จขกท.เริ่มป่วยเป็นอาการ Panic Disorder ตั้งแต่อายุ 15 ปี เนื่องจากเก็บกดกับทางบ้านที่เข้มงวดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จนบางครั้งเล่าชีวิตตอนเด็กให้เพื่อนฟัง เพื่อนถึงกับร้องไห้ด้วยความสงสาร
(ขออธิบายอาการ เวลาโรคกำเริบ จะรู้สึกใจสั่นหัวใจเต้นแรง อึดอัด แน่นหน้าอก หายใจไม่ทัน หรือหายไม่เต็มอิ่ม ขาสั่น มือสั่น มือเย็น บางคนจะมีอาการวิงเวียนหรือมึนศีรษะ ท้องไส้ปั่นป่วน หน้ามืดเหมือนจะเป็นลม โรคแพนิค จะเกิดที่ไหนเมื่อไรก็ได้และคาดเดาได้ยาก)
จนโตมายังไม่รู้หรอกว่าตัวเองป่วย คิดว่าท้องไส้ไม่ดี กินของผิดสำแดงแล้วก็อาเจียน คลื่นไส้ จนต้องเข้าให้น้ำเกลือโรงพยาบาลบ่อยๆ แต่หมอก็ไม่ได้ให้คำตอบชัดเจนว่าป่วยเป็นอะไร ส่วนมากจะบอกเป็นอาการโรคกระเพาะ เกือบทุกครั้ง จนเชื่อว่าตนเองมีปัญหาเรื่องทางเดินอาหาร
เวลาผ่านไป อาการเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ จนเป็นบ่อยมาก เดือนละ 3-5ครั้ง จากปีละครั้ง จขกท.เริ่มคิดได้แล้วว่ามันเป็นที่สมองเรารึเปล่า เครียดรึเปล่า เริ่มศึกษาจากอินเทอร์เน็ต ประกอบกับพี่สาวแท้ๆเองก็เป็นโรคแพนิคเหมือนกัน (เพราะถูกเลี้ยงมาเหมือนกัน)
เลยไปพบจิตแพทย์เมื่อ2ปีที่แล้ว
ปรากฎว่าเราอาการหนักกว่าพี่อีก เพราะเป็นพวกเก็บความรู้สึก ไม่ค่อยพูดและระบายออก จนเก็บกดสะสมมาเป็นความเครียดเลยเกิดอาการทางร่างกายแทน พอเข้ารับการรักษาได้ยามากินก็ดีขึ้นบ้าง อาการกำเริบน้อยลง
แต่พอมาอายุ 25 เริ่มทำงาน ช่วงปีแรก ก็ยังโอเคอยู่ แต่เมื่อเร็วๆนี้มีการเปลี่ยนระบบ เปลี่ยนหัวหน้าซึ่งเป็นคนเข้มงวด อีกทั้งในแผนกที่อยู่คนน้อยอีก เพราะเขาลาออกไปเยอะ ทาง บ.ก็ไม่ยอมรับคนเพิ่ม ทำงานกันเป็นเกลียว
แต่วันนึง จขกท.เกิดอาการกำเริบขึ้นมาต้องเข้าให้น้ำเกลือที่ รพ.ไม่สามารถทำงานที่ได้รับมอบหมายได้ ทำให้แผนรวน พี่คนอื่นไม่ได้หยุดต้องมาทำงานแทน
พอวันต่อมาเข้าไปที่ทำงาน ก็ถูกพี่ๆในแผนกเมิน หัวหน้าก็เรียกไปพบ บอกให้เวลา 1 เดือน ในการปรับปรุงตัว แสดงให้เห็นถึงความตั้งใจในการทำงาน เพราะเกิดความไม่พอใจในแผนกที่จขกท.ลาป่วย จนเสียระบบงาน (แต่งานไม่เสียนะ) ไม่งั้นจะจัดให้ย้ายไปอยู่ในที่ๆเหมาะสม (ไม่รู้เหมือนกันว่าที่ไหน???)
ตอนนี้เบื่อมากๆ ไม่รู้จะต้องจัดการกับชีวิตยังไง กลัวย้ายที่ทำงานแต่อาการกำเริบก็โดนเหมือนเดิม รึป่าว ไม่รู้
ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะ ขอพื้นที่ระบายเท่านั้น เฮ้อ....
