“โอ๊ย! อะไรของนายเนี่ย ให้จูบ ให้รีบทำลูก เสร็จแล้วจะได้นอน นายจะมาเล่นตัวอะไรเวลานี้เนี่ย”
“คุณเห็นผมเป็นตุ๊กตายางรึไง”
“ใช่! นายรีบๆ สิ ฉันอยากมีลูก”
“ผมยังไม่อยากมีลูกตอนนี้ และถ้าผมจะมีลูก ผมก็จะมีกับผู้หญิงที่ผมรักเท่านั้น”
“แหวะ! อยากจะอ้วก น้ำเน่าสุดๆ ”
“คนอย่างคุณมันจะไปเข้าใจอะไร”
“ฉันเข้าใจ ฉันเข้าใจว่าฉันกับนายแต่งงาน เป็นผัวเมียกันแล้ว เพราะฉะนั้นคืนนี้เราต้องมีลูกกัน!”
“ผมไปแต่งตัวก่อนดีกว่า คุณคิดว่ามีลูกมันเป็นเรื่องเล่นๆ หรือไง โตซะเปล่า” ว่าพร้อมกับลุก แล้วส่ายศีรษะไปมาอย่างระอา ก่อนจะเดินไปแต่งตัว
“จะไปใส่มันทำไมเสื้อผ้าน่ะ เดี๋ยวก็ต้องถอดออกแล้วไม่ใช่เหรอ? ” ราตรียังคงไม่ยอมลดละความพยายามง่ายๆ
“ผมจะไม่ยอมนอนกับคุณแน่ๆ” เขาบอกน้ำเสียงหนักแน่น ขณะกำลังเปิดประตูตู้เสื้อผ้า
“ฉันไม่สนใจหรอก ยังไงคืนนี้นายก็ต้องทำหน้าที่สามีบนเตียงให้ฉัน!”
หากคืนนี้ไม่ยอมมีอะไรด้วย ดูท่าว่าคืนนี้เธอคงไม่ยอมปล่อยให้เขานอนได้ง่ายๆ แน่ จึงออกอุบายออกไปว่า
“เอางี้ เรามาตกลงกันเพื่อผลประโยชน์ของทั้งสองฝ่าย ผมจะยอมมีลูกกับคุณก็ต่อเมื่อ หนึ่ง คุณทำให้ผมรักได้ สอง คุณทำให้ผมเห็นว่าคุณจะสามารถเป็นแม่ที่ดีได้ ตกลงไหม? ”
“ไม่เอาหรอก ฉันไม่สนใจเงื่อนไขบ้าๆ ของนายหรอก ฉันไม่ได้อยากให้นายมารักฉันซะหน่อย”
“อ๋อ… คุณคงกลัวสินะ”
“กลัว? กลัวอะไร ฉันมีอะไรต้องกลัว”
“คุณก็คงจะกลัวว่า… ชาตินี้ทั้งชาติคงไม่มีวันทำให้ผมรักได้” พูดจบก็ติดกระดุมชุดนอนเม็ดสุดท้ายเสร็จพอดี จึงเดินไปคุยต่อที่เตียง
“คนอย่างฉันเนี่ยนะ ทั้งสวย รวย ฉลาด ไม่มีทางที่จะทำให้คนอย่างนายรักฉันไม่ได้!”
“ผมไม่เชื่อ ก็เห็นๆ กันอยู่ว่าคุณไม่กล้ารับเงื่อนไขของผม เพราะ...กลัว!” คำสุดท้าย เขาขยับเข้าไปใกล้เธอให้มากขึ้น แล้วพูดใส่หน้า
“ตกลง ฉันรับข้อเสนอ” ราตรีตอบรับเงื่อนไขทันควัน เสียอะไรก็เสียได้ แต่เสียหน้าไม่ได้เด็ดขาด!
ผาตะวันกระตุกยิ้ม
“เห็นไหมล่ะ คนอย่างฉันเนี่ยนะ จะกลัวคนอย่างนาย เตรียมรับมือกับเสน่ห์อันหอมหวาน น่าเย้ายวน และเร่าร้อนจากฉันได้เลย!”
