จากระทู้ "พยาบาลฯ" ผมเจ้าของกระทู้ได้แจ้งลบ แต่คิดว่าบางท่านอ่านข้อความขอโทษไม่ทันจึงขออนุญาตตั้งกระทู้ขอโทษครับ

แกล้งสวมบทคนไข้ด่าพยาบาล ก็เพราะรู้ว่าถ้า ญาติเอ๊คเว่อถึงระดับหนึ่ง ญาติจะโดนด่าเอง(มีคนอื่นมาด่าให้แทน) แล้วก็นั่งฟินอยู่หลังจอไงครับ ไม่ใช่เรื่องวิชาชีพเดียวกัน ด่าวิชาชีพเดียวกันหรอกครับ

แต่ดูลีลาการเขียนบทแล้ว น่าติดต่อไปร่วมงานกับคริสโตเฟอร์ โนแลนนะครับ หักมุม สุดยอดมาก

ปล... สาระแล้ว ดูจากกระทู้อื่นๆพึ่งจบมา อายุยังน้อย โอกาสอารมณ์หลุดอย่างนี้มันเกิดขึ้นได้ครับ ตอนผมเป็นหมอน้อยผมก็มีพฤติกรรมที่ตัวเองต้องมาเสียใจตอนแก่ก็เยอะเหมือนกัน แต่ก็อยากจะบอกแค่ว่า สวมยูนิฟอร์มแล้ว เราก็ต้องลืมอารมณ์ปัจเจกของเรา ทำงานให้เต็มที่แล้วก็อดทนครับ ถอดยูนิฟอร์มแล้ว เรื่องไม่ดีก็ทิ้งไว้ อย่าไปเก็บมาคิดครับ ส่วนงานการพยาบาลถ้าไม่ชอบก็อย่าไปฝืนทำครับ หาอะไรที่ตัวเองชอบทำดีที่สุดครับ แต่ในขณะเดียวกัน หากยังต้องสวมชุดขาวทำงานอยู่ ก็ย้อนกลับไปอ่านที่ผมบอกนะครับ เมื่อทำงานมากพอถึงระดับหนึ่ง ทำตัวเราให้ดีพอ ชีวิตในการดูแลคนไข้ เจอเรื่องประทับใจมากกว่าเรื่องอารมณ์เสียครับ