แต่งงานมาสักพักนึงแล้วค่ะ
พ่อแม่สามีดีกับเราพอสมควร
พ่อสามีดีเสมอต้นเสมอปลายทั้งก่อนแต่งหลังแต่ง
ส่วนแม่สามีก็ดีกะเราขึ้นเรื่อยๆ จากที่เป็นแฟนกันใหม่ๆบ้านสามีมีฐานะทางสังคมมากกว่าบ้านเรา แม่สามีเลยเหยียดๆเรานิดหน่อย
ไม่พูดไม่ทัก ใช้งานเราอย่างเดียว เราก็ไม่มีปากมีเสียงค่ะ แต่หลังแต่งแม่สามีก็ดีขึ้นมาก เพราะได้รู้จักกะครอบครัวเราจริงๆ
เพราะบ้านเราไม่ได้ดูร่ำรวยหวือหวา สมถะ แต่ลึกๆคงจะเพิ่งดูออกว่าบ้านเราฐานะดีกว่า
หลังแต่งงานกันทางบ้านสามีขอร้องให้อยู่บ้านใหญ่กะพวกเค้าไปก่อน
จนกว่าจะมีลูกถึงค่อยขยับขยาย ทั้งที่เราก็มีบ้านส่วนตัว ที่สามีสามารถมาอยู่กะเราสองคนได้
เราก็โอเคนะคะ แต่สามีก็แอบคิดโครงการสร้่างบ้านและจะย้ายออกมาอยู่กันเองในอนาคต ซึ่งต้องรอให้เราย้ายงานมาอยู่ใกล้บ้านให้ได้ก่อน
วันที่สามีอยู่ด้วยกันไม่มีปัญหาเท่าไหร่ เราจะดูแลบ้านชั้นบนที่เป็นส่วนของเรากะสามีทั้งหมด
และถึงเวลาอาหารก็ช่วยแม่สามีตั้งโต๊ะ แต่เราทำอาหารไม่เป็นเลยช่วยแค่หยิบๆจับๆ ของในครัว และล้างจานหลังมื้ออาหารทุกมื้อ
และขับรถพาแม่สามีไปไหนต่อไหน และทำธุระปะปังเวลาที่ท่านไหว้วาน
แต่ช่วงที่สามีไม่อยู่นี่สิ ( เพราะสามีเราทำงานในแท่นขุดเจาะเดือนละ 15 วัน )ทำใจอยู่บ้านสามีลำบากมากค่ะ
เราจะรู้สึกอึดอัด เกรงใจไปหมดเลย ทำอะไรเก้ๆกังๆไปทุกอย่าง
เราไม่อยากทำตัวสนิทสนมกับแม่สามีมากเกินไปด้วย เพราะไม่อยากมีปัญหาจุกจิก
และเวลาที่เราอยุ่บ้านแม่สามีในวันหยุด บางครั้งอยากจะพักอยู่บ้าน แต่เป็นไปได้ยากต้องเตรียมใจไว้เลย
เราจะอึดอัดตรงที่ท่านจะออกไปข้างนอกบ่อยมาก และให้เราขับรถพาไปวันละหลายรอบ
ช่วงที่สามีอยู่นี่ เสาร์อาทิตย์ต้องเป็นวันของแม่สามีคนเดียวเลย ถ้าท่านมีธุระอะไรก็ต้องให้เรา และสามี ไปกันหมด อยู่ในรถกันทั้งบ้าน
เหมือนชีวิตส่วนตัวเรา ตกหล่นไปไหนหมดก็ไม่รู้ เราได้แต่ภาวนาให้ย้ายงานมาอยู่ใกล้ๆ ได้เร็วๆ ได้ปลูกบ้านเอง อยู่กันเองเพื่อจะได้สร้างครอบครัวเองไวๆ แต่ด้วยระบบราชการ ต้องรอให้ถึงฤดูโยกย้ายและต้องหาเส้นสายกันอีกที
บางครั้งขอให้เราลางานเพื่อพาท่านไปทำธุระ (พ่อแม่เรายังไม่เคยขอเลย) เพราะพ่อสามีมีธุรกิจอยู่ต่างจงหวัด ไม่ค่อยกลับบ้าน
