รีวิวการ์ตูนต่อสู้นักเลง Double hard เดือดเป็นคู่ นักเลงไร้เทียมทาน
ชื่อเรื่อง Double hard เดือดเป็นคู่
แนวเรื่อง นักเลง ต่อสู้
ผู้เขียน Konno Naoki
ผลงานผู้เขียน Battle Aristocracy , Double hard
จำนวน 30 เล่มจบ
สถานะ จบ
+การ์ตูนเรื่องนี้ มีดเป็นอาวุธหลักสำหรับตัวประกอบ คือเอะอะชักมีด เอามีดปักมือ ปักท้องกันบ่อย เด็กดีไม่ควรเอาอย่างนะ
**พล็อตเรื่อง**
เรื่องราวของ ฮายามิ ไดกิ เด็กนักเรียนมัธยมปลายและทากายามะ จิน นักเลงรับจ้าง ที่รับจ้างอัดคนให้ใครก็ตามที่จ้าง ทั้งสองคน เจ้าของ ฉายา Two-men army ที่เคยถล่มแก๊งต่างๆจนราบคาบ ด้วยคนเพียงสองคนมาแล้ว พวกเขาเป็นตำนานไร้พ่ายที่ใครๆก็หวาดกลัว
ตำนานเริ่มหายไปหลังจากที่ ไดกิ ย้ายไปอยู่ที่นิวยอร์ก แต่ตอนนี้พวกเขากลับมาแล้ว
เรื่องราวตำนานของสองนักสู้ที่คอยถล่มนักเลง ยากูซ่า แก๊งมอเตอร์ไซค์ ด้วยการใช้หมัดเพียงอย่างเดียวจะเป็นเช่นไร ต้องติดตาม
**สองตัวละครหลัก**
ฮายามิ ไดกิ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ฮายามิ เป็นลูกชายตำรวจ เขาเป็นคนที่ดูแลร่างกายดี มีฝีมือในการชกมวยมาก รูปแบบการต่อสู้ของฮายามิ มักจะฟุตเวิร์กหลบการโจมตี ต่อยสวน แล้วตามด้วยหมัดตรงปิดงาน
ทากายามะ จิน นักเลงรับจ้าง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
รับจ้างต่อยคนตามระเบียบ ส่วนใหญ่เหยื่อจะจ้างให้ไปล้างแค้นละนะ จินเติบโตจากค่ายทหารกองทัพอเมริกาในญี่ปุ่น ฝีมือดีถึงขนาดเป็นอันดับ 1 ในหมู่นักเรียนด้วยกัน เพียงแต่เขาไม่ชอบทำตามกฏระเบียบเลยทำให้เป็นทหารไม่ได้
เพราะ จิน ถูกฝึกโดยทหารทำให้เขามีทักษะการต่อสู้ใกล้เคียงกับทหาร รู้วิธีใช้อาวุธอย่างมีดหรือปืนและรู้วิธีจัดการกับคนใช้มีดและปืน
**เนื้อเรื่อง**
นี่เป็นการ์ตูนนักเลงของแท้และดั้งเดิมรูปแบบนึง จะแตกต่างจากอีกา นี่เน้นไปที่การต่อสู้ระหว่างโรงเรียน แล้วก็ต่างจาก บอย ที่เน้นความเวอร์ของศัตรูและตัวเอก
เรื่องนี้จะเน้นไปที่กลุ่มนักเรียนฝั่งพระเอกและกลุ่มตัวร้ายที่มักจะเป็นแก็งอันธพาลหรือมาเฟีย
การ์ตูนเรื่องนี้แยกฝั่งดี ฝั่งร้ายได้ไม่ยาก กลุ่มพระเอกจะหล่อ หน้าตาดีเหมือนเด็ก ม ปลาย ส่วนตัวร้ายจะเป็นวัยกลางคน อาวุธหลักคือ มีด เน้นความสมจริงแบบไม่เวอร์จนเกินไป มี มีด ไม้ ปืน ดาบ ที่สำคัญคือ ทุกตัวละครหลักจะกล้ามแน่นกันทุกคน
