เทวทูตที่รัก บทต้น
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=moonyforever&month=21-09-2012&group=24&gblog=1
บทที่ 14 เพลิงพิโรธ
http://pantip.com/topic/30592244
บทที่ 15 การพิพากษา
ราฟาเอลจ้องช่องแสงเหนือท้องฟ้าแน่วนิ่งเหมือนรอคอยใครบางคนให้ปรากฏกาย แต่หลังจากยืนอยู่ครู่ใหญ่ปล่องแสงนั้นยังคงว่างแปล่า แสดงว่ากองทัพของเหล่าเทวดากำลังรออะไรบางอย่าง และสิ่งนั้นคือบทลงโทษอันน่าสะพรึงกลัว ความวิตกทำให้เทวดาหนุ่มตัดสินใจออกไปเผชิญหน้ากับอัครเทวทูตที่กำลังลงมา ไม่ว่าเขาจะเป็นใครก็ตาม
“รออยู่ที่นี่”
เขาพูดกับน้ำทิพย์และกางปีกออกเหมือนจะโบยบินออกไปข้างนอกแต่หญิงสาวรีบคว้าชายเสื้อเขาไว้พร้อมกับถาม
“คุณจะไปไหน”
“ออกไปพบมิคาเอล ผมต้องอธิบายให้เขาเข้าใจว่าเมืองนี้ยังไม่ตกอยู่ในอำนาจของปิศาจ”
เทวดาหนุ่มขยับตัวอีกครั้งและมีสีหน้าลำบากใจเมื่อน้ำทิพย์ยังคงกำเสื้อเขาแน่นไม่ยอมปล่อย
“ฉันไปด้วย” เธอพูด “เผื่อพวกเขาไม่เชื่อคุณฉันจะได้ช่วยยืนยันด้วยอีกเสียง”
“แต่มันอันตรายเกินไป” ราฟาเอลแย้ง หญิงสาวสั่นศีรษะ
“ตอนถูกกฤตชัยจับตัวมายังน่ากลัวกว่านี้อีก” เธอเม้มปากและเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างขึงขัง “อีกอย่างมีคุณอยู่ด้วยฉันแน่ใจว่าต้องปลอดภัย”
หญิงสาวยืนกรานหนักแน่นขณะเดียวกันก็มองเทวดาหนุ่มเชิงอ้อนวอน เขาระบายลมหายใจออกมาเบาๆ
“มิคาเอลไม่เหมือนกับผม เขาไม่ฟังใครนอกจากพระเจ้า”
“งั้นฉันจะไม่พูดกับเขา แต่จะเล่าให้พระองค์ฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ท่านจะได้เข้าใจ” น้ำทิพย์พยายามหาข้ออ้างอย่างดื้อดึงพลางเบียดตัวแนบกายเทวดาหนุ่ม “พาฉันไปด้วยเถอะนะราฟาเอล”
หญิงสาวมองเขาด้วยสายตาแสดงความหมายอย่างเด่นชัดว่า อย่าทิ้งเธอไว้ตามลำพัง มันทำให้เทวดาหหนุ่มต้องใจอ่อน แม้จะไม่เห็นด้วยกับความคิดนี้ก็ตาม
“คุณไปในสภาพนี้ไม่ได้” เขาพูดพลางมองเสื้อผ้าหลุดรุ่ยของน้ำทิพย์ก่อนจะโบกมือเหนือตัวเธอหนึ่งครั้ง ชุดของหญิงสาวก็กลับคืนสู่สภาพเดิม เมื่อจัดการเครื่องแต่งกายเสร็จเรียบร้อยแล้วราฟาเอลจึงกล่าวเตือนอย่างเคร่งขรึม
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามขอให้อยู่ใกล้ๆผมเอาไว้ พึงรำลึกอยู่เสมอว่าเรากำลังออกไปยืนอยู่ท่ามกลางฝูงปิศาจและกองทัพเทวดาที่มีมิคาเอล แม่ทัพสูงสุดแห่งสวรรค์เป็นผู้นำ และเขาไม่เคยปรานีต่อใคร”
มือโอบรอบเอวน้ำทิพย์ขณะพูด เมื่อปีกของเขาโบกสะบัด ห้องของกฤตชัยก็กลายเป็นภาพพร่าเลือน หญิงสาวก็รู้สึกเหมือนตกลงวูบจากที่สูง แต่ก็เพียงประเดี๋ยวเดียวเท่านั้นเพราะเมื่อภาพรอบตัวแจ่มชัดขึ้น เธอจึงพบว่าตัวเองกำลังยืนอยู่บนลานคอนกรีตวงกลมขนาดใหญ่ซึ่งน่าจะเป็นลานจอดเฮลิคอปเตอร์บนชั้นสูงสุดของอาคารสักแห่ง
