ท่านเป็นแบบไหนในชั้นเรียนคะ

เราเป็นคนไม่สุงสิงกับใครค่ะ ไม่ค่อยพูด เวลารวมญาติก็ไม่ค่อยพูดหรือยุ่งวุ่นวายกับใคร เราพยายามปรับตัวเข้าหาญาติๆนะคะ แต่มันก็รู้สึกไม่ใช่ ให้อยู่คนเดียวจะดีกว่า เวลาญาติถามอะไรก็ตอบ ไม่มีต่อความยาวสาวค

ปกติผมจะได้ยินว่านักเขียนมักจะมีอารมณ์ในการเขียน ในการแต่ผลงานเมื่ออยู่เงียบๆ ไปปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิ ปลีกวิเวก ไม่สุงสิงกับใครเพื่อสร้างงานเขียนขึ้นมา แต่เวลาผมจะแต่งบทความ เรียงความ หรือบรรดา essay

เช้ามาตื่นไปเรียน เรียนเสร็จกลับบ้าน ไม่ก็ไปทำงาน ไม่เข้าร่วมกิจกรรมของมหาลัยหรือของคณะ ไม่มีเพื่อนในคณะหรือต่างคณะเลยที่เป็นทั้งเพื่อนเที่ยว เพื่อนคุย เพื่อนเรียน เพื่อนสนิท อาจจะมีคุยบ้างเช่นถามไถ่น

เปิดใจยอมรับสังคม กับปิดกั้นสังคม เป็นยังไง     หลายคนไม่เข้าใจคำว่า "เปิดรับสังคม" ไม่เปิดกั้นสังคม     เปิดรับสังคม หมายถ

- ​ใคร? ห้ามพระ บางนิกาย ไม่ให้ฝึกสมถกรรมฐาน (สมถภาวนา, ฝึกสมาธิ) 40 วิธี - ​ใคร? ห้ามพระ บางนิกาย ไม่ให้ปลีกวิเวก ไม่ให้อาศัยอยู่​ตามป่า ​​​ตามโคนต้นไม้ - ใคร? ห้ามพระ บางนิกาย ไม่ให้บอกภิกษุ ภิกษุ

ทำไมสำนักเต๋าไม่เปิดสอนแบบขงจื๊อครับ ส่วนใหญ่ให้ค้นคว้าเอง ผมว่าเหมือนกับงมโข่งนะครับ เล่าจื๊อทำไมอยากปลีกวิเวกลี้ภัยการเมืองครับ น่าจะอยู่สอนคนก่อนนะครับ ไม่น่ารีบไปนะครับ จะมีคนบรรลุธรรมมากขึ้นนะครั

ทุกวันนี้ โลกเหมือนถนนที่รถติด คนเยอะ เสียงดัง ข่าวสารไหลผ่านไม่หยุด แต่ในความวุ่นวายทั้งหมดนั้น มันยังมี “พื้นที่โปร่ง” สำหรับคนที่เลือกหยุดอยู่กับที่ สำหรับผม... บางวันไม่ได้ต้องไปไห

ที่เรามาประพฤติปฏิบัติธรรมะนั้นอยู่ที่กายกับใจ ไม่ใช่อยู่ที่ตำราตัวหนังสือ ยืน เดิน นั่ง นอน ล้วนเป็นธรรมะ กายและใจเรามีอยู่กับตัวอยู่แล้วไม่มาก ก่อนจะมากคือ ใจมันปรุงแต่งหลงไปอารมณ์ นักปฏิบัติก็มัว