โดนไล่บ่อยจนวันนี้ไม่อยากจะทนแล้ว ในชีวิตไม่มีอะไรเลย หมด

"อยู่จนกว่าจะทนไม่ไหว" คือเพลงที่อิงชีวิตจริงมากที่สุด
ในวันที่โดนไล่ และ ใช้คำว่า "เดินออกไปเถอะ" , "พอ", "มันไม่ใช่ปัญหาของฉัน"

กับคนที่เป็นจุดศูนย์กลางของทุกอย่าง ไม่เคยปรับเลย เป็นตัวเอง 100% ไม่คิดถึงสนใจคนรอบข้างแม้แต่พ่อแม่ตัวเอง
เราทนมา 904วัน เจอทุกรูปแบบ ปรับทุกอย่าง แต่ก็ไม่ดี

พอวันนี้เจอคำพวกนั้น ก็ตกตะกอนได้ว่า " เราควรเดินออกไปแล้วจริงๆ"
เราไม่มีอะไรสักอย่าง เงินเก็บ ทุกอย่าง มีแค่แมว 4ตัว ที่จะทำให้เราเดินหน้าต่อไปได้

เราเอาอนาคตมาลงทุนที่นี่ แต่วันที่เราโดนไล่เราไม่มีอะไรเลย ต้องไปแต่ตัว
เกิดคำถามในหัว จะเอายังไงต่อ ไปยังไงดีนะ

ถ้าสงสับทำไมไม่กลับบ้านตัวเอง เราตัวคนเดียวค่ะ แม่แก่เเล้ว คงต้องทำงานดูแลแม่ต่อไป
แต่....จะไปยังไง