แต่ลูกชายเค้าก็มี แต่จะมีปัญหาวัยรุ่นไม่ค่อยอยู่ให้ใช้งานเท่าไหร่
เจอหนักๆ ครั้งนึง เค้าอยากไปจ่ายตลาดตอนเช้า พ่อสามีก็ไปได้ สามีเราก็ไปได้ ส่วนเรามีธุระกะแม่เราตอนเช้า
เค้ายังขอให้เราต้องพาเค้าไปตลาดเท่านั้น บอกว่าไม่อยากปลุกคนอื่นในเวลา 8 โมงเช้า
วันนั้นเราต้องวิ่งรอกหลายรอบ เพื่อพาเค้าไปตลาดให้ทัน และทำธุระของแม่ตัวเองแบบรีบๆ ลวกๆ สงสารแม่เรามาก
ตอนนั้นเราก็มีโวยกะสามีเราบ้าง แต่ก็ต้องทำตามใจแม่สามีอยู่ดี นึกแล้วเซ็ง
เวลาหยุดยาวเราเลยขอไปอยู่บ้านแม่เราบ้าง บ้านส่วนตัวอีกหลังบ้าง
จันทร์- ศุกร์ ไม่เท่าไหร่ เราทำงานไกลจากบ้านพ่อแม่สามี เกือบร้อยกิโลเลยไปค้างบ้านพักได้
แต่เสาร์อาทิตย์ที่สามีไม่อยู่ เราต้องกลับบ้านสามีโดยปริยายนี่ จิตตกมาก ทำตัวไม่ค่อยถูกทั้งๆที่เข้าออกบ้านนี้มา 4ปีกว่าแล้ว ช่วงนี้เีราเลยพยายามหางานเสริมทำช่วงเสาร์อาทิตย์ หรือไม่ก็ไปบ้านพ่อแม่ตัวเองบ่อยๆ ที่ทำแบบนี้ดูแย่มั้ยคะ เป็นคนบกพร่องในหน้าที่หรือเปล่า เราเป็นคนเห็นแก่ตัวมั้ยที่รู้สึกแบบนี้
เราเป็นลูกสะใภ้ที่แย่มั้ยคะ
พ่อแม่สามีดีกับเราพอสมควร
พ่อสามีดีเสมอต้นเสมอปลายทั้งก่อนแต่งหลังแต่ง
ส่วนแม่สามีก็ดีกะเราขึ้นเรื่อยๆ จากที่เป็นแฟนกันใหม่ๆบ้านสามีมีฐานะทางสังคมมากกว่าบ้านเรา แม่สามีเลยเหยียดๆเรานิดหน่อย
ไม่พูดไม่ทัก ใช้งานเราอย่างเดียว เราก็ไม่มีปากมีเสียงค่ะ แต่หลังแต่งแม่สามีก็ดีขึ้นมาก เพราะได้รู้จักกะครอบครัวเราจริงๆ
เพราะบ้านเราไม่ได้ดูร่ำรวยหวือหวา สมถะ แต่ลึกๆคงจะเพิ่งดูออกว่าบ้านเราฐานะดีกว่า
หลังแต่งงานกันทางบ้านสามีขอร้องให้อยู่บ้านใหญ่กะพวกเค้าไปก่อน
จนกว่าจะมีลูกถึงค่อยขยับขยาย ทั้งที่เราก็มีบ้านส่วนตัว ที่สามีสามารถมาอยู่กะเราสองคนได้
เราก็โอเคนะคะ แต่สามีก็แอบคิดโครงการสร้่างบ้านและจะย้ายออกมาอยู่กันเองในอนาคต ซึ่งต้องรอให้เราย้ายงานมาอยู่ใกล้บ้านให้ได้ก่อน
วันที่สามีอยู่ด้วยกันไม่มีปัญหาเท่าไหร่ เราจะดูแลบ้านชั้นบนที่เป็นส่วนของเรากะสามีทั้งหมด
และถึงเวลาอาหารก็ช่วยแม่สามีตั้งโต๊ะ แต่เราทำอาหารไม่เป็นเลยช่วยแค่หยิบๆจับๆ ของในครัว และล้างจานหลังมื้ออาหารทุกมื้อ