“หอมหวาน น่าเย้ายวน และยังจะเร่าร้อนด้วยเหรอ” เขาถามพลางหัวเราะขัน
เธอกอดอก เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าอย่างเชื่อมั่นในตนเอง
“เอาๆ ผมจะเตรียมรับมือไว้ งั้นคืนนี้คุณอย่าจับผมทำสามีนะ ให้ผมได้หลับสบายๆ เถอะ พรุ่งนี้ผมมีเคสผ่าตัดแต่เช้า”
“ก็ตามนั้น!”
สิ้นเสียงราตรีก็ล้มตัวลงนอน พลันดึงผ้าห่มขึ้นมาห่ม
“ไปล้างหน้าก่อนคุณ ไม่มีใครเขาแต่งหน้านอนกันหรอก”
“ไม่ได้แต่งซะหน่อย ทาแค่ครีมบางๆ เอง หน้าฉันสวยแบบนี้มาตั้งแต่เกิดแล้ว ไม่ได้แต่งก็ดูเหมือนแต่งเนาะ ...ก็คนมันสวย ช่วยไม่ได้”
ผาตะวันส่ายศีรษะไปมา หน้าขาวลอย ฟ้องขนาดนี้ คนเราก็เนาะยังจะกล้าโกหกได้ลงคออีก
“ไปล้างหน้าก่อน เดี๋ยวผมจะปิดไฟให้ คุณจะได้ไม่อายหน้าสดของคุณ”
“ก็ได้ๆ ไปล้างหน้าให้มันสดชื่นขึ้นก็ดีเหมือนกัน ไม่ได้จะไปล้างเครื่องสำอางหรอกนะ ...แต่อย่าลืม ปิดไฟด้วยล่ะ” เธอย้ำ
ผาตะวันพยักหน้า สีหน้าเหนื่อยหน่าย
“ได้ งั้นเดี๋ยวพอฉันเข้าห้องน้ำปุ๊บ นายรีบปิดไฟเลยนะ”
เธอสั่งเสียงจริงจังเหมือนเป็นคำสั่งปฏิบัติการลับ
เขาพยักหน้าให้อีกครั้ง สายตานิ่งขรึม ไม่ออกความคิดเห็นใดๆ
ราตรียิ้มกว้างอย่างพอใจ ก่อนจะวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
ไม่นานนัก เธอก็แง้มประตูห้องน้ำออกอย่างแผ่วเบา แอบชะเง้อมองอย่างหวาดระแวง ประหนึ่งกำลังแอบส่องข้าศึก ดวงตาเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าไฟในห้องยังไม่ดับสนิท ไฟหัวเตียงดวงเล็กยังคงเรืองแสงสลัวๆ อยู่
“ปิดไฟหัวเตียงด้วย!” เธอตะโกนเสียงดังลอดช่องประตูเล็กๆ
ผาตะวันสะดุ้งเล็กน้อย หันขวับไปทางต้นเสียง แต่ยังไม่ทันเห็นว่าเจ้าของเสียงอยู่ตรงไหน ราตรีก็รีบปิดประตูห้องน้ำเสียงดัง “ปัง!”