แม้จะสงสัยแต่น้ำทิพย์ก็ไม่คิดที่จะถาม เพราะเมื่อเงยหน้าขึ้นเธอก็พบกับสิ่งมหัศจรรย์ที่ไม่เคยคิดว่าชั่วชีวิตนี้จะได้เห็น
ปล่องแสงที่เห็นในตอนแรกขยายตัวกว้างขึ้น ผู้ที่เลื่อนลงมาชุดแรกเป็นทวดาร่างกายสูงใหญ่ประมาณสิบคน น้ำทิพย์เดาว่าพวกเขาน่าจะเป็นเพียงนักรบหรือองครักษ์เพราะเกราะที่สวมใส่เป็นสีเงิน ตรงกลางอกมีสัญลักษณ์อะไรบางอย่างคล้ายปีกนก เทวดาชุดนี้ตั้งแถวไล่ลงมาตามลำดับและตั้งท่าระวังตรงเหมือนรอรับคนสำคัญที่กำลังจะตามมา ซึ่งจะเป็นใครไม่ได้นอกจากมิคาเอล
เป็นไปตามคาด เมื่อร่างของเทวดาอีกคนปรากฏขึ้น น้ำทิพย์แทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเมื่อขณะจ้องผู้ที่กำลังเคลื่อนลงมา นอกจากจะมีร่างกายสูงใหญ่กำยำล่ำสันแล้วชุดเกราะของเขายังเป็นสีทองอร่าม ที่เด่นสะดุดตาเห็นจะเป็นสัญลักษณ์รูปกางเขนกับปีกนกที่สลักไว้อย่างวิจิตรบนเกราะช่วงอก เมื่อเสริมกับทิวธงที่เทวดาอีกกลุ่มถือตามมาทางด้านหลังแล้วหญิงสาวจึงมั่นใจว่าคนผู้นี้คืออัครเทวดานามมิคาเอล
เทวทูตผู้นี้ดูต่างจากราฟาเอลมาก แม้ใบหน้าจะดูงดงามแต่คางเหลี่ยมได้รูปทำให้เขาดูคมสันกล้าแกร่งสมชายชาตรี เรือนผมเหยียดตรงสีทองอร่ามดุจแสงอาทิตย์อรุณรุ่ง ร่างกายของเขานั้นก็สูงใหญ่กว่าเทวดาที่ยืนโดยรอบ ส่วนปีกแทบไม่ต้องพูดถึง มันทั้งใหญ่และกว้างกว่าปีกของเทวดาหนุ่มที่ยืนเคียงข้างเธอเกือบเท่าตัว
ยิ่งเคลื่อนลงมาใกล้หัวใจของน้ำทิพย์ก็ยิ่งเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น ตอนนี้เธออยากได้โน้ตบุคมาบันทึกรายละเอียดของอัครเทวดาตรงหน้า หรือแค่กระดาษกับดินสอสักแท่งก็ยังดี แต่ความปรีดาปราโมทย์ทั้งหลายก็มลายลงเมื่อราฟาเอลเตือน
“เขารู้ทุกอย่างที่คุณคิด”
เหมือนได้ยินคำพูดของเทวดาหนุ่ม มิคาเอลก้มศีรษะลงและจ้องเขาเขม็ง หญิงสาวจึงเพิ่งสังเกตเห็นว่าแม้จะมีสีฟ้าสดใสเหมือนกันแต่ดวงตาของเทวดาผู้นี้แตกต่างไปจากดวงตาของราฟาเอลอย่างสิ้นเชิง
สำหรับมนุษย์ ดวงตาคือสื่อแห่งอารมณ์ มันจะแสดงออกถึงความรู้สึกต่างๆไม่ว่าจะเป็นรัก เกลียด ชิงชังหรือเจ้าเล่ห์เพทุบาย ต่อให้เป็นคนที่มีความสามารถในการเก็บอารมณ์ ก็ไม่อาจปิดบังความรู้สึกทั้งหลายมิให้ฉายผ่านสายตาออกมาได้ แต่ดวงตาของมิคาเอลไม่ใช่เช่นนั้น
เพราะมันดูว่างเปล่า แน่วนิ่ง ไม่แสดงอารมณ์หรือความรู้สึกอะไรเลย
มันเป็นดวงเนตรที่สวยงามน่าหลงใหล แต่ปราศจากชีวิตดุจเดียวกับดวงตาของตุ๊กตา
