การบริหารประเทศชาติ
ไม่เหมือนการบริหารบริษัท
ที่หวังแต่ผลกำไรให้กับเจ้าของบริษัท และ ผู้ถือหุ้น
ประเทศชาติบ้านเมือง ต้องมองประชาชนและบ้านเมืองเป็นหลัก
ไม่ใช้บริหารแล้ว ผู้บริหารและหุ้นส่วน รับกำไรไปเต็ม ๆ

ก่อนหน้านี้ มีวาทะที่โดนใจประชาชนมากที่สุด
ผมเป็นนักบริหาร กลัวที่สุดก็คือการกู้เงิน
คนที่บริหารเป็น ไม่จำเป็นต้องกู้เงิน
เงินอยู่ในอากาศ คนเก่งสามารถคว้าเงินกลางอากาศมาบริหารประเทศได้
ข้อความอาจไม่ถูกต้องตามคำพูดทุกคำ แต่เนื้อหาประมาณนี้

หลังได้รับคะแนนเสียงท่วมท้นมาบริหารประเทศ
เงินคงคลังที่คงอื่นหามาได้ ก็มีความพยายามที่จะควักมาใช้
แต่ไม่สำเร็จ สุดท้าย ก็กู้อย่างเดียว หลายแสนล้านบาท

หลังจากโครงการประชานิยมผลาญเงินไปเป็นจำนวนมาก
สุดท้ายก็ต้องควักเงินจากเงินคงคลังมาใช้จ่ายจนได้
สุดท้ายหนีไม่พ้นต้องกู้เงิน ยอมกลืนน้ำลายตัวเอง

วาทะก็เปลี่ยนจากเดิม
ม่ต้องกลัวว่าหนี้จะพุ่งข้างเดียว  เพราะรายได้ก็พุ่งด้วย สัดส่วนหนี้สาธารณะต่อจีดีพีจะไม่สูงอย่างที่วิตก และก็ไม่ต้องรอว่าจะต้องใช้หนี้อีก 50 ปีจะหมด ดูตัวอย่างหนี้ไอเอ็มเอฟที่เราใช้ได้เร็วกว่ากำหนด ทั้งนี้ ใครสร้างเศรษฐกิจเป็น กับใครเป็นแต่ใช้จ่ายอย่างเดียว วิธีมองจึงต่างกันไป

การตลาด ทำเพื่อใคร
เพื่อลูกค้าหรือเพื่อเจ้าของบริษัท และผู้ถือหุ้น
ลองไปดูการตลาดของบริษัทฯ ในประเทศไทยได้
ทุกรายการ หมกเม็ด หลอกลวงประชาชนผู้บริโภคทั้งนั้น