และขับรถพาแม่สามีไปไหนต่อไหน และทำธุระปะปังเวลาที่ท่านไหว้วาน
แต่ช่วงที่สามีไม่อยู่นี่สิ ( เพราะสามีเราทำงานในแท่นขุดเจาะเดือนละ 15 วัน )ทำใจอยู่บ้านสามีลำบากมากค่ะ
เราจะรู้สึกอึดอัด เกรงใจไปหมดเลย ทำอะไรเก้ๆกังๆไปทุกอย่าง
เราไม่อยากทำตัวสนิทสนมกับแม่สามีมากเกินไปด้วย เพราะไม่อยากมีปัญหาจุกจิก
และเวลาที่เราอยุ่บ้านแม่สามีในวันหยุด บางครั้งอยากจะพักอยู่บ้าน แต่เป็นไปได้ยากต้องเตรียมใจไว้เลย
เราจะอึดอัดตรงที่ท่านจะออกไปข้างนอกบ่อยมาก และให้เราขับรถพาไปวันละหลายรอบ
ช่วงที่สามีอยู่นี่ เสาร์อาทิตย์ต้องเป็นวันของแม่สามีคนเดียวเลย ถ้าท่านมีธุระอะไรก็ต้องให้เรา และสามี ไปกันหมด อยู่ในรถกันทั้งบ้าน
เหมือนชีวิตส่วนตัวเรา ตกหล่นไปไหนหมดก็ไม่รู้ เราได้แต่ภาวนาให้ย้ายงานมาอยู่ใกล้ๆ ได้เร็วๆ ได้ปลูกบ้านเอง อยู่กันเองเพื่อจะได้สร้างครอบครัวเองไวๆ แต่ด้วยระบบราชการ ต้องรอให้ถึงฤดูโยกย้ายและต้องหาเส้นสายกันอีกที
บางครั้งขอให้เราลางานเพื่อพาท่านไปทำธุระ (พ่อแม่เรายังไม่เคยขอเลย) เพราะพ่อสามีมีธุรกิจอยู่ต่างจงหวัด ไม่ค่อยกลับบ้าน
แต่ลูกชายเค้าก็มี แต่จะมีปัญหาวัยรุ่นไม่ค่อยอยู่ให้ใช้งานเท่าไหร่
เจอหนักๆ ครั้งนึง เค้าอยากไปจ่ายตลาดตอนเช้า พ่อสามีก็ไปได้ สามีเราก็ไปได้ ส่วนเรามีธุระกะแม่เราตอนเช้า
เค้ายังขอให้เราต้องพาเค้าไปตลาดเท่านั้น บอกว่าไม่อยากปลุกคนอื่นในเวลา 8 โมงเช้า
วันนั้นเราต้องวิ่งรอกหลายรอบ เพื่อพาเค้าไปตลาดให้ทัน และทำธุระของแม่ตัวเองแบบรีบๆ ลวกๆ สงสารแม่เรามาก
ตอนนั้นเราก็มีโวยกะสามีเราบ้าง แต่ก็ต้องทำตามใจแม่สามีอยู่ดี นึกแล้วเซ็ง
เวลาหยุดยาวเราเลยขอไปอยู่บ้านแม่เราบ้าง บ้านส่วนตัวอีกหลังบ้าง
จันทร์- ศุกร์ ไม่เท่าไหร่ เราทำงานไกลจากบ้านพ่อแม่สามี เกือบร้อยกิโลเลยไปค้างบ้านพักได้
แต่เสาร์อาทิตย์ที่สามีไม่อยู่ เราต้องกลับบ้านสามีโดยปริยายนี่ จิตตกมาก ทำตัวไม่ค่อยถูกทั้งๆที่เข้าออกบ้านนี้มา 4ปีกว่าแล้ว ช่วงนี้เีราเลยพยายามหางานเสริมทำช่วงเสาร์อาทิตย์ หรือไม่ก็ไปบ้านพ่อแม่ตัวเองบ่อยๆ ที่ทำแบบนี้ดูแย่มั้ยคะ เป็นคนบกพร่องในหน้าที่หรือเปล่า เราเป็นคนเห็นแก่ตัวมั้ยที่รู้สึกแบบนี้