรักของผม?? ทำไมใจผมถึงเต้นแรงขนาดนี้เมื่อเห็นเธอ ผม..คือ...จูบแรกของเธอ???
ภาพเหล่านี้ไม่ยอมออกไปจากหัวผมเลย ผมเคยฝันเห็นเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงคู่นี้มากก่อน...?
ใช่ผมเห็นพวกเค้าในฝัน...ผมคือเด็กผู้ชายคนนั้น...เรา รัก กัน
สองคนนั้น และภาพเหตุการณ์ที่เห็น และสัมผัสได้ถึงความรู้สึกนี้ เป็นอดีต หรือ อนาคต ของผมกันแน่ มันคุ้นเคย แต่ผมจำมันไม่ได้ว่าเกิดขึ้นเมื่อไหร่
มันคือ เดจาวู (dejavu) หรืออย่างไร...
อ๊ะ นั่นวันแต่งงานของเรานี่...ฮิเดโกะ
ทำไมเสียงฝนโปรยปราย ทำให้ผมสัมผัส เห็น และได้ยินสิ่งนี้
.
.
“...เสียงฝนโปรยยังคอยเรียกร้อง แต่เราต้องอดใจไว้ ฝนรอหลั่งรินหัวใจ
สักวันจะเดินเคียงกาย ภายใต้ฟ้าแสนไกล ให้ฝนชโลมใจเรา...”
.
.
อืม...จะยังไงก็แล้วแต่ ผมเชื่อว่าฟ้าหลังฝนจะสดใสเสมอ....
เพียงแค่ เราอดทนผ่านช่วงเวลาแห่งสายฝนโปรย ไม่ขาดสาย...ที่อาจทำให้เราทำอะไรไม่ได้มากนัก...
แต่หากเรามั่นใจในหัวใจที่แน่วแน่ของเรา...และใครอีกคนข้างๆเรา สักวันท้องฟ้าสีสด สว่าง และแดดอุ่นจะรอเราอยู่..ไม่ไกล
.
.
อืม...งึมงำๆๆๆ
Galaxy Hostess “คุณโกโบริคะ ยานFin27 ของเรา ใกล้จะแลนดิ้งสู่พื้นโลกแล้ว ไม่ทราบว่า คุณต้องการจะไปออกที่ Gate สุวรรณภูมิ หรือ นาริตะ คะ”
โกโบริ “สุวรรณริตะ คับ”
Galaxy Hostess “???”
.
.
ขอบพระคุณเจ้าของคลิปและภาพoriginal ทุกท่านค่ะ
ขอขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกความไว้วางใจ จากที่รักทุกท่าน ยามหมู่บ้านและฮาร์ดคอร์ จิ้นกัน เอ๊ย บี้หนูนา ให้สนุกและสุขใจ นะเจ้าคะ อิ้อิ๊
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตั้งแต่ภาค 16 เป็นต้นมา มีค็อตแทรกเรื่อยๆ นะเจ้าคะ อ่านดีๆ แกะค็อตได้ ความฟินจะพุ่งมา ทำให้ ตุ้บๆๆ กันทีเดียว เดี๊ยนคอนเฟิร์ม
[บี้ หนูนา] ฟินแลนด์ เดอะ ซีรีย์ ภาค 28 : ขอฝนฟิน มารินรดใจ ให้ชุ่มฉ่ำในความรัก ตราบนานเท่านาน ひきつづく
แรงสั่นสะเทือนจากแรงเสียดทานภายนอกยาน Fin27 ที่กำลังผ่านชั้นบรรยากาศโลก...
ทำให้โกโบริสะดุ้งตื่น เค้ากำลังฝันหวานถึงรสชาติไข่ตุ๋นและข้าวผัดกิมจิฝีมือภรรยาสุดที่รัก ฮิเดโกะ..ของผม
แสงวาบๆ จากนอกหน้าต่างยาน Fin27 ช่วยปลุกเค้าให้รู้สึกตื่นขึ้น จริงๆ อีกครั้ง
"..นี่ผมกำลังจะได้กลับบ้านแล้วสินะ เมฆหนาจังวันนี้ หรือจะมีฝน.."
เค้านึกเป็นห่วงฮิเดโกะ...
จำได้ว่าฤดูฝนก่อนนี้กลับจากไปเที่ยวมาถึงบ้านก่อนฝนตกชั่วประเดี๋ยวเดียว วางสัมภาระได้ก็รีบวิ่งเก็บผ้ากันจ้าละหวั่น
ฮิเดโกะวิ่งซอยเท้าเร่งจนลื่นล้ม เกือบจะก้นกระแทกดีที่เค้าถลาเข้าไปรับไว้ทัน จนต้องก้นจ้ำเบ้าซะเอง..