“ปิดยัง?” เสียงถามทะลุออกมาจากประตูที่ปิดสนิท
ชายหนุ่มถอนหายใจ เอื้อมมือไปกดสวิตช์ไฟ แล้วตอบเรียบๆ “ปิดแล้ว”
เมื่อได้ยินคำตอบ เธอจึงค่อยๆ ย่องออกมาจากห้องน้ำอย่างระมัดระวัง เหมือนนักย่องเบาในหนังสายลับ มุ่งตรงไปที่เตียง ทันทีที่ถึงเตียง เธอก็รีบกระโดดขึ้นไปแล้วใช้ผ้าห่มคลุมโปงมิดชิดราวกับกำลังหลบภัยจากพายุร้าย
“อะไรจะกลัวผมเห็นหน้าสดขนาดนั้น? หน้าสดไม่สวยรึไง?” เสียงทุ้มถามลอดความมืดมา พร้อมหัวเราะเบาๆ อย่างขำขัน
“ไม่ใช่ว่ามันไม่สวยหรอก แต่มันสวยน้อยกว่าก่อนแต่งนิดนึง ฉันเลยไม่อยากให้ใครเห็น”
เสียงตอบของเธอฟังดูจริงจัง แต่ก็แฝงความเขินอายอยู่ลึกๆ
“คนกันเองคุณ ผมขอดูหน่อยไม่ได้เหรอ?” เขาแกล้งแหย่ น้ำเสียงเจ้าเล่ห์
“ไม่!”
“ขอดูหน่อยเถอะ ยิ่งหวง ยิ่งอยากดู...” เขาว่าพลางพลิกตัวเข้าหา ยื่นมือไปจับผ้าห่มเตรียมจะดึงออก
“หยุด!”
เสียงห้วนๆ ดังขึ้น พร้อมแรงกระชากกลับอย่างรวดเร็ว
คนใต้ผ้าห่มพูดต่อเสียงเข้มแต่แฝงด้วยความน่ารักแบบน่ากลัว “ถ้าไม่หยุด คืนนี้ฉันสาบานเลย ว่าจะจับนายทำสามีแน่”
ผาตะวันหยุดนิ่งตามคำสั่งเหมือนเครื่องจักรถูกกดปุ่มหยุดทำงาน ก่อนจะรีบปล่อยมือทันที
“โอเคคุณ ผมไม่ดูละ ง่วงแล้ว... นอนก่อนนะ”
พูดจบก็ตะแคงหันหลังให้ รีบปิดเปลือกตา หากช้ากว่านี้ เขาอาจจะโดนชิงความบริสุทธิ์แบบไม่รู้ตัว
[นิยาย] คุณสามีคะ มารักกันนะ | ตอนที่ 6
“โอ๊ย! อะไรของนายเนี่ย ให้จูบ ให้รีบทำลูก เสร็จแล้วจะได้นอน นายจะมาเล่นตัวอะไรเวลานี้เนี่ย”
“คุณเห็นผมเป็นตุ๊กตายางรึไง”
“ใช่! นายรีบๆ สิ ฉันอยากมีลูก”
“ผมยังไม่อยากมีลูกตอนนี้ และถ้าผมจะมีลูก ผมก็จะมีกับผู้หญิงที่ผมรักเท่านั้น”
“แหวะ! อยากจะอ้วก น้ำเน่าสุดๆ ”
“คนอย่างคุณมันจะไปเข้าใจอะไร”
“ฉันเข้าใจ ฉันเข้าใจว่าฉันกับนายแต่งงาน เป็นผัวเมียกันแล้ว เพราะฉะนั้นคืนนี้เราต้องมีลูกกัน!”
“ผมไปแต่งตัวก่อนดีกว่า คุณคิดว่ามีลูกมันเป็นเรื่องเล่นๆ หรือไง โตซะเปล่า” ว่าพร้อมกับลุก แล้วส่ายศีรษะไปมาอย่างระอา ก่อนจะเดินไปแต่งตัว
“จะไปใส่มันทำไมเสื้อผ้าน่ะ เดี๋ยวก็ต้องถอดออกแล้วไม่ใช่เหรอ? ” ราตรียังคงไม่ยอมลดละความพยายามง่ายๆ
“ผมจะไม่ยอมนอนกับคุณแน่ๆ” เขาบอกน้ำเสียงหนักแน่น ขณะกำลังเปิดประตูตู้เสื้อผ้า
“ฉันไม่สนใจหรอก ยังไงคืนนี้นายก็ต้องทำหน้าที่สามีบนเตียงให้ฉัน!”