เนื้อเรื่องจะเน้นไปที่ตอนยาว ส่วนใหญ่จะเป็นมีกลุ่มคนอันธพาลมาทำร้ายคนอื่น พวกพระเอกไปเห็น เลยเข้าไปช่วย ต่อยอันธพาลจนแพ้ไป อันธพาลพาพวกมาใหม่ เก่งกว่าเดิม แล้วก็สู้กันต่อ จนจบตอนยาวไป
กลุ่มอันธพาล ที่มาหาเรื่อง ก็ทำเลวแตกต่างกันไปในแต่ละตอน ลักพาตัวเด็ก,ลวมลามผู้หญิง,หลอกผู้หญิงมาข่มขืน,ทำเรื่องผิดกฏหมายอะไรสักอย่าง แล้วคนดีต้องลำบาก พวกพระเอกต้องเข้ามาช่วย แนวนี้เกือบทั้งหมดเลย
ตอนจบ ช่วงจบแค่รวมตัวละครหลักแต่เนื้อเรื่องไม่ได้ต่างจากเดิมเท่าไร จบตามแนวการ์ตูนตอนต่อตอน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
**รีวิว**
การ์ตูนสนุกดีนะ ถ้าชอบอ่านการ์ตูนที่ไม่ได้เน้นเนื้อเรื่องเท่าไร คือ อ่านไปสักพักจะเริ่มจับทางรูปร่างหน้าตาตัวละครรวมถึงการดำเนินเรื่องได้ อ่านเล่มแรกๆแล้ว จะรู้ไปถึงเล่มสุดท้ายเลย ข้อดีคือไม่ต้องใช้ความคิดเยอะ ข้อเสียคือมันคล้ายๆกันไปหน่อย
+เนื้อเรื่อง
เนื้อเรื่องคือใช้ได้นะ ส่วนใหญ่ก็เกี่ยวกับตัวร้ายทำเรื่องไม่ดี ก่ออาชญากรรม ไถตังค์เด็ก จับผู้หญิงไปทำร้าย ไม่ก็ยากูซ่าคิดจะขยายอิทธิพลจนคิดมายุ่งกับพระเอก
กลุ่มพระเอกถ้าไม่เกี่ยวโดยตรง ก็มีคนใกล้ตัว เพื่อน พี่ น้อง โดยลูกหลง จนพระเอกต้องเข้าไปช่วยตลอด
ข้อเสียอย่างนึงคือ เรื่องนี้ดึงอารมณ์ร่วมได้ไม่ดีเท่าไร ส่วนนึงเพราะพระเอกมาช่วยทันตลอด รวมถึงสีหน้า แววตา ตัวร้าย ดูเลวไม่พอ ต่างกับ Boys II ที่อ่านแล้วขึ้นตาม ทั้งทีสเกลเล็กกว่ามาก แต่มีอารมณ์ร่วมมากกว่าเยอะ
เรื่องนี้ตัดสินกันด้วยหมัดมวยเยอะไปหน่อย การต่อสู้เลยไม่เข้ากับเนื้อเรื่องมากนัก อย่างกลุ่มยากูซ่าคิดจะปกครองเมือง แต่การตัดสินก็ใช้วิธีต่อย ตี ทั่วไป ใช้อาวุธบ้าง แต่ไม่มีอาวุธหนักๆเลย กลุ่มพระเอกก็เอาชนะยากูซ่าได้ ด้วยหมัดสวนเพียงอย่างเดียว
ถ้าเป็นนักเลงต่อยกันหรือคิดจะเป็นขาใหญ่แบบอีกา ต่อยกันมันได้ละ เข้ากับธีมเรื่อง แต่เรื่องนี้มีการค้ายา ปกครองเมือง การลับลอบค้าอาวุธ ยากูซ่าใส่สูท มีหัวหน้าแก๊ง มีรองหัวหน้า ใช้ปืน อาวุธจัดเต็ม แต่สุดท้ายก็ต่อยกันอยู่ดี เช้ากับธีมเรื่องแต่ผิดเนื้อเรื่องไปหน่อย
