สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวคลับฯที่น่ารัก ^___^
ฤกษ์งามยามดีพรุ่งนี้เป็นเวรหยุด ค่ำนี้เลยมาตั้งกระทู้ชวนเพื่อนๆมากอดกัน
กอดกันวันละนิดจิตแจ่มใสนะคะ.....
ขอเล่าย้อนความเกี่ยวกับเรื่องการกอดหน่อยนะคะ
ยังจำได้ดีว่าวันที่ได้เจอ(ว่าที่ ณ เวลานั้น) แม่สามีครั้งแรก
ท่านเข้ามาทักทายด้วยการกอด กอดแบบแน่นๆ ทั้งๆที่เราไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อน
สาวสยามอย่างดิฉันต๊กกะใจหมดเลย ประหม่าสุดๆ เพราะมันไม่ใช่วัฒนธรรมไทย
เดี๋ยวนี้กลายเป็นจิ้งจกเปลี่ยนสี ถ้าวันไหนเจอแม่สามีแล้วไม่ได้กอดกันเหมือนกับว่าเรายังไม่ได้เจอกัน
และการกอดบางครั้งก็ไม่ได้ต้องการได้ยินคำว่ารักหรอกค่ะ.....เพราะในอ้อมกอดอุ่นๆนั้นมันแทนทุกคำหมดแล้ว
หลายปีก่อนที่สนามบินสุวรรณภูมิ ทั้งครอบครัวพร้อมหน้ากันมาส่งกลับบ้าน (รีบๆกลับเดนมาร์กไปซะ 555)
จำได้แค่ว่าปีนั้น ฉันไปเยี่ยมบ้านที่ไทยเกือบๆ 2 เดือนเต็ม
อยู่ที่เดนมาร์กกอดแม่สามีได้กอดแม่สามีดี แต่กับแม่ตัวเองไม่เคยกอด (กลัวแม่ผละฉันออกค่ะ ^__^)
นาทีสุดท้ายก่อนหันหลังทำดราม่า ก็เข้าไปกอดแม่ ความรู้สึกว่าอยากกอดแม่มากๆ
นาทีนั้นไม่เคยลืม ตอนที่เดินเข้าเกรทไป ร้องไห้หนักกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา
เรื่องเสียใจเป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้ และยังไม่เคยชินสักครั้ง
แต่ก็ปลอบใจตัวเองว่ามันจะเป็นวัฎจักรแบบนี้ตลอดไป พบกันเพื่อจาก....จากกันเพื่อกลับมาพบกันใหม่
แต่ที่เสียใจที่สุด รู้สึกแย่ที่สุด ก็คือครั้งแรกที่ได้กอดแม่และเป็นครั้งสุดท้ายในครั้งนั้น
ผู้หญิงที่เริ่มแก่คนนึง ผู้หญิงที่ทำงานหนักเลี้ยงดูลูกเล็กๆมาตามลำพังตั้งหลายคน
ผู้หญิงที่ชอบบ่น ผู้หญิงที่ฉันชอบชวนทะเลาะด้วย
ฉันไม่เคยสังเกตุเลยว่าแม่แก่ไปจริงๆ แม่ผอมมากขึ้นเรื่อยๆ ร่างที่ฉันกอด ราวกับว่ามีแค่หนังหุ้มกระดูก
บางครั้งสายตาเราก็ไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ดีเท่ากับการสัมผัสค่ะ
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ฉันต้องคอยกระชับน้องสาวให้ดูแลแม่ดีๆ แม่ชอบทานอะไรก็ซื้อให้ท่านทานบ่อยๆ
ช่วงเวลาที่ได้กลับไปเยี่ยมบ้านที่ไทย ก็พยายามดูแลแม่อย่างดีที่สุด
กติกาในการร่วมเล่นแท็กนี้
1.มีโปสการ์ดแนวกอดอบอุ่น 2 ใบในมือ (หรือจะลงมือ DIY เองก็ไม่ว่ากัน) แสตมป์ไม่ต้องเข้าชุดกันค่ะ
2.ส่งให้ผู้ร่วมกอดด้านหน้า 1 ใบ และคนมากอดด้านหลังอีก 1 ใบค่ะ
3.หมดเขตลงชื่อวันที่ 30 เมษายน และเริ่มส่งแท็กวันที่ 1 พฤษภาคมเป็นต้นไปค่ะ
.............อย่าให้ใครนั่งเหงา เพียงเพราะเราลืมกอดเขานะคะ...............
