ต้นทุนชีวิตน่ะมัน 'มายาอคติ' ทั้งนั้นแหละ

พ่อแม่ผมสร้างเนื้อสร้างตัวจากศูนย์ สิ่งเดียวที่ผมพอจะนับเป็นต้นทุนได้ก็คือคอมพ่อผมกู้เงินสหกรณ์มาซื้อให้เพราะไม่อยากให้ไปเล่นเกมดึกๆ เลิกเรียนผมเอาเงินค่าขนมไปเช่าชั่วโมงเน็ตอัพโปรแกรมแจกในเว็บ จับพลัดจับพลูหาเงินส่งตัวเองเรียนมหาลัยและส่งเงินช่วยครอบครัวระหว่างเรียนตลอด ผมเลิกขอเงินพ่อแม่ตั้งแต่ก่อนเข้ามหาลัยและเลิกหาเงินทันทีที่เรียนจบมหาลัย

ผมอยากถามว่าต้นทุนชีวิตมันคืออะไรครับ มันเป็นสิ่งที่สะท้อนถึงศักยภาพที่คุณจะทำได้จริงๆหรือเปล่า ผมเองก็มีหลายอย่างที่ทำแล้วไม่สำเร็จ เคยมีมรสุมเข้ามาในชีวิตอยู่หลายครั้งเหมือนกัน ถ้าผมเลือกที่จะยอมจำนนต่ออุปสรรคแล้วล้มลงไปบ้าง ผมก็คงคิดไม่ต่างกับคนในห้องนี้ว่าต้นทุนชีวิตเรามีแค่นี้ ทำได้แค่นี้เหมือนกัน แต่ถึงขาจะเจ็บ ถึงมือจะเป็นแผลถลอก ผมก็ไม่เคยที่จะปล่อยตัวล้มลงไปตราบเท่าที่สองมือสองเท้ายังใช้ได้อยู่ เพราะผมอยู่กับสิ่งที่ทำด้วยหัวใจและผมจะไม่ยอมปล่อยสิ่งเหล่านั้นไป

สุดท้าย มันไม่เกี่ยวเลยว่าผมจะมีทุนอะไรเพราะจินตนาการสำคัญกว่าความรู้ และความมุ่งมั่นทำสิ่งที่ดูเป็นไปไม่ได้ได้มากกว่าเงินทุนครับ