พอเข้าช่วงกลางเรื่องไปแล้ว ก็เริ่มมีปืนให้เห็นบ้าง เนื้อเรื่องเริ่มจริงจังขึ้นมา แต่ก็ยังมีปัญหาในการดึงอารมณ์ร่วม ตอนชนะเรื่องนี้ไม่สะใจเลย ส่วนใหญ่แค่ต่อยหรือเตะปาก เทียบกับ Boy II ฮิบิโน่ชนะได้สะใจกว่าเยอะมาก เรื่องนั้นคือรู้สึกว่าชนะราบคาบเลย
+ตัวละคร
อย่าตัดสินคนจากรูปลักษณ์ภายนอก ใช้ไม่ได้กับเรื่องนี้
นี่เป็นจุดเด่นและจุดด้อยของการ์ตูนแนวนี้ ที่ได้รับแรงบันดาลใจจากหมัดดาวเหนือ คือ เราจะได้รู้ความเก่งและประเภทของตัวละครได้จากหน้าตา
รูปหล่อ หน้าตาดี ผมทอง ใส่แว่นดำ ถอดแว่นยิ่งช้า ยิ่งเก่ง เป็นรูปแบบหลักของกลุ่มตัวเอกหรือตัวละครหลัก มีฝีมือ มีประวัติที่มา ไร้พ่าย ไม่แพ้ใคร ลำบากตอนเจอกับตัวละครหลักหรือบอสใหญ่ ไม่ก็ตัวละครใส่แว่นดำเหมือนกัน เป็นรูปแบบที่เห็นได้ทั่วไปในการ์ตูนแนวนี้
หน้ากวนๆ ชอบเข้าไปลวมลามผู้หญิง หรือไถตังค์คนอื่น ยืนกันเป็นกลุ่ม อย่างน้อย 3 คน ถ้าเป็นหนังไทยสมัยก่อน ก็ประเภทลูกชายผู้ใหญ่บ้าน ที่มาพร้อมลูกสมุน เรื่องนี้ก็แนวเดียวกันครับ รูปแบบนี่คือตัวประกอบ ที่ชอบชักมีดในตอนท้ายให้พระเอกต่อยสวนเล่น
หน้าเข้ม ตัวใหญ่ กล้ามโต ถ้าหัวโล้นก็ใช่เลย ในเรื่องอายุเท่าไรไม่รู้ แต่หน้าตาจะเกิน 30+ 40+ ส่วนใหญ่จะมาเป็นบอสใหญ่ในแต่ละตอน พอมีฝีมือให้พระเอกเอาจริง แต่ละคนจะมีวิธีการต่อสู้หลัก อย่างมวยจีน หรือ คาราเต้ ไม่ก็อาวุธที่เอกลักษณ์หน่อยอย่างสนับมือ โซ่ กระบอง ดาบไม้ มีดไม่ค่อยมีนะ นั้นตัวประกอบใช้
นักเรียนหญิง ผมสั้น กระโปรงเลยเข่ามานิดหน่อย สิ่งมีชีวิตที่น่าสงสารที่สุดในการ์ตูนนักเลง บทบาทหลักคือโดนจับเป็นตัวประกันกับถูกลวมลาม เศร้าใจจัง แต่ถ้ากระโปรงยาวหรือใส่กางเกงมา นั้นตัวละครหลักที่มีหน้าที่ไว้เตะปากตัวประกอบที่ชอบหลีหญิง
ไม่ได้เป็นข้อเสียมากมายอะไร การ์ตูนแนวนี้ ตัวละครก็ประมาณนี้ละครับ นิสัยตัวละครหลักก็เป็นคนจริง รักความยุติธรรม ต้องการช่วยเหลือคนอื่น
จุดที่เป็นข้อเสียคือ ตัวละครเหมือนกันมากเกินไป นอกจากวิชาต่อสู้แล้ว เอกลักษณ์และนิสัยตัวละครไม่ได้แตกต่างกันมากเท่าไร ทั้งฝั่งตัวดีและตัวร้าย รูปร่างหน้าตา นิสัย มันคล้ายๆกัน กลืนๆกันไป เนื้อเรื่องแต่ละตอนก็ใกล้ๆกัน อ่านเล่มหลังไม่รู้สึกว่าต่างกับเล่มแรกเท่าไร
การ์ตูนไม่ได้สร้างตัวร้ายตอนยาวมาเลยด้วย พกวพระเอกเองก็ไม่ได้มีจุดมุ่งหมายอะไรชัดเจน ตอนจบมันเลยดูเป็นแค่ตอนยาวอีกตอนนึง
+การต่อสู้