เขียวไปหลายวัน ก็ดีเหมือนกันได้อ้อนเมียทายาให้ ยัยอังซึนของเค้าทายาทีไร ก็ ทาไปเขินไป ป้ายๆ ถูๆ จนช้ำไม่หายสักที
อิอิ แทนที่จะทายา 2 วันหาย...ก็เลย ทากันไป ทากันมา อยู่เกือบสัปดาห์เห็นจะได้
.
.
“...เคยได้แต่มองฝนพรำ หวังจะลองสัมผัส ความชื่นฉ่ำหัวใจ
เปียกปอนสักเท่าไหร่ หัวใจคงอุ่น ถ้าหากเธอจะอยู่แนบกาย...”
..............................
ฮื้ม เสียงอะไร แว่วๆ มา เพลง?? เพลง อะไร??
เฮ่ย..โกโบริขยี้ตา
ใครน่ะ ผมตาฝาด?? ทำไมคุ้นหน้าสองคนนี้จัง เคยเห็นที่ไหน..จำไม่ได้
อืม ก็ น่ารักดีนะเด็กสองคนนี้นั่น
.
.
อ้าว..ฝนตกจริงๆด้วย สิ...เพลงอะไรนะ ไพเพราะมากๆๆๆๆ
...เด็กผู้หญิงคนนั้นเสียงเพราะเหลือเกิน...ถ้า ได้ร้องเพลงร่วมกับเธอทุกวัน ผมคงหลงรักเธอได้..ไม่ยากเลย
แล้ว ทำไมผมถึงร้องเนื้อเพลงท่อนของเด็กผู้ชายคนนั้นได้หมดแบบนี้ ผมเคยร้องเพลงนี้มาก่อนหรืออย่างไร
.
.
สองคนนี้ อยู่ด้วยกันแล้วดูมีความสุขจัง เราแต่งงาน..?...เรา....? ...เรา...หรือ
ทำไมเมฆและฝนในท้องฟ้าตอนนี้ ทำให้ผมรู้สึกอะไรบางอย่างที่คุ้นเคย มันเหมือนเคยเกิดขึ้น เกิดขึ้นแล้ว ที่ไหน ผมอยู่ตรงนั้น เด็กผู้หญิงคนนั้นคือคนรักของผม?? ทำไมใจผมถึงเต้นแรงขนาดนี้เมื่อเห็นเธอ ผม..คือ...จูบแรกของเธอ???
ภาพเหล่านี้ไม่ยอมออกไปจากหัวผมเลย ผมเคยฝันเห็นเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงคู่นี้มากก่อน...?
ใช่ผมเห็นพวกเค้าในฝัน...ผมคือเด็กผู้ชายคนนั้น...เรา รัก กัน
สองคนนั้น และภาพเหตุการณ์ที่เห็น และสัมผัสได้ถึงความรู้สึกนี้ เป็นอดีต หรือ อนาคต ของผมกันแน่ มันคุ้นเคย แต่ผมจำมันไม่ได้ว่าเกิดขึ้นเมื่อไหร่
มันคือ เดจาวู (dejavu) หรืออย่างไร...
อ๊ะ นั่นวันแต่งงานของเรานี่...ฮิเดโกะ
ทำไมเสียงฝนโปรยปราย ทำให้ผมสัมผัส เห็น และได้ยินสิ่งนี้
.
.
“...เสียงฝนโปรยยังคอยเรียกร้อง แต่เราต้องอดใจไว้ ฝนรอหลั่งรินหัวใจ
สักวันจะเดินเคียงกาย ภายใต้ฟ้าแสนไกล ให้ฝนชโลมใจเรา...”
.
.
อืม...จะยังไงก็แล้วแต่ ผมเชื่อว่าฟ้าหลังฝนจะสดใสเสมอ....
เพียงแค่ เราอดทนผ่านช่วงเวลาแห่งสายฝนโปรย ไม่ขาดสาย...ที่อาจทำให้เราทำอะไรไม่ได้มากนัก...
แต่หากเรามั่นใจในหัวใจที่แน่วแน่ของเรา...และใครอีกคนข้างๆเรา สักวันท้องฟ้าสีสด สว่าง และแดดอุ่นจะรอเราอยู่..ไม่ไกล
.
.
อืม...งึมงำๆๆๆ
Galaxy Hostess “คุณโกโบริคะ ยานFin27 ของเรา ใกล้จะแลนดิ้งสู่พื้นโลกแล้ว ไม่ทราบว่า คุณต้องการจะไปออกที่ Gate สุวรรณภูมิ หรือ นาริตะ คะ”
โกโบริ “สุวรรณริตะ คับ”
Galaxy Hostess “???”
.
.
ขอขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกความไว้วางใจ จากที่รักทุกท่าน ยามหมู่บ้านและฮาร์ดคอร์ จิ้นกัน เอ๊ย บี้หนูนา ให้สนุกและสุขใจ นะเจ้าคะ อิ้อิ๊
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้