ย้อนความก่อนนะคะ เมื่อก่อน คุณย่าจะเป็นคนทำกับข้าวให้ทานมาตั้งแต่เด็กๆ ค่ะ  ท่านทำเก่ง แถมยังอร่อยมาก ทั้งของคาว ของหวานเลยค่ะ
แต่ท่านเสียไปเมื่อปีที่แล้วค่ะ หน้าที่ทำอาหารก็ตกเป็นของคุณแม่ ท่านก็ทำเป็นนะคะ แต่อร่อยไม่เท่าคุณย่า
ส่วนเรา.. ทำแทบไม่เป็นเลยค่ะ พวกเมนูไข่ก็ทำพอได้ ยกเว้นไข่ลูกเขย กับไข่พะโล้
ขนาดมะม่วง ยังต้องใช้ฝานเอา เฉาะไม่ได้  ตอนเด็ก ๆ เคยโดนมีดบาด เลือดงี้กระฉูดเลยอ่ะ ฝังใจ เลยไม่ค่อยได้จับมีดสักเท่าไหร่

แต่ประเด็นมันมีอยู่ว่า ..
เราไม่ค่อยได้ใส่บาตรสักเท่าไหร่ จะทำบุญมากกว่า แต่ตั้งแต่คุณย่าเสียเลยเริ่มใส่บาตรมากขึ้น  
ปกติพระจะเดินผ่านหน้าซอย พวกกับข้าวราดแกงจะอยู่หน้าหมู่บ้าน ต้องนั่งวินมอเตอร์ไซด์ออกไป เลยไม่อยากออกไปซื้อ เราจะซื้อของมาจากเซเว่น พวกขนมปัง ไส้กรอก พิซซ่า มาเวป เอาไปใส่กับพวกนม แล้วก็น้ำผลไม้
มีป้าคนนึงเค้าก็มาตักบาตรกับเราด้วย เค้ามองของที่เรามาตักแบบยิ้มๆ เราก็บอกว่า เราทำกับข้าวไม่เป็นเลยซื้อของมาตัก ป้าแกก็พยักหน้าเหมือนเข้าใจนะ แต่แกก็พูดออกมาว่า  ป้าชอบทำกับข้าวมาตักบาตรเองมากกว่า  ซื้อของคนอื่นเค้าตักป้ากลัวได้บุญไม่ครบ ^^  ไม่ต้องคิดมากนะจ๊ะ
แต่เดินกลับถึงบ้าน เราคิดค่ะ คิดมากด้วย!! กลัวคุณย่า เหล่าบรรพบุรุษจะไม่ได้รับส่วนบุญ  จิตตกไปเลย
พอครั้งต่อไป เราเลยตั้งใจจะทำแกงจืด  เอาวะ!! ลองดูสักตั้ง  ใส่พวกผักกาดขาว หมูเด้ง สาหร่าย วุ้นเส้น ฯลฯ
ยืนนึกเรื่อยๆ นึกอะไรออก ก็ไปรื้อในตู้เย็นมาใส่กลัวจะคุณค่าทางอาหารไม่เต็มที่ ใส่ไปใส่มา ปรากฎว่า..
จากแกงจืด กลายเป็นสุกี้ไปแล้ว   โอ๊ยย! อะไรจะยากขนาดนี้เนี่ย  เอ๊ะ! หรือเราจะเยอะ!
อยากทำกับข้าวพวกแกงเป็นนะ  เพื่อนบอกให้ลองไปซื้อแบบสำเร็จ (พวกรอยไทย) ของเค้าก็อร่อยนะ แต่เราว่า ทำเองมันน่าจะแซ่บกว่า

เพื่อนๆ ว่าเดี๋ยวนี้สำคัญมั้ยที่ผู้หญิงต้องเข้าครัวทำอาหารเป็น  แต่ในสายตาของคนรุ่นเก่า ..ไม่ดีเลย เคยฟังเค้าว่าแล้วยังสะดุ้ง
เราเป็นพวกเวคกิ้งวูแมนซะด้วย ชอบทำงานนอกบ้านอีกต่ะหาก จะมีใครอยากได้เป็นสะใภ้มั้ยเนี่ย
แล้วมีคุณผู้ชายทำอาหารเป็นบ้างมั้ยหนอออ อ