สวัสดีครับ พี่ๆ สมาชิกเวปพันทิพย์
ผมอยากถามคนที่มีอาการเป็นโรคซึมเศร้า มีความรู้สึกแบบนี้มั้ยครับ ท้อแท้ หมดหวัง เศร้า คือต่อให้มีเรื่องมาทำให้ดีใจ
ก็ดีได้แป๊บเดียวก็จะกลับมาเศร้าอีก คิดว่าตัวเราเองอีกแล้วที่แย่ ตัวเราเองที่ทำให้คนรอบข้างเดือนร้อนครับ ผมเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้วครับ
มีความรู้สึกว่า ถ้าจะทำอะไร หรือจะคุยกับใครต้องคิดก่อน และพยายามไม่ทำให้คนที่เราคุยด้วยโกรธ ไม่ว่าจะเป็นคนในครอบครัว เพื่อน
หรือคนรอบข้างนะครับ เพียงแค่คำว่า คำตำหนิ เพียงหน่อยเดียว ผมรุ้สึกเหมือนกับว่า ทำไมต้องเป็นผม ที่ต้องโดนด่า ทำไมถึงต้องโดนอีกแล้ว
และทุกครั้งที่เกิดความรู้สึกแบบนี้ ผมจะอยู่คนเดียวครับ เก็บตัวอยู่ในห้องไม่ได้พูดจากับใครเลย รู้สึกว่ายิ่งพูดยิ่งโดนด่าครับ
จิตใจไม่มั่นคงเอาซะเลยครับ เคยลองฝึกสมาธิ แต่ก็ฟุ้งซ่านครับ เมื่อวานได้เข้ามาอ่านที่เวปพันทิพย์ ได้รู้ว่ามีโรคที่ชื่อว่าโรคซึมเศร้า
จึงอยากขอถามว่า ผมเข้าข่ายมั้ยครับ และถ้าต้องไปพบแพทย์ ที่ไหนดีครับ ขอคำแนะนำด้วยครับ
ผม นายแสนเศร้า เป็นคนที่ไม่มีเพื่อนครับ เพื่อนส่วนใหญ่จะเข้ามาเพียงแค่ถามงาน ขอให้ช่วย พอจบแล้ว ก็ไม่ได้คุยกัน ผมเป็นคนคุยไม่เก่ง
คือไม่รุ้จะคุยอะไร เรื่องที่ผมชอบ อย่างการ์ตูน ความรัก เพลง คอมพิวเตอร์ แต่ก็ไม่รู้จะคุย จะเีิีริ่มต้นยังไง เพราะพอเอยปากคนก็งง หรือไม่ฟัง
สิ่งที่ผมพูดแล้วครับ จึงรู้สึกเหมือนเป็นปมในใจ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก จนตอนนี้อายุ 29 แล้วครับ เรื่องคู่ชีวิต ไม่ต้องพูดถึงเลยครับ โสดสนิท
เพราะผมหน้าตาไม่ดี เคยมีแฟน แฟน ก็กลับไปคบกับแฟนเก่าของเธอ ด้วยเหตุผลที่เธอยังรัก และทั้งตอนนั้นเป้นแฟนคนแรก กว่าผมจะผ่านมาได้เกือบตาย นั่งตายซากอยู่เป็นปี ในหัวคิดแค่เรื่องแย่ๆ เต็มไปหมด เคยแม้การะทั้งคิดฆ่าตัวตาย จะได้ไม่ต้องรับรู้เรื่องอะไรได้อีก ดีที่มีคนมาเห็นและช่วยไว้ได้เลยรอดมาครับ จากนั้นก็หามีผู้หญิงที่เข้ามาคุย พอเราคิดจะจีบ เธอบอกเป็นเพื่อนกันดีกว่า จนที่สุดแล้ว ณ ตอนนี้ ขอปิดใจตัวเองดีกว่าครับ ไม่อยากแล้วความรัก มีความรักแล้วไม่สมหวังขอไม่มีดีกว่า ตอนนี้รู้สึกแบบนี้จริงๆครับ แต่พอเห็นคนเฮริท ก็เข้าไปให้กำลังใจนะครับ