หากคืนนี้ไม่ยอมมีอะไรด้วย ดูท่าว่าคืนนี้เธอคงไม่ยอมปล่อยให้เขานอนได้ง่ายๆ แน่ จึงออกอุบายออกไปว่า
“เอางี้ เรามาตกลงกันเพื่อผลประโยชน์ของทั้งสองฝ่าย ผมจะยอมมีลูกกับคุณก็ต่อเมื่อ หนึ่ง คุณทำให้ผมรักได้ สอง คุณทำให้ผมเห็นว่าคุณจะสามารถเป็นแม่ที่ดีได้ ตกลงไหม? ”
“ไม่เอาหรอก ฉันไม่สนใจเงื่อนไขบ้าๆ ของนายหรอก ฉันไม่ได้อยากให้นายมารักฉันซะหน่อย”
“อ๋อ… คุณคงกลัวสินะ”
“กลัว? กลัวอะไร ฉันมีอะไรต้องกลัว”
“คุณก็คงจะกลัวว่า… ชาตินี้ทั้งชาติคงไม่มีวันทำให้ผมรักได้” พูดจบก็ติดกระดุมชุดนอนเม็ดสุดท้ายเสร็จพอดี จึงเดินไปคุยต่อที่เตียง
“คนอย่างฉันเนี่ยนะ ทั้งสวย รวย ฉลาด ไม่มีทางที่จะทำให้คนอย่างนายรักฉันไม่ได้!”
“ผมไม่เชื่อ ก็เห็นๆ กันอยู่ว่าคุณไม่กล้ารับเงื่อนไขของผม เพราะ...กลัว!” คำสุดท้าย เขาขยับเข้าไปใกล้เธอให้มากขึ้น แล้วพูดใส่หน้า
“ตกลง ฉันรับข้อเสนอ” ราตรีตอบรับเงื่อนไขทันควัน เสียอะไรก็เสียได้ แต่เสียหน้าไม่ได้เด็ดขาด!
ผาตะวันกระตุกยิ้ม
“เห็นไหมล่ะ คนอย่างฉันเนี่ยนะ จะกลัวคนอย่างนาย เตรียมรับมือกับเสน่ห์อันหอมหวาน น่าเย้ายวน และเร่าร้อนจากฉันได้เลย!”
“หอมหวาน น่าเย้ายวน และยังจะเร่าร้อนด้วยเหรอ” เขาถามพลางหัวเราะขัน
เธอกอดอก เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าอย่างเชื่อมั่นในตนเอง
“เอาๆ ผมจะเตรียมรับมือไว้ งั้นคืนนี้คุณอย่าจับผมทำสามีนะ ให้ผมได้หลับสบายๆ เถอะ พรุ่งนี้ผมมีเคสผ่าตัดแต่เช้า”
“ก็ตามนั้น!”
สิ้นเสียงราตรีก็ล้มตัวลงนอน พลันดึงผ้าห่มขึ้นมาห่ม
“ไปล้างหน้าก่อนคุณ ไม่มีใครเขาแต่งหน้านอนกันหรอก”
“ไม่ได้แต่งซะหน่อย ทาแค่ครีมบางๆ เอง หน้าฉันสวยแบบนี้มาตั้งแต่เกิดแล้ว ไม่ได้แต่งก็ดูเหมือนแต่งเนาะ ...ก็คนมันสวย ช่วยไม่ได้”
ผาตะวันส่ายศีรษะไปมา หน้าขาวลอย ฟ้องขนาดนี้ คนเราก็เนาะยังจะกล้าโกหกได้ลงคออีก
“ไปล้างหน้าก่อน เดี๋ยวผมจะปิดไฟให้ คุณจะได้ไม่อายหน้าสดของคุณ”
“ก็ได้ๆ ไปล้างหน้าให้มันสดชื่นขึ้นก็ดีเหมือนกัน ไม่ได้จะไปล้างเครื่องสำอางหรอกนะ ...แต่อย่าลืม ปิดไฟด้วยล่ะ” เธอย้ำ
ผาตะวันพยักหน้า สีหน้าเหนื่อยหน่าย
