ผมเชื่อว่าผู้พิพากษาส่วนมากจะหดหู่กับพฤติกรรมของ ผู้พิพากษา 9 คนของศาลรัฐธรรมนูญ

ปกติคำว่า "ผู้พิพากษา"  มีเกียรติมีศักดิ์ศรีน่ายำเกรง  น่าเคารพ  เพราะเป็นผู้อำนวยความยุติธรรมคดีต่างๆ ที่เป็นข้อพิพาทของประชาชน

หรือตัดสินคดีเกี่ยวกับความเป็นความตายของประชาชนทั่วไป  และทุกคนจะให้ความเคารพเมื่อตัดสินจนเป็นที่สุด  จนเป็นที่มั่นใจว่าเมื่อ

ถึงศาลแล้วจะพบความยุติธรรม  แต่เมื่อถึงปี 2548 ที่ผ่านมา  ผู้พิพากษาถูกบุคคลไม่กี่คนดึงมาให้เกลือกกลั้วกับความไม่ถูกต้อง โดยอา

ศัยอดีตผู้พิพากษาที่เกษียณอายุแล้วเป็นตัวเชื่อมให้เกิดมีคำพูดว่า "ตุลาการภิวัฒน์"  และกลายเป็นเป็น "ตุลาการวิบัติ"ในที่สุด

         ตั้งแต่นั้นมามีผู้พิพากษาไม่เกิน 30 คนได้กระจายไปอยู่ในองค์กรอิสระต่างๆ ทำงานตามใบสั่งของโจรปล้นประชาธิปไตยบงการให้

กระทำการเพื่อเป็นโทษกับรัฐบาลที่มาจากประชาชน  ตัดสินแบบศาลเดียวซึ่งไม่มีในประเทศใดในโลก  แก้กฎหมายเอาผิดย้อนหลังกับ

คนๆ เดียว ใช้พจนานุกรมมาอ้างเพื่อปลดนายกฯ ของประชาชน  จนสุดท้ายพูดกลับไปกลับมาจนถูกประชาชนขับไล่อยู่หน้าสำนักงาน

ศาลรัฐธรรมนูญ  


                   ผมเชื่อว่าพฤติกรรมเหล่านี้  ผู้พิพากษามืออาชีพส่วนมาก  คงจะมองด้วยความเอือมระอา  เพราะได้สร้างความเสื่อม

ศรัทธาต่อวงการผู้พิพากษาอย่างรุนแรง  แต่ไม่ได้แสดงออกเพราะอาจจะเกรงใจผู้ที่ดึงคนเหล่านี้มาทำชั่ว ต้องให้เวลาลงโทษผู้คน

เหล่านี้ต่อไป