ชวนเพื่อนๆมาเล่นแท็ก "กอด" ก่อนกลับไทยค่ะ
สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวคลับฯที่น่ารัก ^___^
ฤกษ์งามยามดีพรุ่งนี้เป็นเวรหยุด ค่ำนี้เลยมาตั้งกระทู้ชวนเพื่อนๆมากอดกัน
กอดกันวันละนิดจิตแจ่มใสนะคะ.....
ขอเล่าย้อนความเกี่ยวกับเรื่องการกอดหน่อยนะคะ
ยังจำได้ดีว่าวันที่ได้เจอ(ว่าที่ ณ เวลานั้น) แม่สามีครั้งแรก
ท่านเข้ามาทักทายด้วยการกอด กอดแบบแน่นๆ ทั้งๆที่เราไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อน
สาวสยามอย่างดิฉันต๊กกะใจหมดเลย ประหม่าสุดๆ เพราะมันไม่ใช่วัฒนธรรมไทย
เดี๋ยวนี้กลายเป็นจิ้งจกเปลี่ยนสี ถ้าวันไหนเจอแม่สามีแล้วไม่ได้กอดกันเหมือนกับว่าเรายังไม่ได้เจอกัน
และการกอดบางครั้งก็ไม่ได้ต้องการได้ยินคำว่ารักหรอกค่ะ.....เพราะในอ้อมกอดอุ่นๆนั้นมันแทนทุกคำหมดแล้ว
หลายปีก่อนที่สนามบินสุวรรณภูมิ ทั้งครอบครัวพร้อมหน้ากันมาส่งกลับบ้าน (รีบๆกลับเดนมาร์กไปซะ 555)
จำได้แค่ว่าปีนั้น ฉันไปเยี่ยมบ้านที่ไทยเกือบๆ 2 เดือนเต็ม
อยู่ที่เดนมาร์กกอดแม่สามีได้กอดแม่สามีดี แต่กับแม่ตัวเองไม่เคยกอด (กลัวแม่ผละฉันออกค่ะ ^__^)
นาทีสุดท้ายก่อนหันหลังทำดราม่า ก็เข้าไปกอดแม่ ความรู้สึกว่าอยากกอดแม่มากๆ
นาทีนั้นไม่เคยลืม ตอนที่เดินเข้าเกรทไป ร้องไห้หนักกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา
เรื่องเสียใจเป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้ และยังไม่เคยชินสักครั้ง
แต่ก็ปลอบใจตัวเองว่ามันจะเป็นวัฎจักรแบบนี้ตลอดไป พบกันเพื่อจาก....จากกันเพื่อกลับมาพบกันใหม่
แต่ที่เสียใจที่สุด รู้สึกแย่ที่สุด ก็คือครั้งแรกที่ได้กอดแม่และเป็นครั้งสุดท้ายในครั้งนั้น
ผู้หญิงที่เริ่มแก่คนนึง ผู้หญิงที่ทำงานหนักเลี้ยงดูลูกเล็กๆมาตามลำพังตั้งหลายคน
ผู้หญิงที่ชอบบ่น ผู้หญิงที่ฉันชอบชวนทะเลาะด้วย
ฉันไม่เคยสังเกตุเลยว่าแม่แก่ไปจริงๆ แม่ผอมมากขึ้นเรื่อยๆ ร่างที่ฉันกอด ราวกับว่ามีแค่หนังหุ้มกระดูก
บางครั้งสายตาเราก็ไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ดีเท่ากับการสัมผัสค่ะ
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ฉันต้องคอยกระชับน้องสาวให้ดูแลแม่ดีๆ แม่ชอบทานอะไรก็ซื้อให้ท่านทานบ่อยๆ
ช่วงเวลาที่ได้กลับไปเยี่ยมบ้านที่ไทย ก็พยายามดูแลแม่อย่างดีที่สุด
กติกาในการร่วมเล่นแท็กนี้
1.มีโปสการ์ดแนวกอดอบอุ่น 2 ใบในมือ (หรือจะลงมือ DIY เองก็ไม่ว่ากัน) แสตมป์ไม่ต้องเข้าชุดกันค่ะ
2.ส่งให้ผู้ร่วมกอดด้านหน้า 1 ใบ และคนมากอดด้านหลังอีก 1 ใบค่ะ
3.หมดเขตลงชื่อวันที่ 30 เมษายน และเริ่มส่งแท็กวันที่ 1 พฤษภาคมเป็นต้นไปค่ะ
.............อย่าให้ใครนั่งเหงา เพียงเพราะเราลืมกอดเขานะคะ...............