วันนี้ฉันมีเรื่องมาเล่าสู้กันฟัง พร้อมกับแลกเปลี่ยนความคิดกันนะ

กระทู้สนทนา
เรามาไม่ผิดห้องหรอกนะ เพราะห้องนี่ มีสาว ๆ ที่ดูแลตัวอย่าง อยากมากมาย

เรามีเรื่องเล่า.... ถ้าหลายคนได้อ่าน คงบอกว่า หยุดเถอะ เหนื่อยเปล่า ..เราอยากบอกว่า พยายาม อยู่คะ

เริ่มเลยนะค่ะ...

เรารู้สึกดี ๆ กับคนคนหนึ่ง เราคุยกันทุกวัน ผ่านมาก็เก้าเดือนแล้ว เราได้บอกความรู้สึกของเราออกไป ว่า เรารู้สึกดี ๆ กับคุณนะ
เรามาดูแลกันและกันไหม....คำตอบ ไม่มี แต่ยังคง คุยกันเรื่อยมา โดยฉันเอง จะเป็นคนโทรหาทุกวัน ในเวลาเดิม ๆ จนกระทั่งทุกวันนี้

แต่เหตุเกิด ที่สุดแสนที่ใครได้รับรู้ ก็คงบอกว่าทนทำไม ทำไมต้องทน ..เราตอบตัวเองไม่ได้ ...ว่าทนทำไม

เวลาเราทะเลาะกัน ไม่ว่าด้วยเรื่องอะไร ก็ตาม เขาจะไล่ บอก ไม่ต้องโทรมาอีก อยากอยู่คนเดียว ไปไหนก็ไป ไม่มีอะไรลึกซึ้งมากกว่าการคุยและการกินข้าวกัน  ...รู้สึกเสียใจ และ รู้สึก ตัวเอง ว่า ทำไม โง่จัง ให้เขาไล่อยู่ได้

ตอนนี้ เขาตกงาน ไม่มีงานทำ เราให้กำลังใจเขาตลอด ช่วยเขาหางาน เขาบอก อยู่เฉย ๆ ได้ ไหม ...โอ้ว ฉันทำอะไร ไม่เคยถูกเลย

ถ้ามองกันด้วยภายนอก เรามีดีกว่าเขาทุกอย่าง หน้าที่การงานเราไปไกลละ เงินเดือน ต่างกัน หลายเท่าละ และอายุ ของฉันก็ต่างกับเขาเช่นกัน 3 ปี เช่นมากกว่าเขาคะ บุคคลิก เราตัวเล็ก แต่ ภายนอกนี้ ไม่ได้มีความสำคัญอะไร สำหรับ ฉัน ฉันต้องการเพียง คนดูแลกันและกัน

เพื่อหญิง ห้องแป้งคะ ฉันอยากหลุดพ้นคะ ฉันโตเกินกว่า จะไป ห้องสยามคะ และ ฉันก็ชอบห้องแป้งคะ

หรือ ฉันจะพยายามต่อไป เพื่อให้เขา เห็นว่าค่าของฉัน เพื่อนห้องแป้งคะ ถ้าเป็นคน หยุด หรือ เดินต่อ

บางที ฉันคิดคนเดียว ก็เข้าข้างตัวเองมากไป ฉันจึงได้ มาขอ แบ่ง ความคิดเห็นจากเพื่อน ๆ ห้องแป้งคะ

ขอบคุณล่วงหน้านะค่ะ

ปล. ที่เลือกแท็ก ลดความอ้วน เพราะว่า ชอบ ผู้หญิง ที่พยายาม ลดความอ้วน เพราะเขาเหล่านั้น มีความพยายาม ฉันชอบความพยายาม คะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่