คือตอนอ่าน "เรียกข้าว่าอีกา" เนี่ย มันยังได้อารมณ์แบบโรงเรียนอยู่มาก ยังมีอาจารย์ให้เห็นบ้าง
ถึงบุโซฯจะดูผู้ใหญ่ แต่ก็ัยังได้ความรู้สึกเป็นวัยรุ่นนะ
แต่พอมา Worst เนี่ย แรกๆ ก็ยัง ม.ปลายกันดีๆนี่ล่ะ แต่หลังๆ มีพวกสมาพันธ์นู่นนี่ กลุ่มนั้นกลุ่มนี้
ตัวละครแต่ละตัว ไม่รู้เพราะลายเส้นหรือเปล่า ได้อารมณ์ยากูซ่าสุดๆ
หน้าเลย ม.ปลายไปโขเลย คุยกันแต่ละทีไม่เห็นมีเรื่องเรียนหรืออะไร มีวัฒนธรรมแบบยากูซ่ามากๆ
โรงเรียนนี่อย่างกับฐานกำลัง ไว้ซ่องสุมกัน บรรยากาศไม่เหมือนโรงเรียน ไม่รู้ว่ายังจ่ายค่าเทอมกันหรือเปล่า แล้วยังเปิดอยู่ได้ยังไง
จะมีก็แต่เด็กซูซูัรันนี่แหละ โดยเฉพาะฮานะที่ยังรู้สึกว่า เอ้อ....นี่แหละเด็ก ม.ปลายที่หลงเหลืออยู่ 555
อ่านเล่มล่าสุดนี่คือแบบ แต่ละคนของมันจิ เทย์โคคุนี่ วัยรุ่นกันเหรอว้า
แต่ อ.แกก็ยิ่งวาด ลายเส้นยิ่งสวยนะ
ตัวละครใน Worst เนี่ย แน่ใจนะว่ายังเป็นเด็ก ม.ปลายกัน -*-
ถึงบุโซฯจะดูผู้ใหญ่ แต่ก็ัยังได้ความรู้สึกเป็นวัยรุ่นนะ
แต่พอมา Worst เนี่ย แรกๆ ก็ยัง ม.ปลายกันดีๆนี่ล่ะ แต่หลังๆ มีพวกสมาพันธ์นู่นนี่ กลุ่มนั้นกลุ่มนี้
ตัวละครแต่ละตัว ไม่รู้เพราะลายเส้นหรือเปล่า ได้อารมณ์ยากูซ่าสุดๆ
หน้าเลย ม.ปลายไปโขเลย คุยกันแต่ละทีไม่เห็นมีเรื่องเรียนหรืออะไร มีวัฒนธรรมแบบยากูซ่ามากๆ
โรงเรียนนี่อย่างกับฐานกำลัง ไว้ซ่องสุมกัน บรรยากาศไม่เหมือนโรงเรียน ไม่รู้ว่ายังจ่ายค่าเทอมกันหรือเปล่า แล้วยังเปิดอยู่ได้ยังไง
จะมีก็แต่เด็กซูซูัรันนี่แหละ โดยเฉพาะฮานะที่ยังรู้สึกว่า เอ้อ....นี่แหละเด็ก ม.ปลายที่หลงเหลืออยู่ 555
อ่านเล่มล่าสุดนี่คือแบบ แต่ละคนของมันจิ เทย์โคคุนี่ วัยรุ่นกันเหรอว้า
แต่ อ.แกก็ยิ่งวาด ลายเส้นยิ่งสวยนะ