รู้สึกเหมือนโดนกับตัวเองครับ ตอนนี้ผมเป้นพนักงานบริษัทเอกชนแห่งหนึง ไม่มีฐานะอะไร ทำงานกินเงินเดือน มีมอไซด์ 1 คัน ยามท้อแท้ แทบจะไม่เป็นอันกิน อันนอน นอนไม่หลับ คิดมาก กลัวโดนตำหนิ กลัวทำไม่ถูกใจ ที่สุดแล้ว ก็ต้องเอยปากขอโทษ โดยที่คนอื่นๆตอบกลับมาว่า
กล่าวขอโทษทำไม ไม่ได้ผิดอะไ่ร ยังไม่ได้โกรธเลย คือผมแค่รู้สึกว่าอยากเอ่ยปากขอโทษ เพราะรู้สึกว่าเราทำไม่ดีนะครับ เหมือนคนเป็นโรคจิตเลยครับ ขอต่อเรื่องความรักอีกสักนิดนะครับ ผมเองมีความคิดและเชื่ออยู่เสมอว่า ไม่อยากจะไปแย่งใคร หากเราชอบใครสักคน ถ้าเธอมีแฟนแล้ว จะไม่เข้าไปยุ่ง หรือทำให้ครอบครัวของเธอร้าวฉานเลยครับ เพราะผมเองก็อยากมีครอบครัวที่ไม่มีใครมายุ่งเหมือนกัน อยากคบกันไปนานๆนะครับ ผมไม่คิดใช่มั้ยครับที่คิดแบบนี้ พอเจอคนที่คิดว่าใช่สักคน ที่บอกว่าโสด ที่สุดแล้ว ก็ต้องกลายเป็นจากกันไป เพราะจริงๆแล้วเธอมีแฟนอยู่แล้ว แต่ประชดเลยมารู้จักผมครับ (นี่คือคนล่าสุดที่ผมชอบเธอนะครับ)
กับครอบครัวก็เหมือนกัน บ้านผมมีพี่น้องกัน 3 คน พ่อแม่ ก็สนใจแต่น้องชาย น้องสาว รู้สึกเหมือนตัวเองโดดเดี่ยวครับ พออยากมีคนรักไว้ให้ยึดเหนี่ยวก็กลายเป็นเจ็บอีกแล้วครับ ผมเองก็เข้ากับครอบครัว หรือญาติไม่ได้เลยครับ รู้สึกไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่ฟังที่ผมพูดเลย
เช่น มีอยู่ตอนนึง ญาติของแม่ จะโละตู้เย็น แม่ก็ดันไปเอามา ผมทักท้วงแล้วว่าตู้เย็นไม่ได้มีเบอร์ 4-5 เ้ลยนะครับ ลองนึกดูนะครับ ตู้เย้นสมัย 20 ปีก่อน ผมบอกไม่ให้เอามา แม่ก็เอามา พอเย็นวันนั้นผมกลับมาที่บ้านเห็นแล้วปริ๊ดเลยครับ คือรุ้สึกเหมือนแม่ไม่เข้าใจที่ผมบอกว่า เอามาทำไม ก็ให้ญาติทิ้งไปนะครับ พอมาตอนนี้ 10 ปี ผ่านไป เท่ากับ ตู้เย็นตัวนี้อายุน่าจะประมาณ 30 ปี เห็นจะได้ น้องสาวบอกแม่ว่าไปเอามาทำไมเปลืองไฟ แม่ตอบน้องสาวว่า รู้งี้ตอนนั้นไม่น่าเอามาเลยเนอะ ผมได้ยินอย่างนั้นบอกตรงๆ รู้สึกน้อยใจครับ แต่ไม่ได้อะไรเพราะผมก็โตแล้ว แต่รู้สึกจริงๆ
