(ครั้งแรก) -->
http://pantip.com/topic/30555700
จะด้วยอะไรดลใจก็ไม่ทราบ ซึ่งผมเองก็อธิบายไม่ถูก แม้จะรู้ว่าเธอมีแฟนอยู่แล้ว แต่ผมก็ยังอยากคุยกับเธอ
ในช่วงเวลาไม่นานเท่าไหร่นั้น ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็รู้สึกสนิทกับเธอเข้าแล้ว ผมไม่รู้ต้องใช้คำว่าอะไร "ราวกับชะตาเราต้องกัน" เป็นคำเดียวที่ผมนึกออก มีเสียงหัวเราะ มีรอยยิ้ม มีความสนุก มีความรู้สึกดีดีมากมาย ในทุกๆครั้งที่เราได้คุยกัน เธอไม่ได้ทำอะไรให้ผม แต่เป็นผมต่างหากที่รู้สึกอยากทำสิ่งดีดีให้เธอ อธิบายไม่ถูกว่าทำไม รู้แต่ใจผมมันอยากทำแบบนั้น
เราสองคนได้คุยกันมากขึ้นๆ โดยเริ่มจากช่วงเวลางานผ่านการแชทจาก facebook พัฒนาจนกลายเป็นได้แชทกันผ่านโปรแกรม Line
เรามีโอกาสได้เจอกันบ้าง แต่ก็เป็นช่วงเวลาสั้นๆ จนผมจึงตัดสินใจชวนเธอไปไหว้พระในวันหยุด นั่นเป็นครั้งแรกที่เราได้เจอกันอย่างเป็นทางการ ผมพาเธอไปไหว้เจ้าแม่กวนอิมที่เกาะลอย ที่ชลบุรี แล้วต่อด้วยไหว้เจ้าแม่เขาสามมุขที่บางแสน แล้วแวะกินข้าวกันที่ริมทะเล ก่อนกลับ
ผมไม่รู้หรอกว่าเธอรู้สึกอย่างไรบ้าง แต่ใจผมบอกผมว่าอยากให้เธอมีความสุขครับ อยากทำให้เธอได้ยิ้ม วันนั้นผมทำให้เธอยิ้ม ทำให้เธอได้หัวเราะบ่อยๆ ^ ^
จากวันนั้นมาเราสองคนได้เจอกันบ่อยขึ้น ได้แชทกันแทบจะตลอดเวลา จนบางครั้งผมเองยังแอบลืมตัวไปว่าเธอเองมีแฟนอยู่แล้ว
ผมรู้มาว่าเธอไม่ชอบดื่มนม แต่ชอบน้ำเต้าหู้ ดังนั้นทุกๆเช้าผมมักจะแวะซื้อน้ำเต้าหู้กับอาหารเบาๆให้เธอได้กินตอนเช้าๆ ผมรู้ว่าเธอเกรงใจ แต่ผมก็ทำอย่างนี้เป็นประจำแทบจะไม่เคยขาด เพียงเพราะอยากให้เธอท้องอิ่มเพื่อที่จะได้มีแรงสู้กับงาน เราสองคนจึงได้เจอกันทุกๆเช้าที่ลานจอดรถของตึก ก่อนจะเข้างาน แม้จะเป็นช่วงเวลาแว๊บๆแต่ก็เป็นช่วงเวลาที่ทุกๆวันผมเฝ้ารอ
ผมจำไม่ได้ว่าเธอเข้ามาอยู่ในใจผมตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่คืนนั้นในคืนวันเกิดของผม หลังจากที่ผมพาเธอไปกินข้าวที่บางแสน2 (บางปู) ผมได้บอกให้เธอรู้ว่าผม "รักเธอ" ในคืนนั้น ผมไม่ได้ต้องการคำตอบอะไรจากเธอ เพียงแค่อยากบอกสิ่งที่ใจผมรู้สึกต่อเธอ เธอรับฟังผมทุกคำทุกประโยค และกล่าวขอบคุณผมในความรู้สึกดีดีที่ผมมีให้เธอมาตลอด เธอให้ของขวัญวันเกิดผมมาเป็นตุ๊กตาเสียบโทรศัพท์น่ารักๆ ผมตั้งชื่อมันว่า "กัสจัง" ^ ^
