มาเรียนไกลบ้าน คิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อแม่

สวัสดีครับ วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์ในชีวิตของเราให้ฟังนะครับ ขอพื้นที่ตรงนี้ระบายหน่อยนะครับ 🥹 เราเป็นเด็กต่างจังหวัดคนนึง จะเรียกว่าบ้านนอกเลยก็ว่าได้ เราอยู่กับยายและแม่ ตั้งแต่เกิดจนตอนเราเรียน

สวัสดีครับ คือผมมีเพื่อนคนหนึ่งที่สนิทกันมานานมาก เราคุยกันทุกเรื่อง เวลาเครียดหรือมีปัญหาก็จะเป็นคนแรกที่โทรไปหาทุกครั้ง และเวลาเธอมีเรื่องก็จะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ แม้จะเป็นแค่เพื่อนสนิท แต่บางครั้

สวัสดีค่ะตอนนี้เราอายุ25ปีค่ะเราสูญเสียคนที่เรารักไป2คนคือพ่อกับน้องสาวค่ะน้องเสียไปปี64พ่อเสียปี66แม่ไปมีครอบครัวใหม่ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกันแล้วผ่านมาก็2ปีกว่าแล้วที่เราอยู่คนเดียวมันเคว้งมันเหงาเหนื่อยจ

สวัสดีครับทุกคน ผมเป็นผู้ชายคนนึงอายุสามสิบต้นๆ ทำงานประจำอยู่กรุงเทพฯ ชีวิตก็เรื่อยๆ ไม่ได้มีอะไรหวือหวาเท่าไหร่ แต่ช่วงหลังๆ ผมเริ่มรู้สึกแปลกๆ เหมือนตัวเองกำลัง “โตขึ้น” ในอีกแบบนึง คือ

generalized anxiety disorder คือโรคที่เราเป็น มันช่างทรมานที่กังวลไปซะทุกเรื่องในสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต บางทีก็แค่อยากหลับๆไปซะ หนีจากความกังวลนี้ คิดถึงมันทีไรก็หายใจไม่สะดวก เหมือนจะhyperventilati

เราตัวคนเดียว พ่อแม่ตายหมดแล้ว เวลามีเทศกาล คริสมาส ปีใหม่ เราเหงามากเลย บางทีทำงานเสร็จกลับบ้านน้ำตาไหล เหงาคือไม่ใช่อยากมีแฟน หรืออะไร แค่อยากมีครอบครัว พี่น้อง พ่อแม่ .. ไม่มีตัวคนเดียว

บางทีเบื่อ เศร้าเหงา บางทีอยากหนีไปไหนให้ไกลๆอยู่ตัวคนเดียว และเบื่อเซ็งกับชีวิต มองอะไรก็ไม่มีความสุขไปหมด ทำไงถึงจะหายดีครับ

อยากเที่ยวไทยบ้าง แต่เราไม่ขับรถยนต์ มอเตอร์ไซค์ก็ขับไม่คล่อง จะเที่ยวไทยแต่ละทีค่ารถเหมาก็แพงจัง ยิ่งไปคนเดียวไม่มีคนหารยิ่งแพง ถ้าพวกอุทยานแห่งชาติไกลๆตัวเมืองก็พอเข้าใจแหละว่ามันต้องเหมา แต่บางทีใ