ตัวละครหลักแต่ละตัว จะมีวิธีรูปแบบการต่อสู้แตกต่างกัน หมัดสวน,ทุ่ม,ศอก,เตะ เก่งกันไปคนละแบบและเก่งแบบมหาโม้ทุกตัวเอก เจอคนกี่สิบก็ชนะ ไปวัดฝีมือต่อสู้จริงจังกันตอนเจอบอสใหญ่
การต่อสู้เรื่องนี้ ตัวละครหลักและบอสใหญ่ จะมีเอกลักษณ์ของแต่ละคน เน้นหมัด เน้นเตะ เน้นทุ่ม หรือใช้อาวุธแตกต่างกันไป
การต่อสู้จะเน้นไปที่รูปภาพ ไม่ค่อยมีคำบรรยาย ทำให้อ่านง่าย ไม่ต้องคิดเยอะ พอเข้าช่วงกลางไปแล้วบอสใหญ่เริ่มเก่งขึ้น ต่อสู้กับพระเอกได้สูสี เริ่มมีคำบรรยายความเก่งรวมกับการพลิกแพลงมาให้เราได้ลุ้นกันบ้าง เพราะต้นเรื่องนี่พระเอกไร้เทียมทานจัดเลย
+ลายเส้น
วาดสวยดีนะ ตัวละครรูปร่างหน้าตา คือ ถอดแบบกันมาจนเดานิสัยได้ ไม่ได้ชอบอะไรมาก แต่ก็ไม่มีอะไรให้ติ การต่อสู้แอบเสียดายที่ชอบเน้นภาพใหญ่ ทีเดียวจอด มากกว่าที่จะเป็นการต่อสู้จริงๆจังๆแบบการ์ตูนศิลปะการต่อสู้ แต่การ์ตูนนักเลง แบบนี้ก็ปกตินะ
สำหรับเรื่องนี้ใครที่ชอบการ์ตูนนักเลง ชอบพระเอกเทพจัด หมัดเดียวอยู่ บอกเลยว่าต้องอ่าน ต่อสู้สนุกใช้ได้ ถึงเนื้อเรื่องและตัวละครจะซ้ำๆกันไปบ้าง แต่ถือว่าได้มาตรฐานความสนุก
คะแนน 8/10 อิจฉากล้ามตัวละครจริง
รีวิวการ์ตูนต่อสู้นักเลง Double hard เดือดเป็นคู่ นักเลงไร้เทียมทาน
ชื่อเรื่อง Double hard เดือดเป็นคู่
แนวเรื่อง นักเลง ต่อสู้
ผู้เขียน Konno Naoki
ผลงานผู้เขียน Battle Aristocracy , Double hard
จำนวน 30 เล่มจบ
สถานะ จบ
+การ์ตูนเรื่องนี้ มีดเป็นอาวุธหลักสำหรับตัวประกอบ คือเอะอะชักมีด เอามีดปักมือ ปักท้องกันบ่อย เด็กดีไม่ควรเอาอย่างนะ
**พล็อตเรื่อง**
เรื่องราวของ ฮายามิ ไดกิ เด็กนักเรียนมัธยมปลายและทากายามะ จิน นักเลงรับจ้าง ที่รับจ้างอัดคนให้ใครก็ตามที่จ้าง ทั้งสองคน เจ้าของ ฉายา Two-men army ที่เคยถล่มแก๊งต่างๆจนราบคาบ ด้วยคนเพียงสองคนมาแล้ว พวกเขาเป็นตำนานไร้พ่ายที่ใครๆก็หวาดกลัว
ตำนานเริ่มหายไปหลังจากที่ ไดกิ ย้ายไปอยู่ที่นิวยอร์ก แต่ตอนนี้พวกเขากลับมาแล้ว
เรื่องราวตำนานของสองนักสู้ที่คอยถล่มนักเลง ยากูซ่า แก๊งมอเตอร์ไซค์ ด้วยการใช้หมัดเพียงอย่างเดียวจะเป็นเช่นไร ต้องติดตาม
**สองตัวละครหลัก**
ฮายามิ ไดกิ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ฮายามิ เป็นลูกชายตำรวจ เขาเป็นคนที่ดูแลร่างกายดี มีฝีมือในการชกมวยมาก รูปแบบการต่อสู้ของฮายามิ มักจะฟุตเวิร์กหลบการโจมตี ต่อยสวน แล้วตามด้วยหมัดตรงปิดงาน