มีอยู่อีกตอน ญาติคนนี้คนเดิม ชวนให้ทำธุรกิจขายตรง(ไม่ขอเอ่ยชื่อนะครับ) ผมบอกแม่ไม่ให้ทำ เพราะเราไม่ได้รู้จักคนเยอะขนาดนั้น พอขายพวกญาติ คนรู้จักก็หมดแล้ว ไม่มีเครือข่ายต่อ สุดท้ายแม่ก็ไปฟัง และเป็นสมาชิก ที่สุดแล้วข้าวของก็จมกองอยู่ที่บ้าน นอยด์จริงๆครับ ยังมีอีกหลายๆเรื่อง ที่ผมไม่รู้จะอธิบายยังเพราะเป็นปมอยู่ครับ และด้วยความที่ผมเข้ากับครอบครัวไม่ได้ ผมก็เลยมักจะอยู่คนเดียวเสียมากกว่า
เพื่อนก็ไม่ค่อยมี อย่างที่บอกไปเมื่อตอนข้างบนแล้วว่าส่วนใหญ่เพื่อนจะเข้ามาเพื่อขอความช่วยเหลือ สุดท้ายก็ไม่ได้คุยไม่ได้สนิทอะไรแบบนั้น
เรื่องที่ผมมีปม ตรงๆนี้ผมก็ไม่ได้บอกใคร ตอนนี่ที่กำลังพิมพ์อยู่นี่อยากถามพี่ๆว่า คิดว่าผมเป็นโรคซึมเศร้ามั้ยครับ และผมจะหาหมอที่ไหนดีครับ
รบกวนช่วยตอบโพสของผมด้วยนะครับ ขอบคุณครับพี่
**ขอโทษนะครับ พิมพ์มาซะยาวเลยครับ รบกวนพี่ๆทุกๆคนด้วยนะครับ ช่วยผมทีครับ
ขอคำปรึกษา คนเป็นโรคซึมเศร้าครับ
ผมอยากถามคนที่มีอาการเป็นโรคซึมเศร้า มีความรู้สึกแบบนี้มั้ยครับ ท้อแท้ หมดหวัง เศร้า คือต่อให้มีเรื่องมาทำให้ดีใจ
ก็ดีได้แป๊บเดียวก็จะกลับมาเศร้าอีก คิดว่าตัวเราเองอีกแล้วที่แย่ ตัวเราเองที่ทำให้คนรอบข้างเดือนร้อนครับ ผมเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้วครับ
มีความรู้สึกว่า ถ้าจะทำอะไร หรือจะคุยกับใครต้องคิดก่อน และพยายามไม่ทำให้คนที่เราคุยด้วยโกรธ ไม่ว่าจะเป็นคนในครอบครัว เพื่อน
หรือคนรอบข้างนะครับ เพียงแค่คำว่า คำตำหนิ เพียงหน่อยเดียว ผมรุ้สึกเหมือนกับว่า ทำไมต้องเป็นผม ที่ต้องโดนด่า ทำไมถึงต้องโดนอีกแล้ว
และทุกครั้งที่เกิดความรู้สึกแบบนี้ ผมจะอยู่คนเดียวครับ เก็บตัวอยู่ในห้องไม่ได้พูดจากับใครเลย รู้สึกว่ายิ่งพูดยิ่งโดนด่าครับ
จิตใจไม่มั่นคงเอาซะเลยครับ เคยลองฝึกสมาธิ แต่ก็ฟุ้งซ่านครับ เมื่อวานได้เข้ามาอ่านที่เวปพันทิพย์ ได้รู้ว่ามีโรคที่ชื่อว่าโรคซึมเศร้า