“ได้ งั้นเดี๋ยวพอฉันเข้าห้องน้ำปุ๊บ นายรีบปิดไฟเลยนะ”
เธอสั่งเสียงจริงจังเหมือนเป็นคำสั่งปฏิบัติการลับ
เขาพยักหน้าให้อีกครั้ง สายตานิ่งขรึม ไม่ออกความคิดเห็นใดๆ
ราตรียิ้มกว้างอย่างพอใจ ก่อนจะวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
ไม่นานนัก เธอก็แง้มประตูห้องน้ำออกอย่างแผ่วเบา แอบชะเง้อมองอย่างหวาดระแวง ประหนึ่งกำลังแอบส่องข้าศึก ดวงตาเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าไฟในห้องยังไม่ดับสนิท ไฟหัวเตียงดวงเล็กยังคงเรืองแสงสลัวๆ อยู่
“ปิดไฟหัวเตียงด้วย!” เธอตะโกนเสียงดังลอดช่องประตูเล็กๆ
ผาตะวันสะดุ้งเล็กน้อย หันขวับไปทางต้นเสียง แต่ยังไม่ทันเห็นว่าเจ้าของเสียงอยู่ตรงไหน ราตรีก็รีบปิดประตูห้องน้ำเสียงดัง “ปัง!”
“ปิดยัง?” เสียงถามทะลุออกมาจากประตูที่ปิดสนิท
ชายหนุ่มถอนหายใจ เอื้อมมือไปกดสวิตช์ไฟ แล้วตอบเรียบๆ “ปิดแล้ว”
เมื่อได้ยินคำตอบ เธอจึงค่อยๆ ย่องออกมาจากห้องน้ำอย่างระมัดระวัง เหมือนนักย่องเบาในหนังสายลับ มุ่งตรงไปที่เตียง ทันทีที่ถึงเตียง เธอก็รีบกระโดดขึ้นไปแล้วใช้ผ้าห่มคลุมโปงมิดชิดราวกับกำลังหลบภัยจากพายุร้าย
“อะไรจะกลัวผมเห็นหน้าสดขนาดนั้น? หน้าสดไม่สวยรึไง?” เสียงทุ้มถามลอดความมืดมา พร้อมหัวเราะเบาๆ อย่างขำขัน
“ไม่ใช่ว่ามันไม่สวยหรอก แต่มันสวยน้อยกว่าก่อนแต่งนิดนึง ฉันเลยไม่อยากให้ใครเห็น”
เสียงตอบของเธอฟังดูจริงจัง แต่ก็แฝงความเขินอายอยู่ลึกๆ
“คนกันเองคุณ ผมขอดูหน่อยไม่ได้เหรอ?” เขาแกล้งแหย่ น้ำเสียงเจ้าเล่ห์
“ไม่!”
“ขอดูหน่อยเถอะ ยิ่งหวง ยิ่งอยากดู...” เขาว่าพลางพลิกตัวเข้าหา ยื่นมือไปจับผ้าห่มเตรียมจะดึงออก
“หยุด!”
เสียงห้วนๆ ดังขึ้น พร้อมแรงกระชากกลับอย่างรวดเร็ว
คนใต้ผ้าห่มพูดต่อเสียงเข้มแต่แฝงด้วยความน่ารักแบบน่ากลัว “ถ้าไม่หยุด คืนนี้ฉันสาบานเลย ว่าจะจับนายทำสามีแน่”
ผาตะวันหยุดนิ่งตามคำสั่งเหมือนเครื่องจักรถูกกดปุ่มหยุดทำงาน ก่อนจะรีบปล่อยมือทันที
“โอเคคุณ ผมไม่ดูละ ง่วงแล้ว... นอนก่อนนะ”
พูดจบก็ตะแคงหันหลังให้ รีบปิดเปลือกตา หากช้ากว่านี้ เขาอาจจะโดนชิงความบริสุทธิ์แบบไม่รู้ตัว