เทวทูตที่รัก บทที่ 15 การพิพากษา
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=moonyforever&month=21-09-2012&group=24&gblog=1
บทที่ 14 เพลิงพิโรธ
http://pantip.com/topic/30592244
บทที่ 15 การพิพากษา
ราฟาเอลจ้องช่องแสงเหนือท้องฟ้าแน่วนิ่งเหมือนรอคอยใครบางคนให้ปรากฏกาย แต่หลังจากยืนอยู่ครู่ใหญ่ปล่องแสงนั้นยังคงว่างแปล่า แสดงว่ากองทัพของเหล่าเทวดากำลังรออะไรบางอย่าง และสิ่งนั้นคือบทลงโทษอันน่าสะพรึงกลัว ความวิตกทำให้เทวดาหนุ่มตัดสินใจออกไปเผชิญหน้ากับอัครเทวทูตที่กำลังลงมา ไม่ว่าเขาจะเป็นใครก็ตาม
“รออยู่ที่นี่”
เขาพูดกับน้ำทิพย์และกางปีกออกเหมือนจะโบยบินออกไปข้างนอกแต่หญิงสาวรีบคว้าชายเสื้อเขาไว้พร้อมกับถาม
“คุณจะไปไหน”
“ออกไปพบมิคาเอล ผมต้องอธิบายให้เขาเข้าใจว่าเมืองนี้ยังไม่ตกอยู่ในอำนาจของปิศาจ”
เทวดาหนุ่มขยับตัวอีกครั้งและมีสีหน้าลำบากใจเมื่อน้ำทิพย์ยังคงกำเสื้อเขาแน่นไม่ยอมปล่อย
“ฉันไปด้วย” เธอพูด “เผื่อพวกเขาไม่เชื่อคุณฉันจะได้ช่วยยืนยันด้วยอีกเสียง”
“แต่มันอันตรายเกินไป” ราฟาเอลแย้ง หญิงสาวสั่นศีรษะ
“ตอนถูกกฤตชัยจับตัวมายังน่ากลัวกว่านี้อีก” เธอเม้มปากและเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างขึงขัง “อีกอย่างมีคุณอยู่ด้วยฉันแน่ใจว่าต้องปลอดภัย”
หญิงสาวยืนกรานหนักแน่นขณะเดียวกันก็มองเทวดาหนุ่มเชิงอ้อนวอน เขาระบายลมหายใจออกมาเบาๆ
“มิคาเอลไม่เหมือนกับผม เขาไม่ฟังใครนอกจากพระเจ้า”
“งั้นฉันจะไม่พูดกับเขา แต่จะเล่าให้พระองค์ฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ท่านจะได้เข้าใจ” น้ำทิพย์พยายามหาข้ออ้างอย่างดื้อดึงพลางเบียดตัวแนบกายเทวดาหนุ่ม “พาฉันไปด้วยเถอะนะราฟาเอล”
หญิงสาวมองเขาด้วยสายตาแสดงความหมายอย่างเด่นชัดว่า อย่าทิ้งเธอไว้ตามลำพัง มันทำให้เทวดาหหนุ่มต้องใจอ่อน แม้จะไม่เห็นด้วยกับความคิดนี้ก็ตาม
“คุณไปในสภาพนี้ไม่ได้” เขาพูดพลางมองเสื้อผ้าหลุดรุ่ยของน้ำทิพย์ก่อนจะโบกมือเหนือตัวเธอหนึ่งครั้ง ชุดของหญิงสาวก็กลับคืนสู่สภาพเดิม เมื่อจัดการเครื่องแต่งกายเสร็จเรียบร้อยแล้วราฟาเอลจึงกล่าวเตือนอย่างเคร่งขรึม
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามขอให้อยู่ใกล้ๆผมเอาไว้ พึงรำลึกอยู่เสมอว่าเรากำลังออกไปยืนอยู่ท่ามกลางฝูงปิศาจและกองทัพเทวดาที่มีมิคาเอล แม่ทัพสูงสุดแห่งสวรรค์เป็นผู้นำ และเขาไม่เคยปรานีต่อใคร”
มือโอบรอบเอวน้ำทิพย์ขณะพูด เมื่อปีกของเขาโบกสะบัด ห้องของกฤตชัยก็กลายเป็นภาพพร่าเลือน หญิงสาวก็รู้สึกเหมือนตกลงวูบจากที่สูง แต่ก็เพียงประเดี๋ยวเดียวเท่านั้นเพราะเมื่อภาพรอบตัวแจ่มชัดขึ้น เธอจึงพบว่าตัวเองกำลังยืนอยู่บนลานคอนกรีตวงกลมขนาดใหญ่ซึ่งน่าจะเป็นลานจอดเฮลิคอปเตอร์บนชั้นสูงสุดของอาคารสักแห่ง