อาการป่วยจิตเวช รบกวนชีวิตงาน (ระบาย)
(ขออธิบายอาการ เวลาโรคกำเริบ จะรู้สึกใจสั่นหัวใจเต้นแรง อึดอัด แน่นหน้าอก หายใจไม่ทัน หรือหายไม่เต็มอิ่ม ขาสั่น มือสั่น มือเย็น บางคนจะมีอาการวิงเวียนหรือมึนศีรษะ ท้องไส้ปั่นป่วน หน้ามืดเหมือนจะเป็นลม โรคแพนิค จะเกิดที่ไหนเมื่อไรก็ได้และคาดเดาได้ยาก)
จนโตมายังไม่รู้หรอกว่าตัวเองป่วย คิดว่าท้องไส้ไม่ดี กินของผิดสำแดงแล้วก็อาเจียน คลื่นไส้ จนต้องเข้าให้น้ำเกลือโรงพยาบาลบ่อยๆ แต่หมอก็ไม่ได้ให้คำตอบชัดเจนว่าป่วยเป็นอะไร ส่วนมากจะบอกเป็นอาการโรคกระเพาะ เกือบทุกครั้ง จนเชื่อว่าตนเองมีปัญหาเรื่องทางเดินอาหาร
เวลาผ่านไป อาการเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ จนเป็นบ่อยมาก เดือนละ 3-5ครั้ง จากปีละครั้ง จขกท.เริ่มคิดได้แล้วว่ามันเป็นที่สมองเรารึเปล่า เครียดรึเปล่า เริ่มศึกษาจากอินเทอร์เน็ต ประกอบกับพี่สาวแท้ๆเองก็เป็นโรคแพนิคเหมือนกัน (เพราะถูกเลี้ยงมาเหมือนกัน)
เลยไปพบจิตแพทย์เมื่อ2ปีที่แล้ว
ปรากฎว่าเราอาการหนักกว่าพี่อีก เพราะเป็นพวกเก็บความรู้สึก ไม่ค่อยพูดและระบายออก จนเก็บกดสะสมมาเป็นความเครียดเลยเกิดอาการทางร่างกายแทน พอเข้ารับการรักษาได้ยามากินก็ดีขึ้นบ้าง อาการกำเริบน้อยลง
แต่พอมาอายุ 25 เริ่มทำงาน ช่วงปีแรก ก็ยังโอเคอยู่ แต่เมื่อเร็วๆนี้มีการเปลี่ยนระบบ เปลี่ยนหัวหน้าซึ่งเป็นคนเข้มงวด อีกทั้งในแผนกที่อยู่คนน้อยอีก เพราะเขาลาออกไปเยอะ ทาง บ.ก็ไม่ยอมรับคนเพิ่ม ทำงานกันเป็นเกลียว
แต่วันนึง จขกท.เกิดอาการกำเริบขึ้นมาต้องเข้าให้น้ำเกลือที่ รพ.ไม่สามารถทำงานที่ได้รับมอบหมายได้ ทำให้แผนรวน พี่คนอื่นไม่ได้หยุดต้องมาทำงานแทน
พอวันต่อมาเข้าไปที่ทำงาน ก็ถูกพี่ๆในแผนกเมิน หัวหน้าก็เรียกไปพบ บอกให้เวลา 1 เดือน ในการปรับปรุงตัว แสดงให้เห็นถึงความตั้งใจในการทำงาน เพราะเกิดความไม่พอใจในแผนกที่จขกท.ลาป่วย จนเสียระบบงาน (แต่งานไม่เสียนะ) ไม่งั้นจะจัดให้ย้ายไปอยู่ในที่ๆเหมาะสม (ไม่รู้เหมือนกันว่าที่ไหน???)
ตอนนี้เบื่อมากๆ ไม่รู้จะต้องจัดการกับชีวิตยังไง กลัวย้ายที่ทำงานแต่อาการกำเริบก็โดนเหมือนเดิม รึป่าว ไม่รู้
ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะ ขอพื้นที่ระบายเท่านั้น เฮ้อ....