การ์ตูนแก๊กที่ผมนึกถึงก็ยังขำมาจนทุกวันนี้ ...ขำเหมือนผมไหมครับ

สวัสดีครับเพื่อน ๆ ชาวพันทิป! ​เพิ่งมีโอกาสไปดูภาพยนตร์เรื่อง 'ดีว่า..ราวี' ของ GDH มาครับ หลังจากที่โดนโฆษณาโหมกระหน่ำทางโซเชียล โดยเฉพาะประเด็นเรื่องการมีตัวตนของ "ปลายฝัน มาร์กาเร็ต เฮง"

สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ วันนี้ขอมาเล่าเรื่องยาวหน่อย เป็นความทรงจำที่ยังชัดเจนทุกครั้งที่นึกถึง งานกาชาดที่สวนลุมพินี คืนหนึ่ง ซึ่งสำหรับใครหลายคนอาจเป็นแค่การเดินเที่ยวงาน แต่สำหรับฉัน มันคือจุดเริ่มต้นของ

เรื่องรักวัยเด็กๆไว้อ่านข้ามเวลายามว่าง เรื่องเกิดเมื่อนานมาแล้วนิสนึงเราได้มีโอกาศรู้จักกับคนคนนึง เขาพึ่งเป็นนักเรียนเข้ามาใหม่ตอนนั้นยังเด็กยังห้าวเลยทักเข้าไปคุยกับเขาเป็นคนแรกขด้วยความที่เด็กใหม่

ผมเคยอ่าน และเคยดู ดร.สลัมป์ กับหนูน้อยอาราเล่ แต่ก็นานมาแล้ว แต่ทุกวันนี้พอนึกถึงมุกตลกบางมุกที่ยังจดจำได้อยู่ หรืออยู่ในความทรงจำ ของการ์ตูนเรื่องนี้ขึ้นมาทีไรก็อดขำหรือยิ้มไม่ได้ทุกที จริงๆ ตอนอาจ

ผมมาอยู่บ้านแฟนผมจะ2ปีแล้วเรามีลูกด้วยกันนึงคน แรกๆเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักนิสัยดีแต่ผ่านมา1ปีเธอเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ทุกวันนี้ผมเป็นเหมือนลูกหมาที่อยู่ในกรง ไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเธอเลย ผมไม่มีค่าอะไรกับ

เราพึ่งดูไปรอบเดียวนะ เมื่อวันเสาร์ ส่วนตัวก็ขำเรื่อยๆนะ คือเราเริ่มขำตั้งแต่ฉากเปิดในกองรบเลยแหละ 555 แล้วเราชอบคำพูดปลุกใจของเผือกนะ เราว่าพูดได้ดีทำให้รู้สึกฮึกเหิมตาม ขนาดมีมุกตลกแทรกตลอดๆนะเนี่ย

คือวันนี้ยิงกันหูดับตับไหม้ กระสุนหมดไปสามโกดังใหญ่ แต่ที่สำคัญมีบทตลกๆให้ขำๆตลอด แม้จะดูเป็นตลกมุกฝืดๆแต่มันเป็นเสน่ห์แบบบ้านๆอย่างบอกไม่ถูก ไม่แปลกใจนะเรตติ้งดีเพราะแนวนี้ถูกใจกลุ่มผู้ชายส่วนใหญ่