เท่าที่นึกออกนะครับ ดูเมื่อเที่ยงของเมื่อวาน
ช่วงแรก ๆ ที่ได้ดู ก็ไม่ค่อยชอบอะไร สิ่งที่ไม่ค่อยชอบก็มีดังต่อไปนี้
- อย่างฉากเปิดเรื่องที่ไม่พูดไม่ได้ 55+ ที่ดูตลก ซาวน์แปลก ๆ หยั่งกะโดเรมอน
- แอ็คติ้งไม่ค่อยดีนัก ผมไม่ได้มีปัญหาอะไรกับริชชี่ เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องแรก ดูสัมภาษณ์ทูไนท์โชว์ อ่านสัมภาษณ์มาบ้าง เห็นวิธีการพูด การแสดงออก คิดว่าประมาณนี้ก็ดีแล้วครับ แต่บางฉากก็ตาลอยเหมือนกัน ว่าก็ว่า ในเรื่อง มีหลายคนที่แอ็กติ้งแปลกกว่าริชชี่เยอะ ที่โหดสุดคือพ่ออังศุมาลิน แต่ปัญหาจริง ๆ ถ้าสังเกตคือไดอาล็อกมันยาวด้วย พูดมายาวเปื้อยเลย ทำให้ฉากนั้นเสร็จแม่อังศุมาลินที่ไดอาล็อกสั้นกว่าไปอย่างราบคาบ
- ต่อมาพบว่าตัดเรื่องมาฉึบฉับอีก พอพูดเรื่องยาที่ขาดแคลน ก็มาเข้าเรื่องยายป่วยเลย อีกสักพัก โกโบริถูกฟันอีก รีบไปมั้ยเนี่ย?
- ฉากที่สะพาน อังศุมาลินมีวอยซ์-โอเวอร์อีก จะใส่มาทำไมค้าบบ ไม่มีก็ไม่เสียหายเลยจริง ๆ (ความรู้รอบตัว รู้ไว้ใช่ว่า ใส่บ่าแบกหาม : รู้สึกรอบเพลส อังมีวอยซ์-โอเวอร์ 3 ครั้ง แต่ฉายจริงเหลือครั้งเดียว)
แต่ส่วนตัวแล้ว ก็ยัง ไม่อยากรีบสรุปว่าหนังเป็นยังไงมาก เวลาดูหนัง ถ้าอคติเร็วเท่าไหร่ ส่วนที่เหลือก็จะดูลำบากเท่านั้น เวลาในหนังยังเหลือเยอะน่าจะมีของอะไรบางอย่าง คุณเรียวซะอย่าง หนังไม่เป็นกลุ่มก้อนคงจะทำให้เป็นหนังที่ทำให้อยากดูอีกยาก แต่ดูไป อาจจะมีอะไรพอหักลบกลบหนี้ได้บ้าง และด้วยเคมีของณเดชน์กับริชชี่ที่เล่นด้วยกัน จริง ๆ ก็ออกมาน่าสนใจดี ก็เลยรอดูต่อไปว่าจะเป็นยังไง จากที่อ่านจะเห็นว่าจากต้นเรื่องจนถึงฉากสะพานก็ยังไม่พอใจนัก แต่หลังจากนั้นพบว่ามีอะไรน่าสนใจหลายอย่าง
- การที่อังศุมาลินมองกล้อง ไม่รู้ว่าเริ่มที่ฉากไหน แต่ผมติดตาที่ฉากแต่งงาน ตอนที่ถ่ายอังศุมาลินมองกล้อง หน้าขาวโบ๊ะ ทุกคนในโรงต่างหัวเราะ ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ไม่รู้กล้องถ่ายนานไปหรือไร ผมหัวเราะไปหัวเราะมา กลับรู้สึกผิดครับ หัวเราะไม่ออก อังศุมาลินมองกล้องเหมือนกำลัง ”คุย” กับคนดูผ่านสายตา
