ฉันในอดีต 3

พอหลังจากที่ยายเสียไปฉันก็ได้ขึ้นป.1  เรียนอยู่ที่โรงเรียนกำลังสนุกอยู่กับเพื่อนมีเสียงเรียกชื่อฉันเด็กหญิงคนไหนชื่อรีนคะ  ฉันก็เห็นผู้หญิงคนนึงที่สวยมากๆจำได้ว่าตอนนั้นใส่เสื้อสีเขียวอ่อนผมยาวแล้วก็ตัวเล็กท ฉันก็เลยตะโกนไปว่า  : ​อ๋อหนูเองค่ะ
คำตอบของผู้หญิงคนนั้นก็คือแม่เองจำแม่ได้ไหม
ฉันก็เหมือนจะดีใจที่เจอแม่ก็เลยกระโดดเข้าไปกอด เหมือนจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตาเลย
หลังจากวันนั้น ฉันก็ไม่ได้เจอพ่ออีก
เหมือนกับแม่ขอให้ฉันได้มาอยู่ในกรุงเทพฯมาเรียนอยู่ที่นี่
ฉันเป็นเด็กบ้านนอกที่ตื่นตาตื่นใจกับเมืองกรุงสุดๆ

ฉันจะได้เจอพ่อเลี้ยงเราก็เจอแม่ที่หายไปมานาน
หลังจากเย็นนั้น เขาก็พาฉันไปซื้ออาหารของใช้ ฉันไปที่ตลาดแทนที่จะเลือกซื้ออะไรหลายๆอย่าง แต่กลับเลือกเป็นไก่ทอดแค่ชิ้นเดียว

ฉันถามแม่อยู่เสมอว่าเขาจะตามเจอไหมกลัวพ่อจะตี  แต่จริงๆแล้วเราอยู่ไกลกันมาก

ไม่รู้ว่าอยู่ที่นี่มานานเท่าไหร่แต่แบบภาพมาก็คือ
โดนพ่อเลี้ยงทำร้ายร่างกายแล้วก็ตีอย่างหนักน่ะ
เหมือนเขาจะไม่ชอบขี้หน้าเราสักเท่าไหร่
  บังคับให้ทำนู่นทำนี่บังคับให้กินผัก ทั้งที่ฉันกินแล้วก็อ้วกมาเขาก็ยังฝืนให้กิน
เลิกเรียนให้กับตรงเวลาเลยเวลาแค่ 5 นาทีก็จะตี
ฉันโดนตีทุกวันจนเกือบตาย'

ฉันก็คิดว่าที่นี่ก็เหมือนบ้านนอกแหละไปเล่นกับเพื่อนถ้าจะกลับตอนไหนเดี๋ยวก็กลับเอง
แต่กับพ่อคนนี้ไม่ ตีฉันสารพัดตีฉันจน
ต้องไปนอนกองอยู่ที่พื้นหมดสภาพความเป็นเด็ก

ฉันทำงานบ้านทุกอย่างอาจจะทำสะอาดบ้างไม่เรียบร้อยบ้างแต่นั่นก็เพิ่งจะ 7 ปี

ทุกคนอาจจะมองว่ามันเป็นแค่ดีด อดีตนี้มันฝังลึกอยู่ในใจ
แล้วก็มีเรื่องราวมากมายฉันก็เป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง

จะมีลุงข้างห้อง ที่เหมือนกับว่าน่าจะเป็นเพื่อนสนิทของพ่อเลี้ยง
เขาได้ชวนฉันเข้าไปเล่นฉันก็ซุกซนตามเด็กที่กำลังโต
ลุงคนนั้นค่อยๆกอดฉันเอามือมาจากที่ขาฉัน

แล้วก็ทำมายากลโง่ๆให้ดู เริ่มที่จะเอามือล้วงเข้ามาในกางเกง
ฉันรู้ตัวทันก็เลยพูดว่าหิวจัง แล้วก็รีบวิ่งออกไปข้างนอกเข้าห้องตัวเอง
หลังจากนั้นฉันก็ไม่ออกจากห้องนั้นอีก  แล้วเรื่องนี้ก็ไม่ได้บอกใคร

ผ่านไปไม่กี่เดือนก็ย้ายห้องใหม่ ++