พ่อผมเพิ่งจากไป ที่ผ่านมาเคยต่อว่าพ่อไว้มากหลายครั้ง เกี่ยวกับที่พ่อไม่ค่อยรับผิดชอบดูแลลูก ปล่อยให้เป็นภาระของแม่ซะเป็นส่วนใหญ่ เพราะพ่อไม่ค่อยอยู่บ้าน นานๆจะกลับบ้าน ซึ่งพ่อผมเป็นคนไม่ตีลูก ลูกเถียงพ่อก็แค่โกรธ แต่เดี๋ยวก็หายโกรธ ตอนนี้พ่อจากไปแล้ว ผมรู้สึกว่าสิ่งที่ผมเคยกระทำกับพ่อเป็นสิ่งเลวร้าย มันคงเป็นบาปติดตัวผมไปจนตาย ผมเคยพยายามจะไม่คิดถึงอดีต จะไม่พูดว่าพ่ออีก แต่พอมีอะไรมาสกิดเรื่องราวในอดีด ผมก็อดไม่ได้ที่จะนำมันขึ้นมาพูดว่าพ่อ และทุกครั้งที่ผมพูดว่าพ่อไปแล้วก็มักจะนึกเสียใจในภายหลัง เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นหลายต่อหลายครั้ง โดยที่ผมไม่เคยขอโทษพ่อ หรือขอให้ท่านยกโทษให้เลย ตอนนี้รู้สึกว้าวุ่นใจ เสียใจ แต่ก็รู้ว่ามันสายไปเสียแล้ว ผมไม่มีโอกาสจะขอให้พ่อยกโทษให้ผม เพราะพ่อจากไปแบบไม่คาดคิด พ่อไม่รู้สึกตัวก่อนจากไป ไม่รับรู้อะไร ผมจะทำอย่างไรดี ชีวิตผมมันคงไม่มีวันจะเป็นสุข เพราะว่าผมเป็นลูกที่ทำไม่ดีต่อพ่อ มีบาปใหญ่หลวงติดตัว ผมควรจะทำตัวอย่างไรดี รู้สึกมันเคว้งคว้าง ไม่รู้ว่าจะทำให้ใจมันหยุดว้าวุ่นได้อย่างไร ใครๆก็คงไม่มีใครช่วยผมได้ เพราะว่าไม่มีสิ่งใดจะย้อยเวลากลับไปได้ เพื่อแก้ไขสิ่งไม่ดีที่เราได้ทำลงไป
ทำอย่างไรดี จิตใจว้าวุ่น ไม่เป็นสุข เพราะสิ่งที่ได้เคยกระทำ