“นี่ไงล่ะ ชั้นอยู่ของชั้นดี ๆ เป็นคนดีเท่าที่จะเป็นได้ อยู่ ๆ โดนจับคลุมถุงชน แต่งงานกับผู้ชายที่ชั้นกำลังสับสนว่าชอบหรือเปล่าว่าเลย แถมชั้นก็ยังมีสัญญากับผู้ชายคนนึงว่าชั้นจะรอเค้า ชั้นคนนี้ต้องทาหน้าขาวโดยไม่เต็มใจสักแอะ ให้พวกคุณมานั่งหัวเราะชั้นไง”
ผมยังพบฉากที่อังมองกล้องอีก ตอนที่ระเบิดลงในช่วงหลัง ๆ ซึ่งยิ่งทำให้การมองของอังกระทบใจผมเข้าไปอีก
- ฉากหัวไชเท้า มันเป็นความพยายามที่แสดงให้เห็นถึงความรักที่โกมีต่ออัง คือเรา(หรือผม)ที่ดูหนัง ไม่รู้เลยนะครับ ว่าทำไมโกโบริถึงรักอังศุมาลิน ตอนแรกเราอาจต้องจินตนาการเอา ว่ามันคือรักแรกพบ, อาการค่อย ๆ ซึมลึกที่รักคน ๆ นึง หรือว่าอะไรกันแน่ แต่พอผมได้ดูฉากนี้ ผมรู้สึกว่าคำถามอาจไม่สำคัญเท่าคำตอบแล้วอ่ะ มันเคลียร์ กระจ่างชัดมาก ๆ ว่าโกโบริรักและต้องการอังศุมาลินขนาดนี้ ไอการซุกไซ้ ไชไปไชมา ขอให้ได้สัมผัส ขอให้ได้ซุกเธอที่ขาก็ยังดี มันเป็นฉากที่แสดงถึงความรักของวัยรุ่นผู้ชายได้อย่างชัดเจนมากอ่ะครับ คือความรักของพวกเราน่ะ รักนะ อยากให้เธอมีความสุข อยากให้เธอรักเรา แต่ความรักของชายเราส่วนหนึ่งมันก็ต้องมี การทำรักน่ะ แต่เรารักเขา เราก็ไม่อยากทำร้ายเขา แต่เราไม่ใช่พระอิฐพระปูนอะไร ณเดชน์แสดงความรู้สึกเหล่านี้ออกมาได้ดีมากโดยไม่ต้องพูดอะไรเลย มันเป็นฉากที่ดีและทำให้เราหมดคำถามถึงความรู้สึกในตัวโกโบริในเวอร์ชั่นนี้จริง ๆ ผมไม่จำเป็นต้องสงสัยอีก ว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงรักผู้หญิงคนนี้ เมื่อได้เห็นว่าเขาปฏิบัติกับเธอ มาตอนนี้ ผมคิดว่าถ้าต้องมีสาเหตุอะไรเพื่อมาอธิบายอะไรมากมายอีก มันอาจทำให้หนังดูฟุ่มเฟือยเกินไปด้วยซ้ำ
- ฉากจบ ผมว่าณเดชน์ก็เล่นดีนะ แต่ผมค่อดจะชอบริชชี่เลย คือไม่รู้ว่าพี่เรียวรู้สึกยังไงกับริชชี่ในฉากนี้ มันโอเคสำหรับพี่หรือยัง หรือว่ายังไง แล้วผมก็ไม่รู้ด้วยว่าริชชี่เป็นอังศุมาลินหรือยัง แต่ผมรู้สึกว่าริชชี่ในฉากนี้เป็นผู้หญิงที่กำลังรักผู้ชายคนหนึ่ง กำลังจะสูญเสีย และพยายามที่จะทำให้ผู้ชายได้รู้ความรู้สึกที่แท้จริงของตนเอง