3 ครั้ง ที่ผมอกหักจากผู้หญิง 1 คน (ครั้งที่สาม)

(ครั้งแรก)  --> http://pantip.com/topic/30555700
(ครั้งที่สอง)  -->http://pantip.com/topic/30557767

หลังจากที่เธอขอให้เราหยุดคุยกัน วันรุ่งขึ้นผมก็ใช้ความพยายามอย่างหนัก(มากกกก)  ที่ต้องคอยห้ามตัวเองที่จะไม่ติดต่อกับเธอ ผมบรรยายความรู้สึกไม่ถูก วันนั้นผมไม่รู้จะไปนั่งที่มุมไหนของบ้านดี  ไม่รู้จะทำอะไรก่ิอนดี  ไม่รู้ว่าจะนอนหรือจะนั่งดี  ไม่รู้ว่าจะกินหรือไม่กินดี  ใจผมว้าวุ่นไปหมด  เกือบจะหมดวันแล้วที่เราไม่ได้ติดต่อกันเลย  แต่แล้วความอัดอั่นมันก็ระเบิดออกมา แบบไม่เหลือชิ้นดี  คืนเดียวกันนั้นเอง เราสองคนก็ได้คุยกันอีกครั้งและก็ทำให้ผมได้รู้ว่าเธอเองก็เป็นเหมือนกัน  เราทั้งสองต่างคนต่างรู้ดีว่ามันไม่ค่อยถูกต้องนัก แต่ก็ด้วยความความคิดถึงที่ผมมี มันมากเกินที่ผมจะห้ามใจได้ ผมคิดแค่เพียงว่า ขอได้คอยดูแลเธออยู่ห่างๆ อยู่เพื่อให้เธออุ่นใจ  อยากคอยอยู่ร่วมเผชิญเรื่องราวต่างๆ อยากให้เธอรู้ว่าผมไม่มีวันทิ้งเธอไป

ช่วงเวลาดีดีเกิดอีกครั้ง เราทั้งสองรู้สึกดีต่อกัน แม้เราจะไม่ได้เป็นแฟนกัน  แต่ก็เป็นสุขที่ใจที่เรายังมีโอกาศได้คุยกัน ผมได้ดูแลคอยห่วงใยเธออย่างที่ใจผมอยากทำ เธอเองก็วางตัวดีครับผมชื่นชม

วันวาเลนไทน์มาถึง ผมได้มีโอกาสได้ชวนเธอไปทานข้าวหลังเลิกงาน หลังจากทานข้าวกันเสร็จ นี่เป็นประโยคที่ผมคุยกับเธอ
(ผมสมมุติว่าเธอชื่อ M ส่วนผมชื่อ P)

ผม:  น้อง M ครับ...  พี่ P ขอหนึ่งวันได้ไหม?
       ขอสมมุติสักหนึ่งวัน..  สมมุติว่าน้อง M ยังไม่แฟนได้มัย?
เธอ: (ทำหน้างงๆ) ทำไมหรอค่ะ?
ผม:  (มือสั่นตอบไม่ถูก) ได้ไหมล่ะคับ?
เธอ:  ค่ะ (ยังคงหน้างงๆอยู่)
ผม:   ถ้าอย่างนั้นวันนี้ พี่ P ขอน้อง M เป็นแฟนนะครับ
เธอ:  (ยังคงหน้างงๆอยู่) แล้วยังไงค่ะ?
ผม:   (มือสั่น ไปต่อไม่ถูก) (ยิ้ม)  ก็.. ไม่ทำไมคับ
เธอ:  (ยิ้ม)  (เหมือนจะหายงงแล้ว)  ได้ค่ะ (+เขิน)
ผม:  (ดึงเธอมากอด แล้วจูบที่หน้าผากเธอเบาๆ)