ทากายามะ จิน นักเลงรับจ้าง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
รับจ้างต่อยคนตามระเบียบ ส่วนใหญ่เหยื่อจะจ้างให้ไปล้างแค้นละนะ จินเติบโตจากค่ายทหารกองทัพอเมริกาในญี่ปุ่น ฝีมือดีถึงขนาดเป็นอันดับ 1 ในหมู่นักเรียนด้วยกัน เพียงแต่เขาไม่ชอบทำตามกฏระเบียบเลยทำให้เป็นทหารไม่ได้
เพราะ จิน ถูกฝึกโดยทหารทำให้เขามีทักษะการต่อสู้ใกล้เคียงกับทหาร รู้วิธีใช้อาวุธอย่างมีดหรือปืนและรู้วิธีจัดการกับคนใช้มีดและปืน
**เนื้อเรื่อง**
นี่เป็นการ์ตูนนักเลงของแท้และดั้งเดิมรูปแบบนึง จะแตกต่างจากอีกา นี่เน้นไปที่การต่อสู้ระหว่างโรงเรียน แล้วก็ต่างจาก บอย ที่เน้นความเวอร์ของศัตรูและตัวเอก
เรื่องนี้จะเน้นไปที่กลุ่มนักเรียนฝั่งพระเอกและกลุ่มตัวร้ายที่มักจะเป็นแก็งอันธพาลหรือมาเฟีย
การ์ตูนเรื่องนี้แยกฝั่งดี ฝั่งร้ายได้ไม่ยาก กลุ่มพระเอกจะหล่อ หน้าตาดีเหมือนเด็ก ม ปลาย ส่วนตัวร้ายจะเป็นวัยกลางคน อาวุธหลักคือ มีด เน้นความสมจริงแบบไม่เวอร์จนเกินไป มี มีด ไม้ ปืน ดาบ ที่สำคัญคือ ทุกตัวละครหลักจะกล้ามแน่นกันทุกคน
เนื้อเรื่องจะเน้นไปที่ตอนยาว ส่วนใหญ่จะเป็นมีกลุ่มคนอันธพาลมาทำร้ายคนอื่น พวกพระเอกไปเห็น เลยเข้าไปช่วย ต่อยอันธพาลจนแพ้ไป อันธพาลพาพวกมาใหม่ เก่งกว่าเดิม แล้วก็สู้กันต่อ จนจบตอนยาวไป
กลุ่มอันธพาล ที่มาหาเรื่อง ก็ทำเลวแตกต่างกันไปในแต่ละตอน ลักพาตัวเด็ก,ลวมลามผู้หญิง,หลอกผู้หญิงมาข่มขืน,ทำเรื่องผิดกฏหมายอะไรสักอย่าง แล้วคนดีต้องลำบาก พวกพระเอกต้องเข้ามาช่วย แนวนี้เกือบทั้งหมดเลย
ตอนจบ ช่วงจบแค่รวมตัวละครหลักแต่เนื้อเรื่องไม่ได้ต่างจากเดิมเท่าไร จบตามแนวการ์ตูนตอนต่อตอน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
**รีวิว**
การ์ตูนสนุกดีนะ ถ้าชอบอ่านการ์ตูนที่ไม่ได้เน้นเนื้อเรื่องเท่าไร คือ อ่านไปสักพักจะเริ่มจับทางรูปร่างหน้าตาตัวละครรวมถึงการดำเนินเรื่องได้ อ่านเล่มแรกๆแล้ว จะรู้ไปถึงเล่มสุดท้ายเลย ข้อดีคือไม่ต้องใช้ความคิดเยอะ ข้อเสียคือมันคล้ายๆกันไปหน่อย
+เนื้อเรื่อง
เนื้อเรื่องคือใช้ได้นะ ส่วนใหญ่ก็เกี่ยวกับตัวร้ายทำเรื่องไม่ดี ก่ออาชญากรรม ไถตังค์เด็ก จับผู้หญิงไปทำร้าย ไม่ก็ยากูซ่าคิดจะขยายอิทธิพลจนคิดมายุ่งกับพระเอก
