จะทนได้มั้ย ถ้าเคยอยู่กับครอบครัวมาตลอด แล้วจู่ๆต้องมาใช้ชีวิตอยู่คนเดียว

กระทู้คำถาม
ชีวิตตั้งแต่เกิดจนอายุจะ 40  เราอยู่กับครอบครัวที่มีพ่อแม่ที่ประเสริฐมากๆ เป็นครอบครัวอบอุ่น แต่เราเป็นลูกคนเดียว ญาติน้อย และเราไม่ค่อยเป็นมนุษย์ปาร์ตี้สังสรรค์  ชอบอยู่กับบ้านมากกว่า  เลยทำให้เพื่อนน้อยมากไปด้วย

เมื่อก่อนไม่เคยคิดเรื่องนี้ เพราะถึงแม้เราจะโสด แต่เราก็อยู่ในบ้านที่มีพ่อแม่อยู่ด้วยตลอดเวลา ทำให้ไม่รู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยวหรือขาดอะไร หน้าที่การงานประสบความสำเร็จดี ดูแลตัวเองได้แบบสบายๆ

มาวันนี้นั่งมองพ่อแม่อายุ 70 กว่า  พ่อดูแก่ไปเยอะ ^^!  แม่ดูจะเป็นหวัดบ่อยขึ้น -__-!   เลยนั่งนึกอนาคตตัวเองดู ว่าเมื่อถึงวันที่เราต้องอยู่โดยไม่มีท่านทั้งสองอีกต่อไป......เราจะอยู่ได้มั้ย  เราจะทนได้มั้ย   ครอบครัวของเราเป็นสิ่งที่เรารู้สึกว่าไม่มีอะไรมาทดแทนได้

เราเคยมีแฟนมาหลาย generation และเราพบว่าเรายังไม่เจอผู้ชายที่รักเรามากพอที่จะดูแลและอยู่เคียงข้างไปตลอดชีวิตของเรา  (แปลง่ายๆว่าสุดท้ายเขาก็เลิกกับเราไปนั่นแหละ =P )

คนที่ใช้ชีวิต "ลำพัง" มาตั้งแต่ต้นอาจจะชินกับการใช้ชีวิตอยู่คนเดียว (คงเป็นเพราะผ่านช่วงเวลาที่ต้องปรับตัวมาเยอะ)  ปัญหาคือ เราดันอยู่กับครอบครัวอบอุ่นมานานจนไม่รู้ว่าวันนึงเมื่อสิ่งนี้ผ่านไป เราจะปรับตัวปรับใจยอมรับและผ่านชีวิตช่วงนั้นมาได้ยังงัย  ประมาณว่ากลับบ้านมาเจอแต่ความว่างเปล่า  ตื่นมาตอนเช้าไม่เจอใคร  แต่งตัวไปทำงานไม่มีคนคอยมาอวยพรอยู่ข้างรถ "เจริญๆนะลูกนะ"

เราอยากรู้ว่า เราจะผ่านมันไปได้ยังงัย.....ช่วยบอกเราที
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่