ผมรู้สึกว่าริชชี่ดูเข้าใจฉากนี้และเล่นได้ดีในแบบของตัวเองมาก ๆ การแสดงมันดูเสียใจที่คนที่เธอรักตาย ดีใจที่ได้บอก พยายามยิ้มไม่ให้เขาเศร้า แล้วตอนที่พูดคำว่ารักเป็นภาษาญี่ปุ่นอย่างที่เขาอยากฟังอีก ทุกอย่างมันดูใช่หมดเลย เป็นความทรงจำที่ดีมาก ๆ ของผม
พอดูจบแล้ว สรุปคือชอบจัง ดีจัง พี่เรียวโรแมนติคจัง ผมรู้ว่ามีคนไม่ชอบหนังเรื่องนี้ค่อนข้างเยอะ ผมชอบหนังเรื่องนี้แต่ผมเข้าใจความรุ้สึกของคนที่ไม่ชอบในเรื่องของการดัดแปลง เพราะตัวผมเองก็ไม่เคยอ่านคู่กรรม ไม่ได้ตั้งใจดูหนัง-ละครเวอร์ชั่นเก่า ๆ มากนัก แต่ผมก็มีหนังที่สร้างจากหนังสือที่ดัดแปลงแล้วผมดูแล้วไม่ชอบอยู่เหมือนกัน ทำให้เข้าใจความรู้สึก แต่ในทางกลับกัน ก็ถือว่าโชคดี เพราะไม่งั้นผมอาจจะไม่ชอบหนังเรื่องนี้มากขนาดนี้ก็ได้ เหมือนกับถ้าพี่เรียวไม่ตีความหนังออกมาแบบนี้ ริชชี่ไม่บังเอิญมาเล่นหนังเรื่องนี้ ผมเอง อาจไม่ได้ชอบหนังเรื่องนี้ขนาดนี้ก็ได้ครับ การที่เรามีประสบการณ์ ความเชื่อไม่เหมือนกัน การชอบหนังไม่เหมือนกันมันก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จริง ๆ
สิ่งที่ชอบ-ไม่ชอบ คู่กรรม อาจเป็นหนังอีกเรื่องในความทรงจำ (spoil)
ช่วงแรก ๆ ที่ได้ดู ก็ไม่ค่อยชอบอะไร สิ่งที่ไม่ค่อยชอบก็มีดังต่อไปนี้
- อย่างฉากเปิดเรื่องที่ไม่พูดไม่ได้ 55+ ที่ดูตลก ซาวน์แปลก ๆ หยั่งกะโดเรมอน
- แอ็คติ้งไม่ค่อยดีนัก ผมไม่ได้มีปัญหาอะไรกับริชชี่ เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องแรก ดูสัมภาษณ์ทูไนท์โชว์ อ่านสัมภาษณ์มาบ้าง เห็นวิธีการพูด การแสดงออก คิดว่าประมาณนี้ก็ดีแล้วครับ แต่บางฉากก็ตาลอยเหมือนกัน ว่าก็ว่า ในเรื่อง มีหลายคนที่แอ็กติ้งแปลกกว่าริชชี่เยอะ ที่โหดสุดคือพ่ออังศุมาลิน แต่ปัญหาจริง ๆ ถ้าสังเกตคือไดอาล็อกมันยาวด้วย พูดมายาวเปื้อยเลย ทำให้ฉากนั้นเสร็จแม่อังศุมาลินที่ไดอาล็อกสั้นกว่าไปอย่างราบคาบ
- ต่อมาพบว่าตัดเรื่องมาฉึบฉับอีก พอพูดเรื่องยาที่ขาดแคลน ก็มาเข้าเรื่องยายป่วยเลย อีกสักพัก โกโบริถูกฟันอีก รีบไปมั้ยเนี่ย?