ผมโขมยจูบเธอที่หน้าผากเบาๆ 1 ครั้ง ก่อนพาเธอไปส่งที่บ้าน ผมรู้ว่าไม่ดี แต่ผมก็ทำด้วยความเอ็นดู เพื่ออยากทำให้เธออบอุ่น
ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ ผมได้ทำสิ่งดีดี ได้มอบความรู้สึกดีดีให้เธอ อย่างที่ผมอยากทำจริงๆ ทุกๆความรู้สึกออกมาจากใจจริงๆ ของผม
เย็นวันหนึ่งเธอหายไปนานแบบผิดปกติจนผมเป็นห่วงเธอมาก แต่แล้วเธอก็ติดต่อมาแล้วเล่าให้ฟังว่า เธอมีปัญหากับแฟนของเธอและคงจะต้องเลิกกับแฟน ผมยังไม่ท้นตั้งสติได้ เธอก็บอกต่อว่า แต่เธอเองก็คงต้องเลิกคุยกับผมด้วยเหมือนกัน ผมทำอะไรไม่ถูกกับเหตุการณ์ตอนนั้น แต่ก็ยอมทำตามที่เธอต้องการ เพียงเพื่ออยากทำให้เธอสบายใจ แต่สุดท้ายผมก็หยุดคุยกับเธอไม่ได้ ผมรู้สึกเสียใจที่เห็นเธอต้องเสียใจ พยายามใช้เวลาช่วงนั้นเพื่อคอยให้กำลังใจเธอ ผมแอบคิดในใจว่าหรือนี่จะเป็นโอกาสของผม เเต่ก็ไม่กล้าคิดอะไรมากเพราะเธอยังอยู่ในห่วงเวลาที่เสียใจอยู่ มันน่าละอายมากกว่าถ้าผมจะฉวยโอกาส แต่ก็อยากอยู่เพื่อคอยปลอบใจ
ในใจผมรู้ดีว่าเรื่องระหว่างเธอกับแฟนของเธอคงยังไม่จบเพียงเท่านี้ แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ สุดท้ายเธอก็แจ้งข่าวกับผมว่า เธอตกลงจะกลับไปคบกับแฟนเธอเหมือนเดิม
แม้โอกาศที่ผมเคยแอบคิด จะหายแว๊บไปตรงนั้น แต่ผมก็ยิ้มให้กับเธอด้วยความยินดี และยังรู้สึกเป็นกำลังใจให้เธอในทุกๆเรื่องอยู่เหมือนเดิม
สุดท้ายเธอบอกผมว่า เราคงต้องหยุดคุยกัน ซึ่งเธอเองก็เสียใจ เพราะเธอเองก็มีความรู้สึกดีดีต่อผมมากขึ้นๆ ผมบรรยายความรู้สึกของผมไม่ถูก แต่ก็รับปากยอมทำตามเพราะอยากทำให้เธอสบายใจ ทั้งๆที่ใจผมร้องเรียกหาแต่เธอ ในใจขอเพียงแค่ได้คอยอยู่ดูแลเธอ เวลาที่เธอเป็นทุกข์ขอเพียงแค่ได้คอยทำให้เธอยิ้มได้คอยทำให้เธอหัวเราะ ให้เธอสบายใจ ผมก็สุขใจแล้ว นั่นคือสิ่งที่ใจผมรู้สึก แต่ผมไม่ได้บอกเธอไปเช่นนั้น ได้แต่เก็บไว้ในใจเงียบๆ
"นี่เป็นครั้งสอง ที่ผมอกหักจากเธอ"
3 ครั้ง ที่ผมอกหักจากผู้หญิง 1 คน (ครั้งที่สอง)
จะด้วยอะไรดลใจก็ไม่ทราบ ซึ่งผมเองก็อธิบายไม่ถูก แม้จะรู้ว่าเธอมีแฟนอยู่แล้ว แต่ผมก็ยังอยากคุยกับเธอ
ในช่วงเวลาไม่นานเท่าไหร่นั้น ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็รู้สึกสนิทกับเธอเข้าแล้ว ผมไม่รู้ต้องใช้คำว่าอะไร "ราวกับชะตาเราต้องกัน" เป็นคำเดียวที่ผมนึกออก มีเสียงหัวเราะ มีรอยยิ้ม มีความสนุก มีความรู้สึกดีดีมากมาย ในทุกๆครั้งที่เราได้คุยกัน เธอไม่ได้ทำอะไรให้ผม แต่เป็นผมต่างหากที่รู้สึกอยากทำสิ่งดีดีให้เธอ อธิบายไม่ถูกว่าทำไม รู้แต่ใจผมมันอยากทำแบบนั้น
เราสองคนได้คุยกันมากขึ้นๆ โดยเริ่มจากช่วงเวลางานผ่านการแชทจาก facebook พัฒนาจนกลายเป็นได้แชทกันผ่านโปรแกรม Line
เรามีโอกาสได้เจอกันบ้าง แต่ก็เป็นช่วงเวลาสั้นๆ จนผมจึงตัดสินใจชวนเธอไปไหว้พระในวันหยุด นั่นเป็นครั้งแรกที่เราได้เจอกันอย่างเป็นทางการ ผมพาเธอไปไหว้เจ้าแม่กวนอิมที่เกาะลอย ที่ชลบุรี แล้วต่อด้วยไหว้เจ้าแม่เขาสามมุขที่บางแสน แล้วแวะกินข้าวกันที่ริมทะเล ก่อนกลับ
ผมไม่รู้หรอกว่าเธอรู้สึกอย่างไรบ้าง แต่ใจผมบอกผมว่าอยากให้เธอมีความสุขครับ อยากทำให้เธอได้ยิ้ม วันนั้นผมทำให้เธอยิ้ม ทำให้เธอได้หัวเราะบ่อยๆ ^ ^
จากวันนั้นมาเราสองคนได้เจอกันบ่อยขึ้น ได้แชทกันแทบจะตลอดเวลา จนบางครั้งผมเองยังแอบลืมตัวไปว่าเธอเองมีแฟนอยู่แล้ว
ผมรู้มาว่าเธอไม่ชอบดื่มนม แต่ชอบน้ำเต้าหู้ ดังนั้นทุกๆเช้าผมมักจะแวะซื้อน้ำเต้าหู้กับอาหารเบาๆให้เธอได้กินตอนเช้าๆ ผมรู้ว่าเธอเกรงใจ แต่ผมก็ทำอย่างนี้เป็นประจำแทบจะไม่เคยขาด เพียงเพราะอยากให้เธอท้องอิ่มเพื่อที่จะได้มีแรงสู้กับงาน เราสองคนจึงได้เจอกันทุกๆเช้าที่ลานจอดรถของตึก ก่อนจะเข้างาน แม้จะเป็นช่วงเวลาแว๊บๆแต่ก็เป็นช่วงเวลาที่ทุกๆวันผมเฝ้ารอ
ผมจำไม่ได้ว่าเธอเข้ามาอยู่ในใจผมตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่คืนนั้นในคืนวันเกิดของผม หลังจากที่ผมพาเธอไปกินข้าวที่บางแสน2 (บางปู) ผมได้บอกให้เธอรู้ว่าผม "รักเธอ" ในคืนนั้น ผมไม่ได้ต้องการคำตอบอะไรจากเธอ เพียงแค่อยากบอกสิ่งที่ใจผมรู้สึกต่อเธอ เธอรับฟังผมทุกคำทุกประโยค และกล่าวขอบคุณผมในความรู้สึกดีดีที่ผมมีให้เธอมาตลอด เธอให้ของขวัญวันเกิดผมมาเป็นตุ๊กตาเสียบโทรศัพท์น่ารักๆ ผมตั้งชื่อมันว่า "กัสจัง" ^ ^