จึงอยากขอถามว่า ผมเข้าข่ายมั้ยครับ และถ้าต้องไปพบแพทย์ ที่ไหนดีครับ ขอคำแนะนำด้วยครับ
ผม นายแสนเศร้า เป็นคนที่ไม่มีเพื่อนครับ เพื่อนส่วนใหญ่จะเข้ามาเพียงแค่ถามงาน ขอให้ช่วย พอจบแล้ว ก็ไม่ได้คุยกัน ผมเป็นคนคุยไม่เก่ง
คือไม่รุ้จะคุยอะไร เรื่องที่ผมชอบ อย่างการ์ตูน ความรัก เพลง คอมพิวเตอร์ แต่ก็ไม่รู้จะคุย จะเีิีริ่มต้นยังไง เพราะพอเอยปากคนก็งง หรือไม่ฟัง
สิ่งที่ผมพูดแล้วครับ จึงรู้สึกเหมือนเป็นปมในใจ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก จนตอนนี้อายุ 29 แล้วครับ เรื่องคู่ชีวิต ไม่ต้องพูดถึงเลยครับ โสดสนิท
เพราะผมหน้าตาไม่ดี เคยมีแฟน แฟน ก็กลับไปคบกับแฟนเก่าของเธอ ด้วยเหตุผลที่เธอยังรัก และทั้งตอนนั้นเป้นแฟนคนแรก กว่าผมจะผ่านมาได้เกือบตาย นั่งตายซากอยู่เป็นปี ในหัวคิดแค่เรื่องแย่ๆ เต็มไปหมด เคยแม้การะทั้งคิดฆ่าตัวตาย จะได้ไม่ต้องรับรู้เรื่องอะไรได้อีก ดีที่มีคนมาเห็นและช่วยไว้ได้เลยรอดมาครับ จากนั้นก็หามีผู้หญิงที่เข้ามาคุย พอเราคิดจะจีบ เธอบอกเป็นเพื่อนกันดีกว่า จนที่สุดแล้ว ณ ตอนนี้ ขอปิดใจตัวเองดีกว่าครับ ไม่อยากแล้วความรัก มีความรักแล้วไม่สมหวังขอไม่มีดีกว่า ตอนนี้รู้สึกแบบนี้จริงๆครับ แต่พอเห็นคนเฮริท ก็เข้าไปให้กำลังใจนะครับ
รู้สึกเหมือนโดนกับตัวเองครับ ตอนนี้ผมเป้นพนักงานบริษัทเอกชนแห่งหนึง ไม่มีฐานะอะไร ทำงานกินเงินเดือน มีมอไซด์ 1 คัน ยามท้อแท้ แทบจะไม่เป็นอันกิน อันนอน นอนไม่หลับ คิดมาก กลัวโดนตำหนิ กลัวทำไม่ถูกใจ ที่สุดแล้ว ก็ต้องเอยปากขอโทษ โดยที่คนอื่นๆตอบกลับมาว่า
กล่าวขอโทษทำไม ไม่ได้ผิดอะไ่ร ยังไม่ได้โกรธเลย คือผมแค่รู้สึกว่าอยากเอ่ยปากขอโทษ เพราะรู้สึกว่าเราทำไม่ดีนะครับ เหมือนคนเป็นโรคจิตเลยครับ ขอต่อเรื่องความรักอีกสักนิดนะครับ ผมเองมีความคิดและเชื่ออยู่เสมอว่า ไม่อยากจะไปแย่งใคร หากเราชอบใครสักคน ถ้าเธอมีแฟนแล้ว จะไม่เข้าไปยุ่ง หรือทำให้ครอบครัวของเธอร้าวฉานเลยครับ เพราะผมเองก็อยากมีครอบครัวที่ไม่มีใครมายุ่งเหมือนกัน อยากคบกันไปนานๆนะครับ ผมไม่คิดใช่มั้ยครับที่คิดแบบนี้ พอเจอคนที่คิดว่าใช่สักคน ที่บอกว่าโสด ที่สุดแล้ว ก็ต้องกลายเป็นจากกันไป เพราะจริงๆแล้วเธอมีแฟนอยู่แล้ว แต่ประชดเลยมารู้จักผมครับ (นี่คือคนล่าสุดที่ผมชอบเธอนะครับ)
