เชื่อเรา แค่นั่งเฉย ๆ... (แนวปลีกวิเวก) ใจมันก็เหมือนได้ล้างฝุ่นควันออกบ้าง

ทุกวันนี้
โลกเหมือนถนนที่รถติด
คนเยอะ เสียงดัง ข่าวสารไหลผ่านไม่หยุด
แต่ในความวุ่นวายทั้งหมดนั้น
มันยังมี “พื้นที่โปร่ง”
สำหรับคนที่เลือกหยุดอยู่กับที่

สำหรับผม...
บางวันไม่ได้ต้องไปไหนไกล
ไม่ได้ต้องปิดโทรศัพท์หนีใคร
แค่เลือกมุมหนึ่งที่แสงแดดอ่อน ๆ ส่องถึง
นั่งเฉย ๆ ปล่อยให้ใจค่อย ๆ ฟอกฝุ่น ฟอกควันออกไป

ไม่ได้เงียบแบบไม่มีเสียง
แต่เป็น “เงียบในใจ” เหมือนบ่อน้ำที่นิ่งพอจะสะท้อนท้องฟ้า

พอใจเริ่มนิ่ง เราก็เห็นว่า...
คนทั้งเมืองต่างเร่ง ต่างวิ่ง ต่างแข่งขัน
เหมือนแม่น้ำสายใหญ่ที่เชี่ยวกราก
แต่เราไม่จำเป็นต้องโดดลงไปทุกวันเสมอไป
บางทีก็แค่นั่งริมตลิ่ง มองดูเฉย ๆ
ใจมันเบาอย่างแปลกประหลาดนะครับ
เหมือนได้ซักลมหายใจใหม่ให้ตัวเอง

เพื่อน ๆ มีมุมเงียบ ๆ
หรือช่วงเวลาที่ที่สงบ
แบบนี้ในชีวิตบ้างไหมครับ?

มุมที่เอาไว้ “ล้างฝุ่น” จากใจตัวเอง

แชร์ประสบการณ์ได้นะครับ