ผมโขมยจูบเธอที่หน้าผากเบาๆ 1 ครั้ง ก่อนพาเธอไปส่งที่บ้าน ผมรู้ว่าไม่ดี แต่ผมก็ทำด้วยความเอ็นดู เพื่ออยากทำให้เธออบอุ่น
ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ ผมได้ทำสิ่งดีดี ได้มอบความรู้สึกดีดีให้เธอ อย่างที่ผมอยากทำจริงๆ ทุกๆความรู้สึกออกมาจากใจจริงๆ ของผม
เย็นวันหนึ่งเธอหายไปนานแบบผิดปกติจนผมเป็นห่วงเธอมาก แต่แล้วเธอก็ติดต่อมาแล้วเล่าให้ฟังว่า เธอมีปัญหากับแฟนของเธอและคงจะต้องเลิกกับแฟน ผมยังไม่ท้นตั้งสติได้ เธอก็บอกต่อว่า แต่เธอเองก็คงต้องเลิกคุยกับผมด้วยเหมือนกัน ผมทำอะไรไม่ถูกกับเหตุการณ์ตอนนั้น แต่ก็ยอมทำตามที่เธอต้องการ เพียงเพื่ออยากทำให้เธอสบายใจ แต่สุดท้ายผมก็หยุดคุยกับเธอไม่ได้ ผมรู้สึกเสียใจที่เห็นเธอต้องเสียใจ พยายามใช้เวลาช่วงนั้นเพื่อคอยให้กำลังใจเธอ ผมแอบคิดในใจว่าหรือนี่จะเป็นโอกาสของผม เเต่ก็ไม่กล้าคิดอะไรมากเพราะเธอยังอยู่ในห่วงเวลาที่เสียใจอยู่ มันน่าละอายมากกว่าถ้าผมจะฉวยโอกาส แต่ก็อยากอยู่เพื่อคอยปลอบใจ
ในใจผมรู้ดีว่าเรื่องระหว่างเธอกับแฟนของเธอคงยังไม่จบเพียงเท่านี้ แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ สุดท้ายเธอก็แจ้งข่าวกับผมว่า เธอตกลงจะกลับไปคบกับแฟนเธอเหมือนเดิม
แม้โอกาศที่ผมเคยแอบคิด จะหายแว๊บไปตรงนั้น แต่ผมก็ยิ้มให้กับเธอด้วยความยินดี และยังรู้สึกเป็นกำลังใจให้เธอในทุกๆเรื่องอยู่เหมือนเดิม
สุดท้ายเธอบอกผมว่า เราคงต้องหยุดคุยกัน ซึ่งเธอเองก็เสียใจ เพราะเธอเองก็มีความรู้สึกดีดีต่อผมมากขึ้นๆ ผมบรรยายความรู้สึกของผมไม่ถูก แต่ก็รับปากยอมทำตามเพราะอยากทำให้เธอสบายใจ ทั้งๆที่ใจผมร้องเรียกหาแต่เธอ ในใจขอเพียงแค่ได้คอยอยู่ดูแลเธอ เวลาที่เธอเป็นทุกข์ขอเพียงแค่ได้คอยทำให้เธอยิ้มได้คอยทำให้เธอหัวเราะ ให้เธอสบายใจ ผมก็สุขใจแล้ว นั่นคือสิ่งที่ใจผมรู้สึก แต่ผมไม่ได้บอกเธอไปเช่นนั้น ได้แต่เก็บไว้ในใจเงียบๆ
"นี่เป็นครั้งสอง ที่ผมอกหักจากเธอ"