กลุ่มพระเอกถ้าไม่เกี่ยวโดยตรง ก็มีคนใกล้ตัว เพื่อน พี่ น้อง โดยลูกหลง จนพระเอกต้องเข้าไปช่วยตลอด
ข้อเสียอย่างนึงคือ เรื่องนี้ดึงอารมณ์ร่วมได้ไม่ดีเท่าไร ส่วนนึงเพราะพระเอกมาช่วยทันตลอด รวมถึงสีหน้า แววตา ตัวร้าย ดูเลวไม่พอ ต่างกับ Boys II ที่อ่านแล้วขึ้นตาม ทั้งทีสเกลเล็กกว่ามาก แต่มีอารมณ์ร่วมมากกว่าเยอะ
เรื่องนี้ตัดสินกันด้วยหมัดมวยเยอะไปหน่อย การต่อสู้เลยไม่เข้ากับเนื้อเรื่องมากนัก อย่างกลุ่มยากูซ่าคิดจะปกครองเมือง แต่การตัดสินก็ใช้วิธีต่อย ตี ทั่วไป ใช้อาวุธบ้าง แต่ไม่มีอาวุธหนักๆเลย กลุ่มพระเอกก็เอาชนะยากูซ่าได้ ด้วยหมัดสวนเพียงอย่างเดียว
ถ้าเป็นนักเลงต่อยกันหรือคิดจะเป็นขาใหญ่แบบอีกา ต่อยกันมันได้ละ เข้ากับธีมเรื่อง แต่เรื่องนี้มีการค้ายา ปกครองเมือง การลับลอบค้าอาวุธ ยากูซ่าใส่สูท มีหัวหน้าแก๊ง มีรองหัวหน้า ใช้ปืน อาวุธจัดเต็ม แต่สุดท้ายก็ต่อยกันอยู่ดี เช้ากับธีมเรื่องแต่ผิดเนื้อเรื่องไปหน่อย
พอเข้าช่วงกลางเรื่องไปแล้ว ก็เริ่มมีปืนให้เห็นบ้าง เนื้อเรื่องเริ่มจริงจังขึ้นมา แต่ก็ยังมีปัญหาในการดึงอารมณ์ร่วม ตอนชนะเรื่องนี้ไม่สะใจเลย ส่วนใหญ่แค่ต่อยหรือเตะปาก เทียบกับ Boy II ฮิบิโน่ชนะได้สะใจกว่าเยอะมาก เรื่องนั้นคือรู้สึกว่าชนะราบคาบเลย
+ตัวละคร
อย่าตัดสินคนจากรูปลักษณ์ภายนอก ใช้ไม่ได้กับเรื่องนี้
นี่เป็นจุดเด่นและจุดด้อยของการ์ตูนแนวนี้ ที่ได้รับแรงบันดาลใจจากหมัดดาวเหนือ คือ เราจะได้รู้ความเก่งและประเภทของตัวละครได้จากหน้าตา
รูปหล่อ หน้าตาดี ผมทอง ใส่แว่นดำ ถอดแว่นยิ่งช้า ยิ่งเก่ง เป็นรูปแบบหลักของกลุ่มตัวเอกหรือตัวละครหลัก มีฝีมือ มีประวัติที่มา ไร้พ่าย ไม่แพ้ใคร ลำบากตอนเจอกับตัวละครหลักหรือบอสใหญ่ ไม่ก็ตัวละครใส่แว่นดำเหมือนกัน เป็นรูปแบบที่เห็นได้ทั่วไปในการ์ตูนแนวนี้
หน้ากวนๆ ชอบเข้าไปลวมลามผู้หญิง หรือไถตังค์คนอื่น ยืนกันเป็นกลุ่ม อย่างน้อย 3 คน ถ้าเป็นหนังไทยสมัยก่อน ก็ประเภทลูกชายผู้ใหญ่บ้าน ที่มาพร้อมลูกสมุน เรื่องนี้ก็แนวเดียวกันครับ รูปแบบนี่คือตัวประกอบ ที่ชอบชักมีดในตอนท้ายให้พระเอกต่อยสวนเล่น
