ไม่ควรแต่งงานกับคนที่อยู่ด้วยได้ แต่จงแต่งงานกับคนที่คุณขาดไม่ได้

ไม่รู้ว่าใครเป็นคนเริ่มพูดประโยคนี้มา ได้ยินมาก็หลายครั้ง แต่ด้วยปัจจัยหลายๆ อย่าง ณ ขณะนั้น ทำให้เราเลือกที่จะแต่งงานกับคนที่เราคิดว่าเราสามารถอยู่กับเค้าไปได้จนตลอดชีวิต

เค้าไม่ใช่คนที่เราขาดไม่ได้ ไม่ใช่คนที่เรารักมากมาย ไม่ใช่คนที่เราวิ่งไปหายามมีปัญหาหรือทุกข์ใจ และเค้าก็รักเรามาก อยู่กับเค้าเราก็มีความสุขดี ไม่เคยต้องมีเรื่องกังวลใจ แต่ชีวิตใช่ว่าจะมีแต่ความสุขซะเมื่อไหร่

จนวันนึง เมื่อเกิดเรื่องทุกข์ขึ้นมา คนที่เราคิดถึงคนแรกกลับเป็นอีกคน คนที่สามารถทำให้ใจร้อนๆ เย็นลงได้กลับเป็นอีกคน คนที่ทำให้เรารู้สึกสบายใจได้ทุกครั้งยามที่มีปัญหากลับเป็นอีกคน คนที่เราอาจมองข้ามเวลาที่เรามีความสุข แต่มักจะคิดถึงเวลามีความทุกข์ เวลาเศร้าๆ หรือทุกข์ไม่ว่าทางกายหรือทางใจ ถ้าได้คุยกะคนนี้ทีไร เหมือนความทุกข์จะหายวับไปในทันที เค้าเป็นที่พึ่ง ที่พักพิงทางใจให้เรามาตลอดกว่า 10 ปีที่ผ่านมา เป็นคนสำคัญ เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตที่ขาดไม่ได้จริงๆ

นี่สรุปว่าเราผิดใช่ไหม
เรารู้สึกเหมือนทำร้ายผู้ชายดีๆ ทั้งสองคน หากอยากจะแก้ตัว ยังจะทันไหม และจะต้องทำยังไงดี