จากนั้นเราก็นั่งคุยกันพักนึง ก่อนจะให้เธอกลับไปพักผ่อน (เราขับรถกันมาคนละคัน) ที่จริงผมตั้งใจจะบอกเลิกเธอก่อนเที่ยงคืนของวันนั้น เพราะรู้ดีว่าถ้าข้ามวันไปแล้วตื่นขึ้นมา เรื่องสมมุติของผมก็จะหายไปทุกอย่างก็จะกลับมาที่ความจริงอยู่ดี  แต่ผมก็ไม่กล้าเอ่ยคำที่จะทำให้เธอรู้สึกไม่ดีออกมา(ผมคิดเองเอ่อเองอยู่คนเดียว ไม่รู้หรอกว่าจริงๆเธอจะรู้สึกอย่างไร) คืนนั้นผมนั่งแชทกับเธอจนต่างคนต่างง่วง มีคำพูดหนึ่งจากเธอที่ยังคงดังก้องอยู่ในใจตลอดมา "นอนพักผ่อนได้แล้วนะ คุณแฟน" ผมรู้ดีว่ามันเป็นเพียงเรื่องสมมุติ แต่...  ความรู้สึกในใจของผม มันเป็นของจริงครับ

ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับความจริงเหมือนเดิม  เรื่องสมมุติหายไปแล้ว แต่ความรักที่ผมมีให้เธอยังคงเปี่ยมล้นเหมือนเดิม

วันเวลาผ่านไปพาเราสองคนไปในที่ต่างๆ เรื่องราวต่างๆ จนกระทั่งวันหนึ่ง ที่บ้านของแฟนเธอมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น  ทำให้ทุกๆวันหลังเลิกงานในช่วงหนึ่งอาทิตย์นี้ เธอต้องคอยไปช่วยงานที่บ้านของแฟนเธอ จนเธอต้องกลับบ้านดึกมากทุกๆคืน

ด้วยความเป็นห่วงที่เธอต้องขับรถกลับบ้านตอนดึกๆคนเดียว  ทุกๆคืนผมจึงรอให้เธอถึงบ้านก่อนเสมอ ก่อนที่ผมจะล้มตัวลงนอนได้ ช่วงนั้นผมสังเกตุได้ชัดเจน ว่าเธอคุยกับผมน้อยลงไปมาก  รู้สึกได้ทันทีว่ามีบ้างอย่างไม่ปกติเกิดขึ้น แต่ก็ยังคอยเป็นห่วงและเป็นกำลังใจ เพราะรู้ว่าเธอคงจะเหนื่อย  จนกระทั่งเหตุการณ์ที่บ้านของแฟนเธอจบลง เธอเปิดใจคุยกับผมว่า  ตอนนี้เธอเองก็รู้ตัวแล้วว่าเธอก็รักผมเช่นกัน แต่เธอรู้สึกไม่อยากทำผิดต่อแฟนของเธอ   ผมเข้าใจความรู้สึกของเธอเป็นอย่างดี เพราะเธอกับเขาคบกันมาก่อนอยู่แล้ว  ผมรู้สึกว่า ผมคงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้เธอสบายใจ ผมตัดสินใจที่จะเดินออกมาเพื่อให้เธอไม่ต้องลำบากใจ  แต่ก่อนจะเดินออกมา ผมขอกับเธอว่าแม้เราจะไม่ได้คุยกันเหมือนเดิม แต่ขอให้ผมได้คอยดูแลเธออยู่ห่างๆ คอยห่วงใยเธอ จนกว่าจะหมดเวลาของผม

แม้ตอนนี้ผมจะยังได้คอยแอบดูแล คอยห่วงใยเธอ แต่ก็รู้ดีว่าวันนึงก็คงจะหมดเวลาของผม วันนึงเธอก็คงไม่ต้องการผมอีกต่อไป  วันนึงเธอก็คงต้องแต่งงานไปกับแฟนของเธอ ผมไม่ได้เสียใจที่เธอต้องเลือกแฟนของเธอ  แต่ผมเสียใจที่ไม่ได้เป็นคนพาเธอไปเจอสิ่งดีดี  พาเธอไปมีชีวิตที่ดี อย่างที่ใจผมอยากทำ  เสียใจที่ผมไม่ได้เป็นคนดูแลเธอไป จนแก่จนเฒ่า

"นี่เป็นครั้งที่สาม ที่ผมอกหักจากเธอ"

"ผมอยากเห็นเธอมีความสุขครับ"  
"ผมรักเธอ"