หน้าเข้ม ตัวใหญ่ กล้ามโต ถ้าหัวโล้นก็ใช่เลย ในเรื่องอายุเท่าไรไม่รู้ แต่หน้าตาจะเกิน 30+ 40+ ส่วนใหญ่จะมาเป็นบอสใหญ่ในแต่ละตอน พอมีฝีมือให้พระเอกเอาจริง แต่ละคนจะมีวิธีการต่อสู้หลัก อย่างมวยจีน หรือ คาราเต้ ไม่ก็อาวุธที่เอกลักษณ์หน่อยอย่างสนับมือ โซ่ กระบอง ดาบไม้ มีดไม่ค่อยมีนะ นั้นตัวประกอบใช้
นักเรียนหญิง ผมสั้น กระโปรงเลยเข่ามานิดหน่อย สิ่งมีชีวิตที่น่าสงสารที่สุดในการ์ตูนนักเลง บทบาทหลักคือโดนจับเป็นตัวประกันกับถูกลวมลาม เศร้าใจจัง แต่ถ้ากระโปรงยาวหรือใส่กางเกงมา นั้นตัวละครหลักที่มีหน้าที่ไว้เตะปากตัวประกอบที่ชอบหลีหญิง
ไม่ได้เป็นข้อเสียมากมายอะไร การ์ตูนแนวนี้ ตัวละครก็ประมาณนี้ละครับ นิสัยตัวละครหลักก็เป็นคนจริง รักความยุติธรรม ต้องการช่วยเหลือคนอื่น
จุดที่เป็นข้อเสียคือ ตัวละครเหมือนกันมากเกินไป นอกจากวิชาต่อสู้แล้ว เอกลักษณ์และนิสัยตัวละครไม่ได้แตกต่างกันมากเท่าไร ทั้งฝั่งตัวดีและตัวร้าย รูปร่างหน้าตา นิสัย มันคล้ายๆกัน กลืนๆกันไป เนื้อเรื่องแต่ละตอนก็ใกล้ๆกัน อ่านเล่มหลังไม่รู้สึกว่าต่างกับเล่มแรกเท่าไร
การ์ตูนไม่ได้สร้างตัวร้ายตอนยาวมาเลยด้วย พกวพระเอกเองก็ไม่ได้มีจุดมุ่งหมายอะไรชัดเจน ตอนจบมันเลยดูเป็นแค่ตอนยาวอีกตอนนึง
+การต่อสู้
ตัวละครหลักแต่ละตัว จะมีวิธีรูปแบบการต่อสู้แตกต่างกัน หมัดสวน,ทุ่ม,ศอก,เตะ เก่งกันไปคนละแบบและเก่งแบบมหาโม้ทุกตัวเอก เจอคนกี่สิบก็ชนะ ไปวัดฝีมือต่อสู้จริงจังกันตอนเจอบอสใหญ่
การต่อสู้เรื่องนี้ ตัวละครหลักและบอสใหญ่ จะมีเอกลักษณ์ของแต่ละคน เน้นหมัด เน้นเตะ เน้นทุ่ม หรือใช้อาวุธแตกต่างกันไป
การต่อสู้จะเน้นไปที่รูปภาพ ไม่ค่อยมีคำบรรยาย ทำให้อ่านง่าย ไม่ต้องคิดเยอะ พอเข้าช่วงกลางไปแล้วบอสใหญ่เริ่มเก่งขึ้น ต่อสู้กับพระเอกได้สูสี เริ่มมีคำบรรยายความเก่งรวมกับการพลิกแพลงมาให้เราได้ลุ้นกันบ้าง เพราะต้นเรื่องนี่พระเอกไร้เทียมทานจัดเลย
+ลายเส้น
วาดสวยดีนะ ตัวละครรูปร่างหน้าตา คือ ถอดแบบกันมาจนเดานิสัยได้ ไม่ได้ชอบอะไรมาก แต่ก็ไม่มีอะไรให้ติ การต่อสู้แอบเสียดายที่ชอบเน้นภาพใหญ่ ทีเดียวจอด มากกว่าที่จะเป็นการต่อสู้จริงๆจังๆแบบการ์ตูนศิลปะการต่อสู้ แต่การ์ตูนนักเลง แบบนี้ก็ปกตินะ
สำหรับเรื่องนี้ใครที่ชอบการ์ตูนนักเลง ชอบพระเอกเทพจัด หมัดเดียวอยู่ บอกเลยว่าต้องอ่าน ต่อสู้สนุกใช้ได้ ถึงเนื้อเรื่องและตัวละครจะซ้ำๆกันไปบ้าง แต่ถือว่าได้มาตรฐานความสนุก
คะแนน 8/10 อิจฉากล้ามตัวละครจริง