ตั้งใจจะไปปฏิบัติธรรมก็ยังไม่ได้ไป ช่วงที่ผ่านมางานเยอะมาก นอนไม่หลับ เลยขอถามหน่อยว่า ที่ไม่กล้าลางานไปปฏิบัติธรรม แต่หาเหตุผลเข้าข้างตัวเองว่างานเยอะ ต้องรับผิดชอบ เพราะจริงๆแล้วดิฉันยังกิเลสเยอะอยู่ใช่มั้ย

ทีไม่กล้าไปบวช ทั้งๆที่ลูกก็มาพานพบกันแค่ชั่วคราว แล้วอ้างว่าต้องรับผิดชอบเพราะยังไม่สามารถก้าวสู่ทางธรรมได้ใช่มั้ย

วันหยุดเข้าพรรษาก็พาแม่ไปเยี่ยมยายที่บ้านยาย แล้วก็ใช้เหตุผลทางโลกหลอกตัวเองว่ากตัญญู ได้ทำให้แม่กับยายมีความสุข

แต่จริงๆ มีเวลา ควรจะไปปฏิบัติธรรมสิ ใช่มั้ย

คือบางคนบอกว่าอยู่บ้านก็ทำได้ ไม่รู้จะบอกยังไง ว่ากลัวผีมาก ทุกวันนี้กลัวจนทรมาน กลัวมากกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย นั่งสมาธิเองลองตามแบบอานาปนสติตามหนังสือท่านมิซูโอะ ก็ไม่ไปไหนเลย ทำไมทำแล้วมันอึดอัดอย่างนี้ อาจจะเป็นเพราะทำไม่ถูกวิธีและความกลัวผีทำให้ไม่ได้เรื่องเลย

พยายามมีสติในชีวิตประจำวัน ก็ดีนะ ไม่ค่อยโกรธ ทุกข์น้อยลง แต่มันก็ไม่ใช่ทางดับทุกข์ที่แท้จริงใช่มั้ยหล่ะ

เป็นหนี้บ้าน อยากเลิกกับสามี ขายบ้ายใช้หนี้ สามีอยากอยู่ทางโลกก็อยู่ไป คิดว่าสุขก็แล้วแต่ แต่ดิฉันไม่อยากเวียนว่ายตายเกิดอีกแล้ว ชีวิตก็เหมือนจะสุขดี มีงานทำดี มีเงินพอใช้ มีสามีดี ลูกน่ารัก แต่ก็หนีไม่พ้นความทุกข์ มีแต่ความกลัว ไหนจะกลัวผี กลัวตายทั้งๆที่ลูกยังเล็ก กลัวการพรากจาก พอตายไป ทั้งๆ ที่ทุกอย่างมันก็ต้องเกิด พอตายไปเกิดใหม่ถ้ายังเกิดเป็นคนก็กลัวเหมือนเดิม เกิดเป็นอย่างอื่นก็ทุกข์อยู่ดี เลยไม่อยากเกิดอีกแล้ว

ทำไมไม่กล้า ที่คิดหน่ะทำไม เพราะยังกลัวอะไร ยังติดความสบายใช่มั้ย ยังมีกิเลสใช่มั้ย

แล้วถ้ายอมแลกทุกอย่างเพื่อมุ่งหน้าสู่ทางหลุดพ้น แต่เดินไปไม่ถึงหล่ะ จะเป็นบังไง ถ้าล้มระหว่างทาง หรือว่าถ้าจะเดินไปแล้วก็มุ่งหน้าต่อไป อย่าถอยหลัง ไม่ถึงในชาตินี้ ก็อาจถึงในชาติหน้า อีก กี่ชาติก็แล้วแต่ มันต้องมีจุดเริ่มต้นใช่มั้ย ถ้ามัวแต่ห่วงทางโลก จริงๆก็ยึดติดกับสิ่งสมมติชั่วคราวก็ไม่ได้ออกเดินซะที ไม่อย่างนั้นก็ต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ต่อไป

อยากจะกล้ามากกว่านี้