กับครอบครัวก็เหมือนกัน บ้านผมมีพี่น้องกัน 3 คน พ่อแม่ ก็สนใจแต่น้องชาย น้องสาว รู้สึกเหมือนตัวเองโดดเดี่ยวครับ พออยากมีคนรักไว้ให้ยึดเหนี่ยวก็กลายเป็นเจ็บอีกแล้วครับ ผมเองก็เข้ากับครอบครัว หรือญาติไม่ได้เลยครับ รู้สึกไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่ฟังที่ผมพูดเลย
เช่น มีอยู่ตอนนึง ญาติของแม่ จะโละตู้เย็น แม่ก็ดันไปเอามา ผมทักท้วงแล้วว่าตู้เย็นไม่ได้มีเบอร์ 4-5 เ้ลยนะครับ ลองนึกดูนะครับ ตู้เย้นสมัย 20 ปีก่อน ผมบอกไม่ให้เอามา แม่ก็เอามา พอเย็นวันนั้นผมกลับมาที่บ้านเห็นแล้วปริ๊ดเลยครับ คือรุ้สึกเหมือนแม่ไม่เข้าใจที่ผมบอกว่า เอามาทำไม ก็ให้ญาติทิ้งไปนะครับ พอมาตอนนี้ 10 ปี ผ่านไป เท่ากับ ตู้เย็นตัวนี้อายุน่าจะประมาณ 30 ปี เห็นจะได้ น้องสาวบอกแม่ว่าไปเอามาทำไมเปลืองไฟ แม่ตอบน้องสาวว่า รู้งี้ตอนนั้นไม่น่าเอามาเลยเนอะ ผมได้ยินอย่างนั้นบอกตรงๆ รู้สึกน้อยใจครับ แต่ไม่ได้อะไรเพราะผมก็โตแล้ว แต่รู้สึกจริงๆ
มีอยู่อีกตอน ญาติคนนี้คนเดิม ชวนให้ทำธุรกิจขายตรง(ไม่ขอเอ่ยชื่อนะครับ) ผมบอกแม่ไม่ให้ทำ เพราะเราไม่ได้รู้จักคนเยอะขนาดนั้น พอขายพวกญาติ คนรู้จักก็หมดแล้ว ไม่มีเครือข่ายต่อ สุดท้ายแม่ก็ไปฟัง และเป็นสมาชิก ที่สุดแล้วข้าวของก็จมกองอยู่ที่บ้าน นอยด์จริงๆครับ ยังมีอีกหลายๆเรื่อง ที่ผมไม่รู้จะอธิบายยังเพราะเป็นปมอยู่ครับ และด้วยความที่ผมเข้ากับครอบครัวไม่ได้ ผมก็เลยมักจะอยู่คนเดียวเสียมากกว่า
เพื่อนก็ไม่ค่อยมี อย่างที่บอกไปเมื่อตอนข้างบนแล้วว่าส่วนใหญ่เพื่อนจะเข้ามาเพื่อขอความช่วยเหลือ สุดท้ายก็ไม่ได้คุยไม่ได้สนิทอะไรแบบนั้น
เรื่องที่ผมมีปม ตรงๆนี้ผมก็ไม่ได้บอกใคร ตอนนี่ที่กำลังพิมพ์อยู่นี่อยากถามพี่ๆว่า คิดว่าผมเป็นโรคซึมเศร้ามั้ยครับ และผมจะหาหมอที่ไหนดีครับ
รบกวนช่วยตอบโพสของผมด้วยนะครับ ขอบคุณครับพี่
**ขอโทษนะครับ พิมพ์มาซะยาวเลยครับ รบกวนพี่ๆทุกๆคนด้วยนะครับ ช่วยผมทีครับ