ตีความ "ผู้ใดเห็นธรรม...ผู้นั้นเห็นคถาคต" กับ นิพพาน "สูญ" แต่ก็ "ไม่สูญ" ยังไง ? (ก็แค่อยากจะเสนอ)

พุทธทาสกล่าวว่า นิพพานใช้แค่ใบไม้กำมือเดียวในการตรัสรู้ แต่ทำไมคนส่วนใหญ่ถึงอยากรู้ทั้งป่า แต่ไม่เข้าถึงแก่นพระธรรมครับ ทำไมคนเราถึงอยากรู้อะไรที่นอกเหนือจากนิพพาน จนหาสาระไม่ได้ครับ แต่พระพุทธเจ้าก็ต

ย่อมพิจารณาเห็นว่า ความดับแห่งเบ็ญจขันธ์เป็นนิพพาน สูญอย่างยิ่ง..  ถามว่า ทำไมต้องไปตีความว่า นิพพานเป็นอนัตตา  ในข้อความนี้

เป็นการศึกษาหาความรู้ในทางธรรม เพื่อใว้เป็นแนวทางในการปฏิบัติค่ะ

"ความมีอัตภาพนี่ มันเป็นทรัพย์ภายนอก เงิน-ทอง แก้วแหวน บ้านช่องเรือนชานต่าง ๆ ที่หามาได้ ก็เป็นทรัพย์ภายนอก ติดตามเราไปไม่ได้ดอก เมื่อตายแล้วก็ทิ้งไว้ กายอันนี้เมื่อตายแล้ว... ก็นอนทับถมแผ่นดิ

พระอาฬารดาบส กาลามโคตร และ อุทกดาบส รามบุตร ซึ่งเป็นอาจารย์ของพระสิทธัตถะ ตอนยังแสวงหาธรรม ท่านทั้งสองบรรลุสมาบัติสูงสุด (อรูปฌาน) ได้ความสงบอย่างยิ่ง แต่ไม่ใช่ “ทางพ้นทุกข์โดยสิ้นเชิง”

การบรรลุเป็นเซียนของคนจีนน่าจะคล้ายๆนิพพานนะครับ แล้วเป้าหมายสูงสุดของขงจื๊อคืออะไรครับ คล้ายๆเต๋ารึเปล่าที่อยากอยู่กับธรรมชาติ ใช้อ่อนพิชิตแข็ง

ขอบคุณทุกท่านที่ผ่านมาแบ่งปันสิ่งที่รู้นะครับ สนทนาธรรมอย่างสำรวมนะครับ