แม้จะสงสัยแต่น้ำทิพย์ก็ไม่คิดที่จะถาม เพราะเมื่อเงยหน้าขึ้นเธอก็พบกับสิ่งมหัศจรรย์ที่ไม่เคยคิดว่าชั่วชีวิตนี้จะได้เห็น
ปล่องแสงที่เห็นในตอนแรกขยายตัวกว้างขึ้น ผู้ที่เลื่อนลงมาชุดแรกเป็นทวดาร่างกายสูงใหญ่ประมาณสิบคน น้ำทิพย์เดาว่าพวกเขาน่าจะเป็นเพียงนักรบหรือองครักษ์เพราะเกราะที่สวมใส่เป็นสีเงิน ตรงกลางอกมีสัญลักษณ์อะไรบางอย่างคล้ายปีกนก เทวดาชุดนี้ตั้งแถวไล่ลงมาตามลำดับและตั้งท่าระวังตรงเหมือนรอรับคนสำคัญที่กำลังจะตามมา ซึ่งจะเป็นใครไม่ได้นอกจากมิคาเอล
เป็นไปตามคาด เมื่อร่างของเทวดาอีกคนปรากฏขึ้น น้ำทิพย์แทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเมื่อขณะจ้องผู้ที่กำลังเคลื่อนลงมา นอกจากจะมีร่างกายสูงใหญ่กำยำล่ำสันแล้วชุดเกราะของเขายังเป็นสีทองอร่าม ที่เด่นสะดุดตาเห็นจะเป็นสัญลักษณ์รูปกางเขนกับปีกนกที่สลักไว้อย่างวิจิตรบนเกราะช่วงอก เมื่อเสริมกับทิวธงที่เทวดาอีกกลุ่มถือตามมาทางด้านหลังแล้วหญิงสาวจึงมั่นใจว่าคนผู้นี้คืออัครเทวดานามมิคาเอล
เทวทูตผู้นี้ดูต่างจากราฟาเอลมาก แม้ใบหน้าจะดูงดงามแต่คางเหลี่ยมได้รูปทำให้เขาดูคมสันกล้าแกร่งสมชายชาตรี เรือนผมเหยียดตรงสีทองอร่ามดุจแสงอาทิตย์อรุณรุ่ง ร่างกายของเขานั้นก็สูงใหญ่กว่าเทวดาที่ยืนโดยรอบ ส่วนปีกแทบไม่ต้องพูดถึง มันทั้งใหญ่และกว้างกว่าปีกของเทวดาหนุ่มที่ยืนเคียงข้างเธอเกือบเท่าตัว
ยิ่งเคลื่อนลงมาใกล้หัวใจของน้ำทิพย์ก็ยิ่งเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น ตอนนี้เธออยากได้โน้ตบุคมาบันทึกรายละเอียดของอัครเทวดาตรงหน้า หรือแค่กระดาษกับดินสอสักแท่งก็ยังดี แต่ความปรีดาปราโมทย์ทั้งหลายก็มลายลงเมื่อราฟาเอลเตือน
“เขารู้ทุกอย่างที่คุณคิด”
เหมือนได้ยินคำพูดของเทวดาหนุ่ม มิคาเอลก้มศีรษะลงและจ้องเขาเขม็ง หญิงสาวจึงเพิ่งสังเกตเห็นว่าแม้จะมีสีฟ้าสดใสเหมือนกันแต่ดวงตาของเทวดาผู้นี้แตกต่างไปจากดวงตาของราฟาเอลอย่างสิ้นเชิง
สำหรับมนุษย์ ดวงตาคือสื่อแห่งอารมณ์ มันจะแสดงออกถึงความรู้สึกต่างๆไม่ว่าจะเป็นรัก เกลียด ชิงชังหรือเจ้าเล่ห์เพทุบาย ต่อให้เป็นคนที่มีความสามารถในการเก็บอารมณ์ ก็ไม่อาจปิดบังความรู้สึกทั้งหลายมิให้ฉายผ่านสายตาออกมาได้ แต่ดวงตาของมิคาเอลไม่ใช่เช่นนั้น
เพราะมันดูว่างเปล่า แน่วนิ่ง ไม่แสดงอารมณ์หรือความรู้สึกอะไรเลย
มันเป็นดวงเนตรที่สวยงามน่าหลงใหล แต่ปราศจากชีวิตดุจเดียวกับดวงตาของตุ๊กตา