- ฉากที่สะพาน อังศุมาลินมีวอยซ์-โอเวอร์อีก จะใส่มาทำไมค้าบบ ไม่มีก็ไม่เสียหายเลยจริง ๆ (ความรู้รอบตัว รู้ไว้ใช่ว่า ใส่บ่าแบกหาม : รู้สึกรอบเพลส อังมีวอยซ์-โอเวอร์ 3 ครั้ง แต่ฉายจริงเหลือครั้งเดียว)
แต่ส่วนตัวแล้ว ก็ยัง ไม่อยากรีบสรุปว่าหนังเป็นยังไงมาก เวลาดูหนัง ถ้าอคติเร็วเท่าไหร่ ส่วนที่เหลือก็จะดูลำบากเท่านั้น เวลาในหนังยังเหลือเยอะน่าจะมีของอะไรบางอย่าง คุณเรียวซะอย่าง หนังไม่เป็นกลุ่มก้อนคงจะทำให้เป็นหนังที่ทำให้อยากดูอีกยาก แต่ดูไป อาจจะมีอะไรพอหักลบกลบหนี้ได้บ้าง และด้วยเคมีของณเดชน์กับริชชี่ที่เล่นด้วยกัน จริง ๆ ก็ออกมาน่าสนใจดี ก็เลยรอดูต่อไปว่าจะเป็นยังไง จากที่อ่านจะเห็นว่าจากต้นเรื่องจนถึงฉากสะพานก็ยังไม่พอใจนัก แต่หลังจากนั้นพบว่ามีอะไรน่าสนใจหลายอย่าง
- การที่อังศุมาลินมองกล้อง ไม่รู้ว่าเริ่มที่ฉากไหน แต่ผมติดตาที่ฉากแต่งงาน ตอนที่ถ่ายอังศุมาลินมองกล้อง หน้าขาวโบ๊ะ ทุกคนในโรงต่างหัวเราะ ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ไม่รู้กล้องถ่ายนานไปหรือไร ผมหัวเราะไปหัวเราะมา กลับรู้สึกผิดครับ หัวเราะไม่ออก อังศุมาลินมองกล้องเหมือนกำลัง ”คุย” กับคนดูผ่านสายตา
“นี่ไงล่ะ ชั้นอยู่ของชั้นดี ๆ เป็นคนดีเท่าที่จะเป็นได้ อยู่ ๆ โดนจับคลุมถุงชน แต่งงานกับผู้ชายที่ชั้นกำลังสับสนว่าชอบหรือเปล่าว่าเลย แถมชั้นก็ยังมีสัญญากับผู้ชายคนนึงว่าชั้นจะรอเค้า ชั้นคนนี้ต้องทาหน้าขาวโดยไม่เต็มใจสักแอะ ให้พวกคุณมานั่งหัวเราะชั้นไง”
ผมยังพบฉากที่อังมองกล้องอีก ตอนที่ระเบิดลงในช่วงหลัง ๆ ซึ่งยิ่งทำให้การมองของอังกระทบใจผมเข้าไปอีก
- ฉากหัวไชเท้า มันเป็นความพยายามที่แสดงให้เห็นถึงความรักที่โกมีต่ออัง คือเรา(หรือผม)ที่ดูหนัง ไม่รู้เลยนะครับ ว่าทำไมโกโบริถึงรักอังศุมาลิน ตอนแรกเราอาจต้องจินตนาการเอา ว่ามันคือรักแรกพบ, อาการค่อย ๆ ซึมลึกที่รักคน ๆ นึง หรือว่าอะไรกันแน่ แต่พอผมได้ดูฉากนี้ ผมรู้สึกว่าคำถามอาจไม่สำคัญเท่าคำตอบแล้วอ่ะ มันเคลียร์ กระจ่างชัดมาก ๆ ว่าโกโบริรักและต้องการอังศุมาลินขนาดนี้ ไอการซุกไซ้ ไชไปไชมา ขอให้ได้สัมผัส ขอให้ได้ซุกเธอที่ขาก็ยังดี มันเป็นฉากที่แสดงถึงความรักของวัยรุ่นผู้ชายได้อย่างชัดเจนมากอ่ะครับ คือความรักของพวกเราน่ะ รักนะ อยากให้เธอมีความสุข อยากให้เธอรักเรา แต่ความรักของชายเราส่วนหนึ่งมันก็ต้องมี การทำรักน่ะ แต่เรารักเขา เราก็ไม่อยากทำร้ายเขา แต่เราไม่ใช่พระอิฐพระปูนอะไร ณเดชน์แสดงความรู้สึกเหล่านี้ออกมาได้ดีมากโดยไม่ต้องพูดอะไรเลย มันเป็นฉากที่ดีและทำให้เราหมดคำถามถึงความรู้สึกในตัวโกโบริในเวอร์ชั่นนี้จริง ๆ ผมไม่จำเป็นต้องสงสัยอีก ว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงรักผู้หญิงคนนี้ เมื่อได้เห็นว่าเขาปฏิบัติกับเธอ มาตอนนี้ ผมคิดว่าถ้าต้องมีสาเหตุอะไรเพื่อมาอธิบายอะไรมากมายอีก มันอาจทำให้หนังดูฟุ่มเฟือยเกินไปด้วยซ้ำ
- ฉากจบ ผมว่าณเดชน์ก็เล่นดีนะ แต่ผมค่อดจะชอบริชชี่เลย คือไม่รู้ว่าพี่เรียวรู้สึกยังไงกับริชชี่ในฉากนี้ มันโอเคสำหรับพี่หรือยัง หรือว่ายังไง แล้วผมก็ไม่รู้ด้วยว่าริชชี่เป็นอังศุมาลินหรือยัง แต่ผมรู้สึกว่าริชชี่ในฉากนี้เป็นผู้หญิงที่กำลังรักผู้ชายคนหนึ่ง กำลังจะสูญเสีย และพยายามที่จะทำให้ผู้ชายได้รู้ความรู้สึกที่แท้จริงของตนเอง ผมรู้สึกว่าริชชี่ดูเข้าใจฉากนี้และเล่นได้ดีในแบบของตัวเองมาก ๆ การแสดงมันดูเสียใจที่คนที่เธอรักตาย ดีใจที่ได้บอก พยายามยิ้มไม่ให้เขาเศร้า แล้วตอนที่พูดคำว่ารักเป็นภาษาญี่ปุ่นอย่างที่เขาอยากฟังอีก ทุกอย่างมันดูใช่หมดเลย เป็นความทรงจำที่ดีมาก ๆ ของผม
พอดูจบแล้ว สรุปคือชอบจัง ดีจัง พี่เรียวโรแมนติคจัง ผมรู้ว่ามีคนไม่ชอบหนังเรื่องนี้ค่อนข้างเยอะ ผมชอบหนังเรื่องนี้แต่ผมเข้าใจความรุ้สึกของคนที่ไม่ชอบในเรื่องของการดัดแปลง เพราะตัวผมเองก็ไม่เคยอ่านคู่กรรม ไม่ได้ตั้งใจดูหนัง-ละครเวอร์ชั่นเก่า ๆ มากนัก แต่ผมก็มีหนังที่สร้างจากหนังสือที่ดัดแปลงแล้วผมดูแล้วไม่ชอบอยู่เหมือนกัน ทำให้เข้าใจความรู้สึก แต่ในทางกลับกัน ก็ถือว่าโชคดี เพราะไม่งั้นผมอาจจะไม่ชอบหนังเรื่องนี้มากขนาดนี้ก็ได้ เหมือนกับถ้าพี่เรียวไม่ตีความหนังออกมาแบบนี้ ริชชี่ไม่บังเอิญมาเล่นหนังเรื่องนี้ ผมเอง อาจไม่ได้ชอบหนังเรื่องนี้ขนาดนี้ก็ได้ครับ การที่เรามีประสบการณ์ ความเชื่อไม่เหมือนกัน การชอบหนังไม่เหมือนกันมันก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จริง ๆ